Ik dacht laat ik eens een eindje wandelen
Misschien krijg ik dan een wintergevoel
Maar ik trof het niet
De zon scheen het grootste deel in mijn ogen
Ben ik ondankbaar?
Je weet wel, zon..................ha, fijn
Ik wilde eigenlijk meer een mistige dag
Ja, ik weet het, ik zeur
Ik zocht wat februari poëzie, lukte niet echt iets te vinden
Maantje gluurt, maantje tuurt
Hier stonden ooit 6 volgroeide bomen
Er bleef er 1 over naast de picknicktafel
Ooit picknickten wij met vrienden onder deze boom
Ook deze boom verdween
En nu, kijk een nieuw fris jong boompje
Ik wandelde eens met vriendinnen langs het huis
1 van mijn vriendinnen had een hondje bij zich
Ineens vloog er een hondje uit het huis
Een dame volgde
Ik heb zo vaak langs het huis gelopen
Nooit iemand gezien
Hondjes maakten het contact
Ze vertelde dat ze 83 jaar oud is
En de wijk waarin ik woon heeft zien bouwen
Over het verdriet van enkele van de oorspronkelijke bewoners
1 pleegde zelfmoord
Ach, die bomen zei ze, het waren maar wilgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten