woensdag 12 oktober 2016

Mijn boekenproject 2016. East of Eden van John Steinbeck.


Voor mijn boekenproject 2016 las ik East of Eden van John Steinbeck. Ik vertelde dat ik een fan van Steinbeck ben geworden na het lezen van Druiven der Gramschap. Dit East of Eden is opnieuw een prachtig, sterk boek.

John is lang bezig geweest met dit boek. Al op jonge leeftijd dacht hij erover na. Hij schreef het boek toen hij trouwde met zijn 3-e vrouw. Dat zijn 2-e vrouw van hem wilde scheiden kwam als een harde klap. Het paar had twee zoontjes. John Steinbeck droeg het origineel op aan zijn zoons. Hij wilde de Valinas Vallei in Californië, waar hij als kind en jong volwassene leefde voor hen beschrijven. Hij verwerkte er deels zijn familiegeschiedenis in.

John werd ook geïnspireerd door Bijbelse motieven. Het verhaal uit Genesis betreffende Kain en Abel ligt als leidraad achter dit boek. Kain en Abel offeren allebei iets aan God. Maar God erkent het geofferde van Abel, dat van  Kain niet. Kain wordt jaloers en op een woedend moment dood hij zijn broer.

Het boek begint met een merkwaardige vader. Hij komt met een mank been uit de oorlog. Ontpopt zich pas na de oorlog tot een oorlogsvirtuoos. Schrijft er boeken over. Machthebbers roepen hem bij zich en hij wordt de expert op het gebied van oorlogsvoering. Na zijn dood vragen zijn 2 zoons, Charles en Adam,  zich vertwijfeld af waar pa toch zijn geld vandaan heeft? Zijn zoons zijn nu rijk maar zijn bijna bang het geld aan te raken. Pa heeft 1 zoon in het leger gestopt en de andere zoon zorgt voor de boerderij. Na jaren in militaire dienst en jarenlange omzwervingen komt de ene zoon weer thuis op de boerderij. Op een dag horen zij geluid bij de deur en zien er een jonge vrouw liggen die zwaar gewond is. De ene zoon wil haar naar het ziekenhuis brengen, de andere neemt haar in huis en wordt verliefd op haar.

En hiermee begint de ellende, want Cathy is slecht, door en door slecht. Adam wordt verliefd op haar en Cathy en Adam trouwen. Cathy raakt zwager en krijgt een tweeling Caleb en Aron. Adam heeft Cathy meegenomen naar de Valinas Vallei en bouwt er het mooiste huis en tuinen die hij kan bedenken. Hoewel Cathy steeds zegt dat zij het niet wil zet hij door. Na de geboorte van de tweeling schiet zij Adam in zijn been en vertrekt, hem met de baby's achter latend.

Nu heeft Adam buren in de Salinas Vallei, nl. de Hamiltons. Adam heeft een stuk land waar je veel rijkdom kunt verkrijgen wanneer je het goed bewerkt. De Hamiltons hebben een stuk land wat hard werken vereist en dan nog weinig opbrengt. Samuel de vader, verricht daarom ook allerlei ander werk. Hij is handig en ontdekt ook allerlei uitvindingen waar hij patent op vraagt maar weinig mee verdient. Zijn vrouw is diepgelovig en praktisch. Het stel geeft veel om elkaar en houdt elkaar mooi in evenwicht. Zij hebben kinderen en in het boek kun je al hun belevenissen mee maken en ik kan je verzekeren het is leuk om te lezen. Samuel Hamilton trekt zich het lot van de kinderen van zijn buurman aan en hij wordt een graag gezieen gast op de farm van Adam. Adam heeft een Chinese kok Lee, deze wordt prachtig beschreven. Lee wordt de steun en toeverlaat van de kinderen en Adam. Samuel, Adam en Lee komen bij elkaar en discussiëren over veel, wetenschap, filosofie, religie en nog veel meer, het maakt vrienden van hen.

Door het hele boek heen duikt Cathy weer op. Zij is hoerenmadam geworden door de zittende madam te vergiftigen. Adam ontdekt dit op een goed moment.

Hij vertelde de opgroeiende kinderen en de omgeving dat Cathy dood is. Adam sluit op jonge leeftijd vriendschap met Abra. Zij hoort haar ouders praten over de moeder van Adam en dat deze nog zou leven. Abra vertelt dit aan Aron, maar hij weigert het te geloven.

Caleb ontdekt als eerste dat Cathy nog leeft en bezoekt haar. Hij wil het niet aan zijn broer vertellen omdat hij weet dat die daar ziek van kan worden. Caleb bedenkt dat hij zijn vader financieel wil ondersteunen en vergaart veel geld bij elkaar. Wanneer hij het zijn vader geeft weigert zijn vader het fel (Zoals God het offer van Cain weigerde) Caleb wordt dan zo boos dat hij zijn broer meeneemt naar Cathy. Aaron is er kapot van en meldt zich aan bij het leger waarbij hij om het leven komt.

Ik vertel hier maar een paar van alle gebeurtenissen in het boek. Ik heb hier alleen gesproken over de hoofdpersonen. Maar ook de bijrollen zijn prachtig beschreven. En interessant te lezen is de historische context. Door alles heen kun je prachtige natuurbeschrijvingen lezen.

Het boek eindigt met het woord Timshel
God schenkt de mensen de VRIJE WIL
Individuele verantwoordelijkheid en het idee van het Geweten

The entire novel hinges on an interpretation of Genesis 4:7 and the Hebrew word timshel, or timshol, which can mean either “thou shalt” or in some translations “thou mayest,” meaning “you can.” Since Steinbeck seemed especially interested in the Jewish scholarship, here is the verse from the Complete Jewish Bible: “Sin is crouching at the door—it wants you, but you can rule over it” (Genesis 4:7, CJB).13

For Steinbeck, the difference between “thou shalt” and “thou mayest” was vital. From this verse Steinbeck was to draw a clear conclusion that God gives each of us the choice to fight temptation, and not a demand. The differences in interpretation “mattered so much to Steinbeck that he had a considerable correspondence on the subject with his publisher, Pascal Covici. Before Steinbeck used it, Covici claims to have found the translation ‘Thou mayest’ in the Manchester version of the Douay-Rheims (1812) translation, based on the Vulgate, but Covici asked Steinbeck to check it, because he saw it may well be one of the most important mistranslations in the Old Testament.”14


Steinbeck wrote to Covici, his publisher:
“The King James says of sin crouching at the door, ‘Thou shalt rule over it.’
The American Standard says, ‘Do thou rule over it.’
Now this new translation says, ‘Thou mayest rule over it.’
This is the most vital difference.
The first two are 1, a prophecy and 2, an order, but 3 is the offering of free will.
Here is individual responsibility and the invention of conscience.”15

donderdag 6 oktober 2016

Veranderingen.


Vandaag heb ik weer eens collages gemaakt
Ik mis Picasa nog steeds heel erg
Ik heb op internet gezocht naar andere mogelijkheden
om mooie collages te maken, zonder resultaat
Vandaag schoot door mijn hoofd
""Probeer het nog eens via Google Foto's""
En hierbij het resultaat
Bij Picasa kon ik uit veel mogelijkheden kiezen
Hier is maar 1 mogelijkheid

Ik ben druk bezig geweest met ""HERFST"
Ik bakte oa een pruimentaart
Ik heb daar een heerlijk recept van


Ik verbaas me er altijd over dat iets wat goed is veranderd moet worden
Picasa was goed, nee we veranderen het

Ik haat het wanneer een winkel die ik door en door ken ineens veranderd is
Ik kon  blindelings toelopen naar hetgeen ik wil hebben
En ineens moet ik ernaar zoeken, irritant

Wat betreft de commercie kan ik het nog een beetje begrijpen
Echt begrijp ik het?
Of vind ik het eerder irritant en geld uit de zak klopperij
Je hebt een prachtige platenverzameling en een mooie pick-up
Je naald gaat kapot
Ineens moet je een CD recorder hebben en kun je geen LP meer kopen

Eigenlijk was de strippenkaart prima
En een kaartje voor de trein haalde je uit een automaat of vroeg je aan een loket
Na aanloopproblemen begrijp ik de OV chipkaart nu goed
maar hoe lang zal hij blijven bestaan?


Op het werk maakte ik het ook zo vaak mee
Leidinggevenden verdwenen en nieuwe kwamen
Dan kon je er donder op zeggen
VERANDERING

Zo maakte ik mee dat ik 4 jaar lang klantvriendelijk moest zijn
Letterlijk werd er gezegd "" De klant is koning"
Ik moest meelopen tot aan de buitendeur
en daar de klant de hand schudden
4 jaar later was dit uit den boze
De klant moest doen wat ik zei
En ik moest voor het eerst van mijn leven gaan HANDHAVEN



Betekent dit nu dat ik zou willen dat er nooit iets veranderd?
Nee, ik vind het bijvoorbeeld erg leuk dat de mode verandert
En wat ik ook heel leuk vind zijn alle sociale media, internet, digitale camera's
Ik vind het heel leuk om uit te zoeken wat je ermee kunt doen
Ik vind het heel leuk dat mensen veel gemakkelijker contact kunnen houden

Vroeger onderhielden mijn man en ik per brief contact
Wanneer hij in het buitenland zat
Het duurde 2 weken voor de brieven aankwamen
Nu is er Skype, telefoneren via Messinger, chatten via Whatsapp of Facebook 
Ik ben ook heel erg benieuwd wat er allemaal op dit gebied nog gaat komen

zondag 2 oktober 2016

Herfst en terugkeer naar de jaren 50.


En toen werd het toch echt al een beetje herfst
Ik vind het leuk om ieder jaar weer te herfst ""hunten""
Niet ver van ons huis staan een paar kastanjebomen
Ze beginnen nu een beetje te kleuren
Onder de bomen liggen allemaal lege kastanje hulzen
Ik mag blij zijn wanneer ik er nog een kastanje tussen vind
Vorig jaar zei een klein meisje tegen me
Mijn opa heeft er een heleboel met een stok afgeslagen
Om in "hunt"" termen te blijven, er zijn dus meer kapers op de kust


Het heeft vannacht en vandaag eindelijk weer eens geregend
Maar zelfs nu staan sommige struiken nog met hangende blaadjes
Ik heb vele malen water gegeven aan onze tuinplanten
Het wordt ook al weer erg vroeg donker
Al om 19.00 uur
En dus heb ik de eerste kaarsen laten branden en deze .....


De afgelopen weken heb ik me niet denderend gevoeld
Fysieke klachten en moe
Het kwam door het lezen van de biografie van Robert Capa
Zijn oorlogsfoto's zijn zo indringend
Daar de foto's uit Syrië bij en ik voel me rot
Ik lees af en toe op Twitter iemand die er iets over post
En dan als conclusie erbij zet: "En niemand doet iets" of de "wereld kijkt toe"
Ik voel me dan zo rot

Maar Capa heeft niet alleen oorlogsfoto's gemaakt
Tussendoor maakte hij prachtige andere foto's
Ze brachten me terug in die tijd
Mijn herinneringen gingen terug naar de jaren 50




magnumphotos

Ik herinner mijn moeder die zulke kleren droeg
Ik las in een boek dat er in de USA in de jaren 50
gebruiksvoorwerpen kwamen die pastelkleurig waren
Ze worden nu weer als collectors item gezien

Het gekke is
Ik herinner me totaal niets van
pastelkleurige gebruiksvoorwerpen
Eerder van bruin
En als ik me goed herinner hadden wij met groen beklede stoelen


Ons huis in de jaren 50

Nostalgie doet altijd een beetje pijn

Ik heb me voorgenomen deze maand totaal andere boeken te gaan lezen
Boeken die me niet zo diep raken

zaterdag 1 oktober 2016

Biografieproject 2016. Robert Capa. Zijn slogan – “If your photographs aren’t good enough, you’re not close enough”


Ik las deze maand een biografie over een heel bijzonder mens. Robert Capa, oorlogsfotograaf.   Robert Capa bezat zijn hele leven lang geen eigen woning. Hij reisde constant. Van Hongarije naar Duitsland, Parijs, Spanje, de USA, Engeland, China, Rusland, Israël, Vietnam. Hij maakte overal vrienden. Hij was charmant, had nooit geld. Wanneer hij geld had vergokte hij het. Wanneer hij geld nodig had gokte hij en was weer even "rijk"". Hij werkte voor tijdschriften en kranten. Hij was daar regelmatig afhankelijk van. Hij was afhankelijk van het krijgen van papieren om zijn werk te kunnen doen. Uiteindelijk kreeg hij er schoon genoeg van en samen met Henri Cartier-Bresson, Chim (David Seymour),  George Rodger  richtte hij Magnum op. magnumphotos Het maakte hen onafhankelijk.

Robert Capa made photographs that achieved their exceptionally powerful effect through his strong connection to and affection for people. This attitude, and his use of the small 35-millimeter camera, allowed him to approach his subjects and throw himself into the action as no one else. The result was a breakthrough in the history of photojournalism. icp.org/archive/robert-capa

Geboren in 1913 als André Friedmann te Boedapest. Zijn ouders stuurden hem naar Berlijn
wegens zijn politieke betrokkenheid. In Berlijn begon hij een journalistenopleiding aan de Hochschule für Politik en werkte hij eerst als fotolaborant en daarna als assistent fotografie bij een Duits fotopersbureau (Dephot). Dit startte zijn carrière als fotojournalist. In Berlijn leerde hij een harde les. Hij had nooit genoeg geld om de huur van zijn goedkope kamer te betalen. Toen hij een opdracht kreeg en hij de huurachterstand betaalde werd hij daarna op straat gezet. Hij realiseerde zich dat wanneer hij de helft had betaald hij nog een kamer zou hebben. In 1932 werden de foto's van zijn eerste opdracht (een toespraak van Leon Trotski in Kopenhagen) in de Zeitung gepubliceerd. Nadat de fascisten aan de macht kwamen in 1933 verhuisde Capa wegens zijn Joodse afkomst eerst naar Wenen en daarna naar Parijs (1934). Hij had geen geld en geen werk. Hij kreeg hier en daar wat opdrachten op het gebied van ontwikkelen van foto's.



In Parijs ontmoette hij Gerda Taro en ze werden  verliefd op elkaar. theguardian/robert-capa-gerda-taro-relationship  Zij verzonnen samen de naam van Robert Capa. André  maakte een foto en Gerda probeerde ze te verkopen door te vertellen dat de beroemde Amerikaanse fotograaf Robert Capa ze had gemaakt. Zo kreeg zij er meer geld voor. Samen besloten ze om naar Spanje te vertrekken om verslag te doen van de Spaanse burgeroorlog aan de kant van de antifascisten. Gerda komt hierbij om het leven. Een vriendschappelijke tank rijdt per ongeluk op de wagen waar zij in zit. Capa is op dit moment niet bij haar. Wanneer hij het nieuws hoort is hij ontroostbaar. Hij zal nooit meer zo betrokken willen zijn bij een vrouw.
. 1936. Spain. Running for shelter during an air raid alarm, January 1939



Foto van Gerda Taro

De Spaanse burgeroorlog

Wat er in Spanje is gebeurd lijkt veel op wat er momenteel in Syrië gebeurd. Bombardementen, moordpartijen, een stroom vluchtelingen, uit allerlei landen komen jonge mannen en vrouwen om de kant van de anti-fascisten te strijden. De fascisten worden gesteund met betere bewapening vanuit Nazi-Duitsland en Italië. Nederlanders die meestreden met de Internationale brigades werd bij terugkomst hun paspoort afgepakt.

Op 5 september 1936 maakte Capa de foto die later bekend werd als de "vallende soldaat" (officieel noemde Capa de foto "Loyalist Militiaman at the Moment of Death, Cerro Muriano, September 5, 1936").


Na het overlijden van Gerda Taro reist Capa in 1938 naar China en emigreert een jaar later naar New York. Daar werkt hij voor het tijdschrift Collier's Weekly en later voor Life als oorlogsfotograaf in Europa. Hij wordt naar verschillende fronten in Europa gestuurd, eerst voor het tijdschrift Collier's Weekly, daarna voor Life.


Tweede Wereldoorlog

Capa verkreeg een deel van zijn faam door zijn onverschrokkenheid. Hij trok met de soldaten op en deelde hun leven. Capa's bekendste werk in de Tweede Wereldoorlog was de fotoreportage van de landing op Omaha Beach op 6 juni 1944 (D-Day), waar hij met de eerste aanvalsgolf mee aan land zwom gewapend met twee Contax II camera's en verschillende filmrolletjes. Kunnen jullie je voorstellen hoe hij zich gevoeld moet hebben toen een fotolaborant de zaak tijdens ontwikkeling van de negatieven verprutste? Van de 108 opnames die hij toen maakte zijn er slechts acht bewaard gebleven.

Rusland

In 1947 reisden John Steinbeck en Capa naar Rusland. Zij wilden met eigen ogen zien hoe de mensen daar leefden. Bij terugkomst in de USA  was net het McCarthy tijdperk begonnen en hadden zij moeite duidelijk te maken dat ze geen communisten waren.

John Steinbeck wrote about him: “Capa was able to see and use what he had discovered. He was able to show the whole population’s hatred on a child’s face… Capa’s work is the proof of his great heart and his exuberant compassion… I frequently travelled and worked with Capa. He may have had much closer friends but nobody liked him as much as I did. He liked to seem to be easy and carefree in his work. But he was not. His photos are not accidental.”capacenter.hu/en/robert-capa/

Robert Capa ging naar Indo China om verslag te doen van het conflict tussen de Vietnamezen en de Fransen. 25-05-1954 reed hij mee op een tank, de commandant waarschuwde hem er niet van af te gaan. Hij deed dit toch, trapte op een landmijn en stierf een paar uur daarna.

De foto's van Capa zijn indringend. Ze zijn prachtig, maar vertellen over een afschuwelijke werkelijkheid. Ze hebben me geraakt. Ik ben er van uit mijn evenwicht. Ik heb lang gedacht dat we iets van de geschiedenis kunnen leren. Ik heb lang gedacht dat de verschrikkingen van de 2-WO niet meer kunnen gebeuren. Want welk weldenkend mens zou dit nog eens willen meemaken? Ik weet nog hoe geschokt ik was toen ik het woord etnische zuivering hoorde mbt de oorlog in het voormalig Joegoslavië. Dat dit zomaar werd gezegd. Dat dit opnieuw werd gezegd. Zonder dat iemand daarvan op keek.

En nu, bij wat er in Syrië gebeurd is mijn geloof in "iets leren van het verleden" helemaal verdwenen. En dat maakt me down. Ik denk nu eerlijk gezegd dat we niets leren.

Robert Capa vocht niet met oorlogstuig, maar hij vocht mee met zijn camera. Hij vocht tegen het fascisme. Hij hield van mensen. Hij maakte onvergetelijke beelden.

Negatieven gevonden

In 1999 kreeg de broer van Capa een bericht dat er in Mexico negatieven waren gevonden in een koffer.


Robert Capa’s frames of Republican exiles being marched to an internment camp during the Spanish Civil War, in “The Mexican Suitcase.” Credit International Center of Photography/Magnum



Hier het verhaal nytimes/suitcase

Hier is nog een ongelofelijk verhaal wat er gebeurd is mbt de nalatenschap van Robert Capa. Robert Capa maakte in 1 van de laatste dagen van WOII  een foto van een jonge soldaat die door een sniper werd gedood.


Lees hier hoe het komt dat het gebouw waarin dit gebeurde niet is afgebroken.



zaterdag 24 september 2016

Cadeautjes, thuis en dromen


Ik kreeg allemaal schattige cadeautjes
Allereerst een plant met lieve blauwe mini viooltjes


Nog voor mijn verjaardag
Mijn vriendin had ook ter ere van mijn verjaardag
 gebakjes voor ons, mmmmmm, lekker
En de kommetjes kreeg ik gisteren van een vriendin die keramiek maakt



Het blijft heerlijk zonnig weer


Het is duidelijk een ander deel van het jaar
In de zomer kon ik s' morgens uren in de tuin in het zonnetje zitten
Nu draait de zon anders
 Waardoor bomen de zon tegen houden
Een beetje jammer

Ik heb ook al heel wat bladeren uit de tuin weggeveegd
Gisteren zag ik ook dat het nu buiten snel gaat met het afvallen van bladeren
Ik denk doordat het zo lang droog is geweest


Ik vertelde eerder dat ik het jaarboek 13 manen voor mijn verjaardag heb gekregen
24 oktober kan ik ermee beginnen
Ik heb al een gedeelte gelezen

Ik weet dat mijn schilderen een deel gaat uitmaken van mijn "dromen".
Hoe, wat en waar weet ik nog niet
Maar ik ga ook een zoektocht van een jaar maken

Wat ik al wel ontdekt heb is dat ik te "winnen"" heb op het gebied van
Gezondheid
Werk

Mensen en passie staan al goed

woensdag 21 september 2016

Wandeling om het huis.


Vandaag maakte ik 1 van mijn favoriete wandelingen door de wijk
Ik wilde een paar "begin van de herfst " foto's maken
Omdat we al lang in deze wijk wonen
Weet ik precies wat ik waar kan vinden


Ik vind de rode bessen zo mooi
Normaal is rood niet mijn favoriete kleur
maar in deze tijd van het jaar vind ik het prachtig
Hier valt mijn oog nu voor het eerst op
"Lianen" in een Hollandse wijk


Dit is echt september, he?


Ik weet nog hoe verrukt ik was
toen ik mijn eerste digitale camera had
En deze bloemen fotografeerde


Er vallen al aardig wat blaadjes


Maar de echt vlammende kleuren zijn er nog niet
 Daar is het nog te vroeg voor
 De bomen zijn diepgroen en door de vele zon en weinig regen droog

En weer thuis


maandag 19 september 2016

Boekenproject 2016. Fortuna's dochter en Portret in Sepia van Isabel Allende.


He, he, he, he............................ik ben weer bij
Ik heb nu bij alle boeken die ik dit jaar las een kaart gemaakt

Ik las 2 boeken van Isabel Allende
Fortuna's dochter en Portret in Sepia
Het leuke van deze boeken is
dat Portret in Sepia verder vertelt over de levens die je in Fortuna's dochter hebt leren kennen
Beide boeken staan vol prachtige verhalen over mannen en vrouwen
Je kunt ze ook los van elkaar lezen


In Fortuna's dochter leren we Eliza Sommers kennen. Als zeventienjarige wordt zij verliefd op een jongen die haar verlaat om in Californië naar goud te gaan zoeken. Zij beslist hem stiekem achterna te reizen in het ruim van een schip. Allengs blijkt zij zwanger te zijn. Een Chinese arts Tao Chi'en  die als matroos aan boord van het schip werkt ontfermt zicht over haar. Bijna verliest zij haar leven. Wanneer ze in Californië aankomt, gaat ze op zoek naar haar geliefde. Zij knipt haar haar af en kleedt zich als een man zodat ze zich vrij kan bewegen. Ze neemt allerlei soorten werk aan, bij een circus en uiteindelijk leert ze taarten bakken. Haar vriend zal ze niet vinden, maar langzaam dringt tot haar door dat zij heel erg veel van Tao Chi'en is gaan houden. 


Paulina Rodriguez de la Cruz dwingt haar familie haar te laten trouwen met wie zij wil. Zij neemt hierbij grote risico's, maar krijgt haar zin. Zij blijkt een enorm zakelijk talent te bezitten en vergaart allengs een fortuin. 1 van haar briljante ideeën is om met een schip naar de Antarctica te reizen. Hier het schip vol te laden met ijs en hiermee naar Californië te reizen. San Francisco is een stad in opbouw. Het wordt heel mooi beschreven. Het verschijnen van wijken met verschillende klassen en etniciteiten. Eerst de eenvoudige architectuur, allengs verschijnen er steeds grotere huizen.

Omdat men zelf geen koelsystemen heeft brengt Paulina haar ijs ernaar toe, samen met alle heerlijke fruit en groentes uit Chili. Zij laat een prachtig huis bouwen in San Francisco met alle grandeur die ze maar kan verzinnen.

In Portret in Sepia
ontmoeten de 2 vrouwen elkaar

Eliza en Tao Chi'en trouwen en wonen in de Chinese wijk. Hij werkt als arts en zij heeft een eigen banketbakkerij. Zij blijven de rest van hun leven verliefd op elkaar. Zij krijgen een beauty van een dochter, Lynn Sommers. De zoon van Pauline del Valle, die een losbol is, verleidt Lynn en laat haar zwanger achter. Ze sterft en laat haar baby dochter Lai Ming achter. Elize en Tao Chi'en  zorgen voor haar.  


Op een morgen staat Eliza op de stoep bij Paulina en vraagt haar de zorg van hun kleindochter over te nemen. Tao Chi'en is overleden en zij wil hem naar China brengen om te begraven.

Pauline die nu ouder is geworden en heel erg dik, maar nog steeds despotisch is en vol met ideeën zit hoe ze nog rijker kan worden ontfermt zich over haar kleindochter. Ze geeft haar de naam Aurora. Tussen hen tweeën ontstaat een warme band. Aurora lijdt aan nachtmerries die haar erg uit haar evenwicht brengen. 

Na het overlijden van haar man gaat Paulina terug naar Chili. Wat ik heel leuk vind is dat zij haar butler, een Engelsman die alles regelt en in de gaten houdt, wil ontslaan zodat hij kan terugkeren naar Engeland. Maar deze is zo verknocht aan haar dat hij haar een voorstel doet. Trouw met me, vraagt hij. Ik kan dan met je meegaan. Jij wordt niet aangezien voor een weduwe, Een getrouwde vrouw heeft veel meer bewegingsvrijheid. Dat doen ze. Niemand in Chili kent zijn achtergrond. Hij ontwikkelt een aristocratische stijl. Zijn mening telt. Hij is een steun voor zowel Paulina als voor Aurora.

Aurora sluit een liefdeloos huwelijk. Zij ontwikkelt zich tot fotografe en wordt hier goed in. Later in het boek ontmoet zij een man bij wie zij wel geluk vind. Aan het eind wordt duidelijk wat er gebeurd is waardoor Aurora zulke nachtmerries heeft. De roman is hierdoor knap opgebouwd. Isabel Allende's vrouwen zijn sterke vrouwen. Zij gaan niet bij de pakken neerzitten wanneer het leven tegen zit. In de boeken komen nog veel meer interessante mensen voor. Ook krijg je informatie over de geschiedenis van Chili en Californië. Ik ben een fan van haar boeken. Ik vind het altijd jammer wanneer ik 1 van haar boeken uit heb.


Deze boeken las ik in 2016
Fortuna's dochter- Isabel Allende
Het Proces - Kafka
Portret in Sepia _ Isabel Allende
De Japanse minnaar - Isabel Allende
To a God unknown - John Steinbeck
de Wilden - Marion Pauw
Cannary Row - John Steinbeck
Huckleberry Finn - Mark Twain
 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen
John Steinbeck- Reizen met Charley
Geert Mak - Reizen zonder John
Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen
 Emile Zola -Thérèse Raquin
Remco Campert - Een liefde in Parijs
Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede

donderdag 15 september 2016

Landleven


Met een vriendin bezocht ik Landleven
Openlucht Museum Arnhem

Er is van alles te zien
Een heleboel commerciële kramen
maar ook meer op handwerk georiënteerd
De laatste vind ik het leukst



dinsdag 13 september 2016

Voor mijn boekenproject 2016 las ik ""het Proces"" van Frans Kafka.

‹Jemand mußte Josef K. verleumdet haben, denn ohne daß er etwas Böses getan hätte, wurde er eines Morgens verhaftet.›

Ik wist niet veel van Frans Kafka. Ik ken de uitdrukking Kafkaësk. Vervreemdend,  als een nachtmerrie. Ik ging er daarom vanuit dat hij een dergelijke situatie in zijn boeken beschrijft. Nu, dit klopt.

Het PROCES

Op een morgen staan er 2 heren in de kamer van K. die hem vertellen dat er een proces tegen hem zal beginnen. K. vraagt naar de reden, want hij heeft niets verkeerds gedaan. De heren geven aan inhoudelijk niets te weten. K. kan gewoon naar zijn werk gaan.

In het begin is K. ervan overtuigd dat hij snel zal horen dat er sprake is van een misverstand. Maar wanneer hij op zoek gaat naar meer informatie komt hij op de vreemdste plaatsen terecht. Zo moet hij in een benauwd straatje een aantal trappen beklimmen om uiteindelijk op de vliering door een onduidelijk deurtje te stappen om allemaal klerken te zien die druk aan het werk zijn.

Een oom van K. komt overstuur aan zijn deur en zegt: " Maar heb je dan nog geen advocaat? Je moet een advocaat hebben. Ik weet een heel goede advocaat" Ook hier gebeuren veel rare, onbegrijpelijke dingen. Maar K. krijgt een advocaat. Later zal K. een koopman ontmoeten die aangeeft dat hij ondertussen 4 advocaten heeft. Want de eerste advocaat vertrouwt hij niet erg. Maar hij kan hem niet ontslaan, omdat hij al zo diep betrokken is bij zijn proces. Een tweede advocaat moet bekijken of de eerste geen fouten maakt en zo verder.

Allengs gaat het proces K's leven ten nadele beïnvloeden. Hij gaat fouten maken op zijn werk. Hij wordt achterdochtig. Denkt hij in het begin nog helder, verder in het boek kan hij niet meer ontsnappen en denkt alleen nog maar aan het proces. Hij ontmoet vreemde mensen, zoals een kunstschilder. Deze woont op een piepklein benauwd kamertje. Wanneer K. de trap oploopt wordt hij lastig gevallen door een paar jonge meisjes die hem plagen en proberen te weten te komen waarom hij naar de schilder komt. Ze loeren door het sleutelgat. Later zal de schilder suggereren dat ze ook bij het proces horen. De schilder maakt portretten van de rechters. De portretten moeten volgens vaste patronen worden geschilderd. Omdat de schilder vaak aanwezig is wanneer de rechters aan het werk zijn kan hij informatie geven over de manier waarop de processen verlopen. Wat hij vertelt is eigenlijk heel absurd, maar lijkt langzaam aan logisch te worden, terwijl je weet dat dit niet kan. K's hoofd tolt. Wat moet hij geloven? Wat moet hij niet geloven? Iedere keer wil ik roepen: "Hou op, stop ermee. Stap eruit. Doe niet mee. Je bent bezig het waar te maken door erin te gaan geloven".


Het is geen boek wat je eens even lekker wegleest. Ik las iedere dag een paar bladzijden. Ik dacht eigenlijk dat het zou aflopen vol vreemde nachtmerrieachtige situaties. Maar dan ineens, en dit had ik helemaal niet verwacht, wordt K. op een dag opgehaald door 2 heren die hem naar een afgelegen plek brengen en hem executeren..............Ik schrok ervan.

Frans Kafka schreef het boek voor de 2-e Wereldoorlog. In het boek bevindt zich een voorwoord waarin wordt uitgelegd dat wij, moderne lezers het boek lezen met in ons hoofd de verschrikkingen van de 2-e Wereldoorlog. Wij beseffen waar de Kafkaiaanse vervreemding toe kan leiden.

Een vriendin van Kafka vertelde na zijn overlijden dat hij wanneer hij voorlas uit zijn werk hij moest lachen om alle absurditeiten die hij verzon.

Toen Frans Kafka wist dat hij zou sterven vroeg hij zijn vriend Max Brod om al zijn papieren  te vernietigen, zijn manuscripten, zijn brieven.

Ik heb vragen bij het boek:
  1. Waarom wilde Kafka dat Brod zijn papieren vernietigde?
  2. Wat bedoelde Kafka met het boek. Hij maakte de ellende van de 2-e wereldoorlog niet mee. Zijn 2 zussen kwamen om in Duitse concentratiekampen. Zij maakten het wel mee. Wanneer Kafka dit alles nog niet wist, waarom schreef hij dit boek dan? Hoe kwam hij op het idee een dergelijk boek te schrijven?
During his lifetime, Franz Kafka burned an estimated 90 percent of his work. After his death at age 41, in 1924, a letter was discovered in his desk in Prague, addressed to his friend Max Brod. “Dearest Max,” it began. “My last request: Everything I leave behind me . . . in the way of diaries, manuscripts, letters (my own and others’), sketches and so on, to be burned unread.”



Franz Kafka (right) with, from right, his secretary Julie Kaiser, his sister Ottla, their cousin Irma, and the maid Mařenka, near Zürau, Bohemia, 1917

Nalatenschap Kafka
Lees hier verdernytimes/kafka

Voor zijn dood droeg Kafka zijn vriend en executeur-testamentair Max Brod schriftelijk op om zijn manuscripten te vernietigen. Maar Brod zag in de schriftelijke aanwijzing van zijn vriend, dat juist hij dit ‘vonnis’ moest voltrekken, een vrijbrief om dit niet te doen: hij, die Kafka’s werk juist als geen ander kende en waardeerde, had zijn vriend meermalen laten weten zijn uiterste best te zullen doen, om zijn werk te behouden voor het nageslacht. Over deze door Brods veronderstelde dubbelzinnigheid van Kafka’s  ‘testament’ (in feite niet meer dan een kort briefje) is naderhand de nodige discussie ontstaan.

Hoe serieus Kafka’s wens was, dat al zijn ongepubliceerde werk moest worden vernietigd, zal wellicht nooit helemaal duidelijk worden. Wel staat vast dat de schrijver diverse manuscripten, waaronder tal van verhalen en minstens één toneelstuk, zelf heeft vernietigd of heeft laten verbranden door zijn vriendin Dora. Voor zover Brod de manuscripten van Kafka voor de oorlog níet in handen wist te krijgen, werd aan Kafka’s laatste wil voldaan door de Gestapo, die begin 1933, na de machtsovername door Hitler, ongeveer 20 dagboeken en 35 brieven in beslag nam in de Berlijnse woning van Dora. Ondanks de actieve bemoeienis van de Tsjechische ambassade in Berlijn, werden deze en andere manuscripten die in handen van de nazi’s vielen nooit meer teruggevonden en gelden zij als verloren. postzegelblog/franz-kafka/

Op dit literatuurforum wordt over deze vragen nagedacht en gediscussieerd.

Het problematische hierbij, en aan het boek op zich, vind ik het feit dat Kafka zelf niet de eindredactie op zich heeft genomen. Sterker nog, hij wilde, onzeker als hij was over zijn schrijven, al zijn werk na zijn dood laten vernietigen. Max Brod was het daar als (literair) executeur niet mee eens, en knutselde onder meer Der Prozess in elkaar aan de hand van complete en incomplete delen van het manuscript. Het overgrote deel zal overeenkomen met hoe Kafka het zelf geschreven en wellicht ook bedoeld heeft -- goed bevriend als ze waren, kenden ze elkaars verhalen en beweegredenen -- maar toch vind ik het alleen al om die reden lastig om van een auteursintentie te spreken. Bovendien schijnt Brod zijn eigen agenda niet geheel buiten het selectieproces te hebben kunnen houden. Je kunt je dus afvragen hoeveel we werkelijk van Kafka te zien krijgen.

Kafka had een vrij antiautoritair gedachtegoed, kwam onder andere samen bij anarchistische bijeenkomsten en toonde interesse in het werk van Kropotkin en Bakunin. De schijnbaar ondoorbreekbare hiërarchieën en structuren die de bureaucratie vormen wantrouwen K. en Kafka zelf. Het individu is ondergesneeuwd in grootse al bestaande instituten en ondermijnen daarmee de individuele vrijheid. Vanuit het existentialistisch gedachtegoed kunnen we dus de stap maken naar het libertarisch socialisme, strevend naar kleine gemeenschappen, waar Kafka sympathie voor vertoonde. Daarmee wil ik niet zeggen dat hij met zijn werk een bepaalde politieke doctrine wilt opdringen.

Om Kafka's angst tegenover de gezagsinstanties te begrijpen, kunnen we terug grijpen naar zijn gezinssituatie en voornamelijk de ongezonde relatie met zijn vader, het klassieke autoriteitsfiguur, waar hij toch een zeker minderwaardigheidscomplex aan over gehouden heeft. De ongelijke machtsverhouding tussen vader en zoon werd door Kafka geschetst in het korte verhaal Das Urteil (Het Vonnis).



Na al mijn zoeken op internet
heb ik nog niet echt een duidelijk antwoord op mijn vragen
Ik denk dat ik maar eens op zoek moet gaan naar een goede biografie



When Brod fled Prague in 1939, he took with him a suitcase of Kafka's papers, many of them unpublished notes, diaries, sketches, and so forth.[1] Although some of these materials were later edited and published in 6 volumes of collected works, much of them remained unreleased. Upon his death, this trove of materials was passed to Esther Hoffe, who maintained most of them until her own death in 2007 (one original manuscript of The Trial was auctioned in 1988 for $2 million).[1] Due to certain ambiguities regarding Brod's wishes, the proper disposition of the materials is now being litigated. On one side is the National Library of Israel, which believes that Brod passed the papers to Esther as an executor of his actual intent to have the papers donated to the institution. On the other side are Esther's daughters, who claim that Brod passed the papers to their mother as a pure inheritance which should be theirs. The sisters have announced their intention to sell the materials to the Museum of Modern Literature in Marbach, Germany.[1] 
wiki/Max_Brod
trouw/Franz-Kafka

Deze boeken las ik in 2016

Fortuna's dochter- Isabel Allende
Het Proces - Kafka
Portret in Sepia _ Isabel Allende
De Japanse minnaar - Isabel Allende
To a God unknown - John Steinbeck
de Wilden - Marion Pauw
Cannary Row - John Steinbeck
Huckleberry Finn - Mark Twain
 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen
John Steinbeck- Reizen met Charley
Geert Mak - Reizen zonder John
Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen
 Emile Zola -Thérèse Raquin
Remco Campert - Een liefde in Parijs
Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede

Boekenproject 2014

Boekenproject 2014

Boekenproject 2015

Boekenproject 2015