Ik moet nu echt iets schrijven over de boeken die ik las. Ik loop erg achter. Het is een beetje een ratjetoe wat ik las. Ik begon mijn boekenproject omdat ik weer "gewoon" wilde gaan lezen. Niet het hapsnap lezen, stukje hier, stukje daar, waaraan ik gewoon was geraakt door internet. Ik stelde me voor boeken uit de wereldliteratuur te gaan lezen. Ik heb dit jarenlang gedaan. Ik vind het nog steeds leuk dat dit gelukt is. De laatste 2 jaar komen er steeds meer "leuke, gezellige" boeken bij. Is dat erg? Nu een stemmetje zegt JA. Realiteit is dat ik door allerlei gebeurtenissen in de wereld last heb gekregen van concentratie stoornissen en het lezen nu moeilijker gaat.
De boeken die ik las:
- Bridget Jones - Helen Fielding
- De 7 levens van Wubbo Ockels - Gean Ockels
- Mijn Ontsnapping - Benoite Groult
- Terug naar de Provence - Frédérique Hébrard
- Dagboek uit Wuhu - Emily Prager (dit boek ben ik nog aan het lezen)
Bridget Jones en Benoite Groult hebben iets gemeen, nl. vrouwenzaken
Bridget bevindt zich doorlopend in opeenvolgende dolkomische situaties. Al blunderend rolt Bridget zich langs relaties, vrienden, mannen, krijgt liefdes, verliest ze weer, heeft het ene na het andere rare baantje, een gestoorde moeder.
Benoite, stijlvol, eloquent en scherp. Benoite vertelt over de jaren 50 en haar ontdekken van seksualiteit, relaties, echtgenoten, kinderen en het schrijverschap. Wat mij het meest raakt is haar verhaal over de vele illegale abortussen die zij heeft gehad. Ik kan me geen schrijfster herinneren, en ik las er veel ook uit die tijd, die dit zo onverbloemd neerschrijft. Haar verhaal schokt me en het doet me realiseren hoeveel er veranderd is ten goede. Het is een harde strijd geweest om abortus legaal te krijgen. Maar wat een geluk dat dit soort gemodder en angst nu niet meer nodig is.
Ik zag een leuke documentaire over de schrijfster van Bridget Jones, Helen Fielding. Ik herinner me de boekwinkel waar rijen jonge meisjes wachten om hun exemplaar van Bridget Jones te laten signeren. Waren het de jaren 2000-2002? Ik herinner me ook het vlijmscherpe commentaar van een feministe: hebben wij niks bereikt de afgelopen tijd, zitten vrouwen nog steeds naast de telefoon te wachten tot hun geliefde belt? Het laatste vraag ik me eerlijk gezegd ook af. Maar, hoe ouder ik word hoe meer ik me realiseer dat de strijd blijkbaar steeds opnieuw gestreden moeten worden in de vorm die bij die tijd hoort. En blijkbaar was Bridget Jones passend bij die tijd. Een vrouwenfiguur die het uiteindelijk wel lukt, maar met een heleboel getwijfel. Die twijfel begrijp ik, voelde ik indertijd ook. Het heeft echter totaal niets met "power woman" zijn. Nee, wel met een heleboel gestuntel, vragen, gedoe, rare situaties tot in het extreme beschreven. Ja, ik moest lachten, maar halverwege werd het me teveel, het is allemaal wel heel erg grappig. Ik heb de dikke pil uiteindelijk toch uitgelezen.
Terug naar de Provence
Is echt een feelgood boek. Indertijd kocht ik vrij veel boeken van Frederique Hebrard. Dit was het eerste boek wat ik van haar las. Wat het een fijn boek maakt is dat je eventjes heerlijk in een andere wereld terecht komt, een van de fascinerende dingen van lezen. Haar boeken brengen je in de Provence. Deze keer zocht ik de plekken ook op Google Earth op. Ik hou zoveel van aardrijkskunde. Zo leuk om te snappen hoe steden ten opzichte van elkaar liggen. De Provence, de Rhône, lavendel, lekkere recepten, wijnen, porselein. Ik leerde over Pausen, hun invloed en paleizen, over de invloed van de Prins van Oranje, over de dichter Mistral. Het verhaal is een "Heathcliff and Cathy" in optima forma. Een meisje en jongen groeien samen op. Er gebeurt iets vreselijks en de jongen verdwijnt. Om jaren later terug te komen om zich op het meisje te wreken.
Estelle Laborie besluit niet naar Parijs terug te gaan en in het Arcadië van haar jeugd te blijven. Ze is vastbesloten de glorie en het geluk tussen wijngaarden en olijfbomen te doen weerkeren. De Parijse jaren zijn soms slopend geweest voor Estelle. Ze is gescheiden, de kinderen zijn volwassen: niets houdt haar tegen. Van een terugkeer naar de gouden jeugdjaren komt het echter niet meteen. Het lijkt alsof er een vloek op het landgoed rust.
Wubbo Ockels
Waarom heb ik ooit een boek over Wubbo Ockels gekocht en nu weer opnieuw gelezen, zullen jullie je afvragen? Ik weet het nog, ik hoorde hem op de radio en hij vertelde over zijn idee met betrekking tot de TIJD. Het prikkelde mijn fantasie. Ik heb zelf ideeën mbt TIJD, die ik nooit ergens anders hoor. Ik dacht, dat boek wil ik lezen en kocht het.
De dochter van Wubbo Ockels heeft het geschreven. Zij bezoekt samen met haar vader elke plek waar zij als gezin ooit gewoond hebben. Ze stelt hem vragen en confronteert hem met tekortkomingen die zij als dochter ervaren heeft. Het begrip Tijd zoals hij uitlegt gaat min of meer boven mijn pet. Maar het is leuk om te lezen over een man die zo out of the box denkt, zoveel ideeën heeft en hij krijgt ook dingen voor elkaar.
Wubbo Ockels wist als geen ander duurzame projecten te starten en hiermee menigeen te inspireren. Zo ontwikkelde hij de solar auto ‘Nuna’ van de TU Delft, de Superbus, zelfvoorzienend zeilschip Ecolution en zijn laatste initiatief De Groene Grachten, waarmee hij bij de viering van ’400 jaar Amsterdamse grachten’ wilde laten zien dat zelfs grachtenpanden en de historische binnenstad van Amsterdam te verduurzamen zijn. Als ruimtevaarder, spreker, visionair en trekker van vele initiatieven wist Ockels Nederlanders en met name jongeren te inspireren voor een duurzame toekomst. Wubbo Ockels heeft, vanaf de eerste totstandkoming van de Trouw Duurzame 100 in 2009, gemiddeld de hoogste notering behaald en werd daarom in 2013 verkozen tot de invloedrijkste duurzame Nederlander “aller tijden”.
Ik loop nog steeds achter. Ik las 14 romans, dat hadden er 16 moeten zijn. Ik las 7 biografieën, dit hadden er eind augustus 8 moeten zijn. Echt tijd iets aan mijn concentratiegebrek te doen. Beetje dwang?
Mijn boekenproject 2021
- Het Verre Geluk: het Huis Koeragin /het erfgoed van de Astrows - Constance Heaven
- Een Kamer voor Jezelf - Virginia Woolf
- De Hindi Bindi Club - Monica Pradhan
- De Olijvenoogst - Carol Drinkwater
- Gertrude Stein - Walter Sorell
- De autobiografie van Alice B Toklas - Gertrude Stein
- de Kleine Bakkerij op het Strand - Jenny Colgan
- Journal of a Book - John Steinbeck
- De Smaak van Champagne - Sarah Kate Lynch
- Liefdesdomein - Rosita Steenbeek
- Bridget Jones - Helen Fielding
- De 7 levens van Wubbo Ockels - Gean Ockels
- Terug naar de Provence - Frédérique Hébrard
- Dagboek uit Wuhu - Emily Prager
MIJN BIOGRAFIEPROJECT 2021
The World of Emily Dickinson - Polly
Emily Dickinson's gardening - Marta McDowell
Emily Dickinson - Cynthia Griffin Wolff
De Bloei van het Leven - Simone de Beauvoir
De Druk der omstandigheden - Simone de Beauvoir
Een moeilijke liefde - Alfred de Musset en George Sand
Mijn Ontsnapping - Benoite Groult
Nou, ik bewonder je al heel erg, want ik herken het concentratiegebrek. Ik ben door jou weer aan het lezen geslagen, maar het gaat heel langzaam bij mij.
BeantwoordenVerwijderen'... dat de strijd blijkbaar steeds opnieuw gestreden moeten worden in de vorm die bij die tijd hoort' vind een mooie. Ja, kennelijk is dat zo.
Ik lees ook niet lang achter elkaar. Dat lukt me niet. Vind ik jammer. En nu op dit moment lukt het ook niet erg om korte periodes te lezen. Ik heb een paar vaste tijden om een boek te pakken. Verdeeld over de dag. En wat vind ik dit nu leuk. Je bent aan het lezen geslagen.
BeantwoordenVerwijderen