Bloemen voor Alexandra. R.I.P.

Alexandra,

 

Ik schrok gisteren zo toen ik hoorde dat je er niet meer bent

Je stond bij de Jumbo en je verkocht de daklozenkrant

Je stond en zat er jaren

Ik vond je aardig, erg aardig

We zwaaiden altijd naar elkaar en ik gaf je geld

Ik kon niet met een volle kar de winkel uitlopen

en jou negeren

Ik wilde graag met je praten

maar wist eigenlijk nooit hoe te beginnen

Daar heb ik nu spijt van

 

Gisteren las ik op de Facebook pagina van de wijk

dat je dood bent gevonden in bosjes vlakbij waar ik vaak wandel

Ik lees en ik geloof het niet, dat je vlak daarbij in een tentje woonde

al jarenlang

 

In een tentje?????

Dat je heel erg ziek zou zijn

Ziek en je woont in een tentje

In mijn wijk??????

 

Hoe kan dit?

Ik lees dat buurtbewoners wisten dat je daar woonde

Ik lees dat mensen in hun reacties in de krant daar nu schande van spreken

Maar ik lees ook dat je misschien wel niet geholpen wilde worden

Dat er daklozen zijn  die niet geholpen willen worden

Is dat zo, Alexandra.

Wilde je niet geholpen worden?

Ik wilde dat ik het je kon vragen

 

Wat alle reacties vertellen

is dat de mensen je zo lief en vriendelijk vonden

En dat was je ook

Ik denk aan je

Ik zie je nog zitten met een lach

terwijl je weer op een hondje paste

waarvan het baasje in de winkel was

 

Ik zie nog zo

hoe je me aankeek

Je had de mooiste ogen van de wereld

Ze straalden

 

De buurt wil een stille tocht voor je houden