maandag 13 juni 2016

Mijn biografieproject 2016. The True Adventures of John Steinbeck.



In mei las ik in het kader van mijn biografieproject 2016 een werkelijk prachtige biografie over John Steinbeck. Eerder las ik "Reizen zonder John" van Geert Mak. Mak vertelde hierin dat Benson de beste biograaf van Steinbeck is. Ik haalde het boek uit de bibliotheek, niet wetend hoe dik en zwaar het boek is.

 
Het boek is in het Engels geschreven en het kostte veel concentratievermogen. Wat ik er graag voor over had, want het is een informatief en interessant boek en het heeft mijn liefde voor John Steinbeck doen toenemen. Het eerste boek wat ik van Steinbeck las was "Druiven der Gramschap". Ik vind dit een schitterend boek.
 
Ik las toen al het een en ander over Steinbeck, o.a. dat hij in Californië iets met een aquarium had te maken en met biologie. Ik begreep de combinatie niet echt. Na het lezen van dit boek begrijp ik het en het is een fascinerend verhaal. John werd geboren in Salinas in California, vlakbij San Francisco. Zijn ouders zijn gegoede middenstanders. Zijn vader brengt hem de liefde voor de natuur bij en als kind zwerft John rond en leert de verschillende schakeringen van de natuur kennen. Hij studeert Engelse literatuur aan Stanford universiteit en hij weet al heel jong dat hij schrijver wil worden.
 
Hij trouwt met zijn eerste vrouw en zij wonen in een klein huisje aan Pacific Groove. Hier leert John Ed Ricketts kennen, een holistisch bioloog die een laboratorium aan de Oceaan heeft. Nu breekt een van de mooiste periodes van zijn leven aan. In het laboratorium verzamelen zich 's avonds vrienden. Iedereen is arm, want het zijn de jaren 30, de grote depressie. Maar iedereen neemt wel iets te drinken en te eten mee. Men discussieert, leest elkaar gedichten en boeken voor, er is een ouderwetse grammofoon. Ed Rickett bezit een grote bibliotheek en veel platen. Men danst en feest. Er zitten kunstenaars en allerlei verschillende mensen tussen, al of geen werk hebbend. Steinbeck zal het later beschrijven in zijn boek Cannery Row.
 
In deze periode schrijft Steinbeck zijn "Druiven der Gramschap". Er zijn zoveel prachtige verhalen te vertellen over wat er in dit gebied gebeurde en John vertelt ze. Hij houdt ervan met ""gewone"" mensen te praten. En bij veel van hen ontdekt hij juweeltjes van verhalen. Hij slaat alles op in zijn geheugen en in notitieblokjes en gebruikte ze later. 
 
Een van de bijzondere verhalen is over de families die verdreven werden van hun velden in het midwesten van de USA door enorme zandstormen. Zij vluchten richting het welvarende Californië, waar de druiven en de sinaasappelvelden zijn. Waar de vluchtelingen denken dat helpende handen nodig zijn. Maar hen overkomt iets anders. De Californische boeren willen ze niet. Ze sluiten ze op in kampen. Vreselijke kampen. Steinbeck op verzoek van een krant onderzoekt wat er gebeurt en publiceert zijn verhalen en schrijft er een boek over.
 
Hij wordt door dit boek wereldberoemd en verdient veel geld. Maar het verandert zijn leven ook. Allereerst krijgt hij heel veel rotzooi over zich heen. Zijn verhaal wordt in twijfel getrokken. In die tijd moet je oppassen niet door de staat te worden opgepakt als communist. Bovendien wordt hij constant lastig gevallen door mensen die geld van hem vragen. Zijn eerste vrouw heeft altijd achter hem gestaan en hem geholpen waar ze kon. Het kwam voor haar dan ook als een schok te ontdekken dat er een andere vrouw was.
 
Steinbeck kiest voor de andere vrouw en vertrekt met haar naar New York. Deze tweede vrouw zal hem in het begin geluk brengen, maar uiteindelijk een boel ellende. Zij krijgen samen 2 zonen.
 
In New York bouwen zijn vrouw en hij een tweede vriendenkring op. John krijgt contacten met Hollywood en Broadway wanneer zijn boeken worden verfilmd en op het podium komen. Hij reist veel en leert acteurs, regisseurs, fotografen kennen. Steinbeck voelt zich altijd meer op zijn gemak bij gewone mensen dan bij de upper ten. Hij heeft moeite met recepties en ander bijeenkomsten waar hij veelvuldig voor wordt gevraagd. Hij probeert ze zo veel mogelijk te vermijden.
 
Tijdens de Tweede WO wordt hij naar Europa gestuurd om verslag te doen. Hij praat met soldaten van allerlei niveau en maakt zelf gevechtshandelingen mee. Zijn vrouw haat het dat hij altijd weg is en vraagt wanneer hij terug komt echtscheiding aan. Dit was het laatste wat Steinbeck verwachtte. Wanneer zij ook nog zegt dat ze nooit van hem hield zinkt hij in een depressie. Hij keert terug naar de Salinas vallei. Trekt zich terug in een klein huisje en houdt zich staande door te tuinieren.
 
Dan leert hij zijn derde vrouw kennen en dit is een heel goed huwelijk. Zij maakt sociaal contact voor hem gemakkelijker. Zij vertrekken weer naar New York. Hij koopt ook een huisje aan Sag Harbor. Zij zien het als een vakantiehuisje, maar ze reizen ook veel samen. Overal wordt hij als een beroemd en gevierd auteur binnen gehaald. Hij ontmoet de groten der aarde. Hij raakt bevriend met President Johnson.
 
Wat leuk aan het boek is, is dat ik behalve veel over Steinbeck te weten kwam ik ook over andere mensen las. Zoals Ed Ricketts. Maar ook over de fotograaf Capa. Ik las over hun vriendschap. Zij reisden o.a. door het Communistische Rusland. De naam Capa zei mij weinig. Tot ik op internet ontdekte dat Capa deze foto's heeft gemaakt. 
 
De beroemde foto van de soldaat die doodgeschoten wordt tijdens de Spaanse burgeroorlog
 
 
En deze beroemde foto van Picasso en Francoise
 
 
Nu wil ik ook graag over het leven van Capa lezen
 
Wat ik heel leuk vond was om over de jaren 20-30-40- en 50 te lezen en foto's te bekijken. Het gaf me meer waardering voor deze jaren.
 
Ik heb nu een paar verhalen vertelt over wat Steinbeck meemaakte. Maar ik kan er nog veel meer over zeggen. Mocht ik je enthousiast hebben gemaakt, begin dan eens met het lezen van "Druiven der Gramschap". Ik heb ondertussen ook al Cannery Row gelezen en ben ondertussen al weer aan een ander boek van hem begonnen.
 
Zoals altijd zocht ik veel op
Op Internet, Google Earth
 
Ik verzamelde informatie op
 
En zocht op mijn woonblog uit in welke huizen Steinbeck woonde
 
Ik weet het zeker
Ik ga dit boek zelf kopen
 

Ik las voor mijn
BIOGRAFIEPROJECT 2016
(1 biografie per maand)
 
The true adventures of John Steinbeck- Jackson J. Benson
Grace, a memoir - Grace Coddington 
Het rebelse leven van Lily Braun
Een Leven - Simone Veil
Janis Joplin - Ellis Amburn 

zondag 12 juni 2016

49 weken traject. Vegetarisch koken. Een Egyptische schotel en Zalabia.


Voor mijn 29 weken project (iedere week iets nieuws leren) wilde ik wat nieuwe vegetarische recepten leren maken. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Allereerst zocht op Google. Maar dan krijg ik van alles en nog wat wat ik niet zoek. Wat zoek ik dan eigenlijk? Goede vraag, ik besefte dat ik het niet weet. Uiteindelijk maakte ik humus. Ik ben vergeten een foto te maken. Ik deed het uit mijn hoofd. Ik had een foto op Instagram met avocado gezien. Het zag er zo lekker uit. Jammer genoeg kon ik de foto niet meer terugvinden. Ik deed de avocado naast de humus. De humus was niet lekker en niet vies. Te dik. Dat moet ik dus nog eens over doen.
 
 Ik realiseerde me later dat ik misschien meer moet zoeken bij salades.

Maar ineens herinnerde ik me de werkelijk heerlijke aardappelschotels die ik heb gegeten in Egypte. En het is ook nog Ramadan, dus dit is een mooie combinatie. Mijn schoonmoeder, schoonzussen en mijn man maken de schotel om je vingers bij op te eten. En ik probeerde het eerder en het was flut. Nu wil ik het echt goed doen.

En zowaar het is gelukt. De schotel bestaat uit een combinatie van aardappel, tomaat, ui, ketoembar, komijn, knoflook, gember, bouillon, tomatenpuree, peper en zout. Je legt laag over laag in de ovenschotel. Gier over elke laag wat saus en uiteindelijk bouillon tot aan de bovenste rand. Overdek met aluminiumfolie. Laat het even koken op het fornuis en zet het dan in de oven op hoge stand. Het aluminiumfolie weghalen en terugzetten in de oven zodat overtollige vocht verdwijnt.

Dit ga ik nu zeker vaak maken.

EN,TA,TA.....
We maakten Zalabia, een Arabische zoete lekkernij die bij Ramadan hoort
EN HET LUKTE
 

We maakten het 2 keer. De eerste keer vergaten we het suikerstroopje en deden er poedersuiker overheen.

 
De tweede keer met suikerlaagje
In dit suikerlaagje gaat wat limoen en dat smaakt heerlijk
 
Maar waar ik vooral trots op ben is dat het de 2-e keer zo goed rees
We gebruikten gedroogde gist
Tip uit Egypte, zet het deeg even in een zacht verwarmde oven
 
Het deeg was wel 4 maal zo hoog geworden
 
Ze waren heerlijk
 
 

DE KOMENDE WEEK
 
Op Instagram zie ik aquarellisten die zo anders schilderen dan ik
Ik wil daar eens op gaan oefenen
Begrijp me goed
Ik ben heel trots op wat ik maak
Maar ik kan er altijd wat bij leren
Het gaat me erom
Iets losser, het materiaal iets vrijer te gaan leren gebruiken
 
MIJN 49 WEKEN PROJECT
Hieronder: Blauw heb ik gedaan, zwart zijn ideeën die ik nog wil uitvoeren
  1. Pesto maken
  2. Wanten/handschoenen breien
  3. Sokken breien
  4. De theorie rond het bakken van een cake
  5. Mijn kaarten op een nieuwe manier tekenen
  6. De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  7. De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  8.  De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  9. Europa is helemaal veranderd sinds ik naar school ging. Hoe heten de landen nu?
  10. Groentespreads maken
  11. Crêpes Suzette maken
  12. Hoe maak ik Baba Ganoush
  13. Quakers en Amish
  14. Indianen
  15. De slavernij
  16. Treinen in America
  17. Route 66
  18. Tolstoi (afkomstig via mijn boekenproject)
  19. een nieuwe TV kopen
  20. Kaarten maken n.a.v het nieuws
  21. rouwkaarten ontwikkelen
  22. Een nieuw tijdschema bedenken
  23. Vrijer teken- en schilder materialen gebruiken
  24. Modekwartier
  25. Afsluitende week globale informatie USA
  26. Tuinplanten voor schaduwtuin zoeken
  27. Wat staat er voor info op de website van de bibliotheek 
  28. Welke smartphone past bij ons?
  29. Schoonmaken, hoe kan het beter? Hoe kan het handiger
  30. Smartphones
  31. Hoe kan ik mezelf beter ""gronden""
  32. Evenwicht vinden tussen ""gronden"" en Wat is Instagram?
  33. ""Gronden"" en een serie kaarten schilderen of een groot schilderij beginnen
  34. Nieuwe vegetarische recepten uitproberen
  35. Vrijer schilderen
 

vrijdag 10 juni 2016

Naar Bronckhorst met vriendinnen.


Eergisteren ben ik met 2 vriendinnen naar Bronckhorst geweest
Het kleinste stadje van Nederland aan de IJssel
Lang, lang geleden ben ik een keer geweest
maar ik herinnerde me er weinig van
 
Voor we er waren reden we door prachtige delen van de natuur
En zag ik zulke mooie boerderijen, paarden, koeien
En heel veel klaprozen, dat deed me echt goed
 
Wat ik helemaal niet wist
Is dat er allerlei galeries en winkels in Bronckhorst zijn
 die sieraden, schilderijen etc. verkopen
 
We stapten de eerste winkel binnen
Veel glassierkunst
De dame die ons te woord stond vertelde over
 
We gingen op pad
 
 
We aten er een heerlijke lunch
 
De lunchliefhebbers likken hun vingers af bij de pronkstukjes die voormalig chefkok Karel voor u op het bord tovert. Van vegetarische lichte lunches, zoals een verse salade, tot een traditioneler lunchgerecht als kroketten op brood, op onze kaart vindt u het allemaal. Kenmerkend zijn de ingrediënten uit onze Achterhoek. Kaas komt van Versboerderij Daalwiek uit Geesteren, de mozzarella van Buffelboerderij Arns uit Zevenaar en de gedroogde ham van De Schelfer uit Geesteren.
 
Het was heerlijk weer
We zijn dus buiten gaan zitten
en hadden een mooi uitzicht over weilanden en de IJssel
Waar regelmatig grote schepen langzaam langs kwamen
 

 
 Toen we weer terugliepen
Zijn we de diverse huizen en tuinen gaan  bekijken
Wat een schitterende voortuinen staan er bij de huizen
Zo wil ik graag
Dat onze voor-en achtertuin uiteindelijk ook worden
 
Allereerst
Hier ook klaprozen
 
 
Toen ik weer thuis was
En even boodschappen ging doen
Leek het  alsof ik in een heel andere wereld was geweest
 
 Ik vond het leuk een korenbloem te zien
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

maandag 6 juni 2016

Mijn boekenproject 2016. John Steinbeck's Cannery Row.

“Cannery Row in Monterey in California is a poem, a stink, a grating noise, a quality of light, a tone, a habit, a nostalgia, a dream.

John Steinbeck, Cannery Row

Ik las de afgelopen maand 2 boeken m.b.t. John Steinbeck. Een biografie waar ik een andere keer iets over zal zeggen en de roman "Cannery Row". Ik  las 2 jaar geleden het boek "Druiven der Gramschap" van John Steinbeck en vond het prachtig. Daarna las ik het boek "Reizen zonder John" van Geert Mak en vanaf dit moment ben ik zeer geïnteresseerd geraakt in het leven van John Steinbeck. Ook wilde ik meer van zijn boeken gaan lezen. Maar dat is nog niet zo gemakkelijk. In de bibliotheek kan ik alleen boeken vinden in het Engels. Dus ben ik dit boek gaan lezen in de taal waarin het is geschreven. En dat is toch wel een ander gevoel. Ik las nu de woorden van de schrijver zelf.
















Links John Steinbeck, rechts Ed Ricketts

Cannery Row is een leuk boek. Een dunnetje, dat had ik niet verwacht. Maar het kwam wel goed uit want de biografie over John Steinbeck was echt heel dik en ook in het Engels, dus namen de boeken aardig wat tijd in beslag. John Steinbeck schreef Cannery Row na de 2-e Wereldoorlog. Tijdens de oorlog was hij als oorlogscorrespondent naar Europa gegaan. Soldaten hadden gevraagd of hij niet een leuk ontspannen boek voor hen kon schrijven, weg uit de ellende. John zelf had last van heimwee gekregen. Dus kwam hij op het idee terug te keren naar de stad waar hij in zijn jonge jaren zo'n fantastische tijd had gehad, San Fransisco.


John werd geboren in Californië. Als beginnend schrijver woonde hij samen met zijn vrouw in Monterey, vlakbij San Francisco. Het waren de jaren 30 en in de USA was de grote Depressie in volle gang. Niemand had geld. In deze tijd ontmoet John de maritiem bioloog Ed Ricketts. Ed woonde en werkte in een laboratorium aan de straat die later naar John Steinbecks boek Cannery Row genoemd zal worden. Zij werden dikke vrienden. Ed is een enorme inspiratiebron voor John Steinbeck. Hij is een filosofisch ingestelde man, die beroemd zal worden om zijn biologisch onderzoek. Hij is een holistisch ecoloog lang voordat anderen van het begrip ecologie gehoord hadden.


In het laboratorium van Ed komen 's avonds allerlei gelijkdenkenden bij elkaar.  Er is geen tv, geen internet. Ze hebben wel een grammofoon en een radio. De vrienden lezen elkaar boeken en poëzie voor. Er zijn feesten, men danst, drinkt en discussieert over van alles en nog wat. Het lijkt mij een heel fantastische tijd geweest. In het boek Cannery Row gebruikt John Steinbeck zijn herinneringen aan deze tijd.



In het boek speelt Doc een grote rol. Ed Ricketts stond model voor Doc. Andere figuren die in het boek voorkomen zijn Dora, eigenaresse van het bordeel. De vrouwen die er werken. De Chinees Lee Chong die een supermarkt runt, waar je werkelijk alles kunt kopen en Mack en zijn vrienden. Deze laatsten zijn werkloos. Via een stunt komen zij in een huis terecht dat van Lee Chong  is. Zij richten het huis in en het wordt er gezellig. Ze krijgen ook een hond. Op een gegeven moment krijgen de vrienden het idee dat ze een feest willen geven voor Doc. Er vinden allerlei voorbereidingen plaats. Alles lijkt goed te gaan tot het moment suprême. Doc zelf is afwezig. Het feest loopt echter op een vreselijke manieruit de hand. Wanneer Doc thuiskomt is er een enorme chaos.
 
Er gebeurt van alles en nog wat in Cannery Row.
 
Ik hou van de boeken van John Steinbeck. Zijn taal is krachtig. Elk hoofdstuk van Cannery Row is een afgerond verhaal op zich. Net als Ed heeft John Steinbeck een grote liefde en eerbied voor de natuur.
 
Was John Steinbeck the First Social Ecologist?
 
John Steinbeck was our first social ecologist. In addition to understanding the power of informal networks, the writer realized that an informal network needs somewhere to call home—and that home is found in “gathering places” like Danny’s house in Tortilla Flat and Doc’s lab in Cannery Row, where Mack and the Boys drop in and out at will, reinforcing the importance of having a place where everyone is equal, humor presides, information changes hands, and issues are discussed and resolved in a safe setting. Steinbeck’s relationship with the real-life marine biologist Ed Ricketts, with whom the writer learned to view the world through the lens of ecology, provided the inspiration for Mack and the vocabulary for the writer to translate the principles of marine ecology into the framework of social ecology—but that is a story for another time. steinbecknow
 
Sfeerbeelden van Cannery Row
 
 
Oude foto
 
 
Ed's lab
 
 
Cannary Row - John Steinbeck
Huckleberry Finn - Mark Twain
 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen
John Steinbeck- Reizen met Charley
Geert Mak - Reizen zonder John
Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen
 Emile Zola -Thérèse Raquin
Remco Campert - Een liefde in Parijs
Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede
 

zondag 5 juni 2016

MIjn 49 weken project. In een groter formaat schilderen.

Vorige week zondag bedacht ik voor mijn 49 weken project (Iedere week een nieuwe uitdaging) dat ik deze week weer eens wilde proberen om groter te schilderen.

Lang, lang geleden ben ik begonnen met kaarten te schilderen met plakkaatverf. Ik ontdekte dat de verf bovenop het papier opdroogde en na een tijd kon gaan barsten. Een soort craquelé effect. Ik vond dat heel vervelend. Op een goede dag kochten mijn man en ik een doos met waterverf en hebben een dag van alles uitgeprobeerd. Hadden geen idee wat we deden maar hadden wel veel plezier. Tot mijn verbazing zag ik dat de verf in het papier trok. Groter nog was mijn verbazing dat wanneer de verf droog is ik erover heen kan verven. Bij plakkaatverf wordt dat een knoeiboel. Bij waterverf geeft het mooie effecten. Ik was verkocht. Voortaan zou ik gaan verven met aquarelverf.

Op kantoor ging er op een goede dag een collega weg en we bedachten dat we haar een afscheidsmap zouden geven. Iedereen zou iets maken en in die map stoppen. Ik maakte een collage van werkende mensen. (Ik werkte bij het arbeidsbureau). De vestigingsmanager vond het zo mooi dat ze vroeg: "Zou je dat ook in het groot kunnen maken, dan hangen we het hier op?" Vanaf dat moment ""exposeerde""  ik op kantoor. Zo'n 4 keer per jaar hing ik iets nieuws op. Het sloeg goed aan. Ik schilderde in formaat 1.00 meter bij 70 cm en gebruikte de grootste aquarelkwast die ik kon vinden. Voor die tijd wist ik niet eens dat er zulke grote aquarel kwasten bestonden.





Dit stopte toen ik met pensioen ging. Het eerste jaar na mijn pensioen maakt ik nog 4 grote schilderijen met als onderwerp de seizoenen en toen hield het op.

Ik begon kaarten te schilderen. Ook heel leuk
Hier zien jullie het verschil tussen het formaat van de kaarten en wat ik nu geschilderd heb


Ik zit mezelf eigenlijk een beetje dwars
Allerlei vervelende gedachten
Waarom zou je nog groot schilderen?
Wat voor zin heeft het?
Zijn nog de vriendelijkste

Pas zag ik een programma op de tv met Adriaan van Dis
Hij vertelde dat je nooit, nooit, nooit mag denken als schrijver
""Wat is de zin van het schrijven van een boek
Er zijn al zoveel boeken geschreven""
Wanneer je als schrijver naar een boekenbeurs gaat
 en je ziet al die duizenden boeken van nieuwe schrijvers
dan kunnen deze gedachtes gemakkelijk toeslaan
Maar nooit, nooit, nooit mag je je aan dit soort gedachten overgeven
Want dan komt er geen boek mee eruit je vingers

Ik dacht dat advies neem ik me ook maar eens ter harte


Ik wilde deze week dus "GROOT"" schilderen
Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan
Want wat dan?

Ik zit steeds in mijn hoofd met een vrouw en een vogel
Maar die schilderijen zie ik eigenlijk constant bij andere schilders
Het idee van de schrijver en de boekenbeurs
en je er niets van aantrekken hielp hierbij niet
Er kwam geen vrouw met een vogel uit mijn handen

Ik schilderde een kaart bij een boek dat ik las
En vond het lelijk

Het werd woensdag en ik had nog niets


Uiteindelijk dacht ik
En nu ophouden
Je hebt een hele verzameling op Pinterest
waarvan je altijd denkt
Dat ga ik nog een schilderen
Je begint er gewoon mee
Zo gezegd, zo gedaan
Mijn voornemen was
een serie kaarten schilderen of een groot schilderij beginnen
Hoewel ik zelf niet 100% tevreden ben
ben ik wel bezig geweest
En ik wil proberen ermee door te gaan


DE KOMENDE WEEK
Ik wil een paar recepten zoeken en uitproberen op vegetarisch gebied
Recepten zoals ik ze nu niet kook
Maar die me wel lekker lijken 
MIJN 49 WEKEN PROJECT
  1. Pesto maken
  2. Wanten/handschoenen breien
  3. Sokken breien
  4. De theorie rond het bakken van een cake
  5. Mijn kaarten op een nieuwe manier tekenen
  6. De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  7. De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  8.  De staten van de Verenigde staten. Ik onthoud nooit waar welke staat ligt
  9. Europa is helemaal veranderd sinds ik naar school ging. Hoe heten de landen nu?
  10. Groentespreads maken
  11. Crêpes Suzette maken
  12. Hoe maak ik Baba Ganoush
  13. Quakers en Amish
  14. Indianen
  15. De slavernij
  16. Treinen in America
  17. Route 66
  18. Tolstoi (afkomstig via mijn boekenproject)
  19. een nieuwe TV kopen
  20. Kaarten maken n.a.v het nieuws
  21. rouwkaarten ontwikkelen
  22. Een nieuw tijdschema bedenken
  23. Vrijer teken- en schilder materialen gebruiken
  24. Modekwartier
  25. Afsluitende week globale informatie USA
  26. Tuinplanten voor schaduwtuin zoeken
  27. Wat staat er voor info op de website van de bibliotheek 
  28. Welke smartphone past bij ons?
  29. Schoonmaken, hoe kan het beter? Hoe kan het handiger
  30. Smartphones
  31. Hoe kan ik mezelf beter ""gronden""
  32. Evenwicht vinden tussen ""gronden"" en Wat is Instagram?
  33. ""Gronden"" en een serie kaarten schilderen of een groot schilderij beginnen
  34. Nieuwe vegetarische recepten uitproberen

vrijdag 3 juni 2016

Wandeling om het huis.

 
Wat is het toch heerlijk buiten
We hebben hier 1 zware regen en onweersbui gehad
Maar verder is het warm en lekker buiten
Ik loop zonder jas
het voelt echt als zomer
 
De eerste lentepracht is verdwenen
Nu zijn er heel veel van deze bloemen te zien
is de naam niet "wilde roos"?

 
Ik vind ze mooi

En er zijn 2 meerkoetjes geboren/
 
 

woensdag 1 juni 2016

Het geheim van spi-spa-spulletjes.

 
Code geel hoorden we een paar dagen
Maar hier bleef het mooi weer
Warm, lekker, zonder jas naar buiten
 
Maar toen om 17.50 werd het ineens aardedonker, gerommel
en ja, een bui barstte los
 
 
Ik dacht vooral aan alle pas geplante planten
Heerlijk die regen, maar wel kei en keihard
Vindt een plant regen in die mate leuk?
 
Nu ze hebben het allemaal overleefd
 

Ja, we hebben nieuwe planten gekocht voor de voor-en achtertuin
Althans een begin ervan
Het zijn heel andere planten
 dan die ik dacht te zullen kopen
toen ik onderzocht welke planten in de schaduw kunnen
Ik weet de namen niet meer van de planten die ik kocht
Ik weet allen nog maar lupine
 
Vandaag ben ik weer naar het tuincentrum geweest
 
 
 
Er is zoveel leuks te koop
Onlangs las ik in de Flow een column van Aaf Brandt Cortius
Zij vertelt over een leuk nieuw winkeltje bij haar in de buurt 
  en vraagt een vriendin mee te gaan
De vriendin zegt ""O, dat zijn spi-spa-spulletjes""
Wanneer zij dit tegen zichzelf zegt is iets ineens minder leuk
Volgens Aaf werkte het bij haar ook
 
Vandaag probeerde ik deze toverwoorden uit
En HET HELPT
 

Wel stond ik nog met een doosje met 8 reukdingetjes in mijn handen
Voor het brandertje die ik vorige week hier kocht
Toen wist ik nog niet van spi-spa-spulletjes :-)
 
De geur die ik nu heb blijkt best zwaar
Ik dacht ik wil lavendel
Lavendel bleek vies te ruiken
Maar lelietjes van dalen heerlijk
Ik heb het teruggelegd
Niet vanwege spi-spa-spulletjes
......................
Maar omdat ik het betaalsysteem niet snapte
En er niemand in de buurt was om me te helpen
 

 
En verder wandel ik veel
 
Deze tijd van het jaar is zo mooi
 
We gaan in ieder geval altijd even langs de nieuwe Romeinse tuin in de wijk
 
 

 

 

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015