En buiten de vergetelheid waarheen mijn stem alle omtreklijnen verbant,
Verrijst muzikaal, als heel anders dan de gekende kelken
De idee zelf en zoet
De in alle ruikers aanwezige
Een mooi boek. Ik overweeg het zelf te kopen of voor mijn verjaardag te vragen. Ik heb ook naar de muziek van Debussy geluisterd.
Ik houd van de 19/e eeuw, wordt altijd aangetrokken tot mensen die toen leefden. In dit boek leer ik veel over Debussy, zijn vrouwen en zijn tijdgenoten. Zoals de dichter Pierre Louÿs, en zijn vrouw Marie de Régnier.
Het boek is prettig opgebouwd. Eerst kort iets over muziek, dan een korte beschrijving mbt tot een periode uit zijn leven, daarna volgen de brieven. Voorin staan zijn correspondenten kort beschreven, eventueel kun je terugbladeren. Onderaan de bladzijden voetnoten die een en ander verduidelijken. De brieven zijn onderhoudend en soms licht ironisch geschreven. Er zijn liefdesbrieven voor zijn vrouw, kaarten met grappige onderschriften voor zijn dochtertje, bedelbrieven om geld, zijn hart uitstorten bij vrienden, Debussy is open en af en toe kwetsbaar in de brieven.
Zijn "Correspondance 1872/1918" bevat 2588 brieven aan 368 verschillende correspondenten. In brieven aan bijvoorbeeld Chausson, Louÿs, Durand en Godet legt hij zonder terughouding zijn zorgen en vreugden, zijn wensen en al zijn preoccupaties neer, maar hij luistert en leest ook goed en gaat graag in op wat de ander bezighoudt.
De vader van Debussy was arm en ontwikkelt zich in de Nationale Garde ten tijde van de Commune en komt in de gevangenis. Hij leert daar via via een pianolerares kennen die Debussy lesgeeft en zij raadt aan dat het kind naar Parijs moet naar het conservatorium. In 1879 vraagt de weldoenster van Tsjaikovski, gravin Nadezjda Filaretovna von Meck, aan Marmontel of hij een geschikte jonge pianist wist voor haar huistrio. Hij maakt haar attent op Debussy. Zijn spel viel zodanig in de smaak dat hij in 1882 met de familie von Meck naar Rusland ging. Ook bezoekt hij Spanje, Florence, Napels, Wenen, Rome. Hij studeert een periode in Rome. Hij vind het er vreselijk. Vrienden van hem vertellen hoe merkwaardig hij piano speelt. Wild, gedreven "anders".
Gedurende een bezoek aan Bayreuth (1888-89) kwam Debussy in contact met de muziek van Richard Wagner, die een dwingende greep op zijn werk leek te krijgen. Tijdens de Wereldtentoonstelling van 1889 in Parijs raakte hij echter onder de bekoring van Spaanse en vooral ook Javaanse muziek, met name van de klanken van de gamelan. Hierdoor lukte het hem onder de invloed van Wagner uit te komen en een hoogst oorspronkelijke, eigen klanktaal te ontwikkelen.
Zijn echtgenotes
Rosalie Texier
In 1899 huwde Debussy Rosalie Texier, een meisje van eenvoudige komaf, dat hem voorbeeldig terzijde stond in de moeilijke tijd voordat hij bekendheid begon te genieten. In 1904 wenste Debussy echter van haar te scheiden om te kunnen trouwen met hun gezamenlijke vriendin Emma Bardac-Moyse. Door dit tweede huwelijk kwam hij in aanraking met de "betere kringen", hoewel dit niet betekende dat er een einde kwam aan zijn financiële zorgen.
De brief die hij naar Rosalie stuurde is echt afschuwelijk, vol zoetsappige lievigheid. Even daarvoor heeft hij haar op de trein gezet. Zelfs vertrekt hij met zijn nieuwe liefde. Hijj vraagt Rosalie begrip te hebben van het feit dat hij van haar wil scheiden. Zij koopt een pistool en probeert zelfmoord te plegen. Zij overleeft het en zal hem laten nog veel ellende bezorgen ivm de allimentatie. Met Emma woont hij in een duur huis aan de 23 Square Avenue Foch.
Emma Bardac
1898 - Avenue du Bois de Boulogne in Paris, France
Moeten jullie die beelden eens bekijken
Zijn vernieuwingen maakte Debussy tot een van de grootste en belangrijkste componisten van de twintigste eeuw. De componeerstijl van de Fransman wordt vaak vergeleken met de stijl van negentiende-eeuwse Franse impressionistische schilders. Hij was op drie vlakken vernieuwend: hij ontwikkelde de rondo en sonatevorm verder richting vrijere vormen, hij ontwikkelde een nieuwe muzikale harmonie (door gebruik te maken van pentatonische en octatonische toonladders) en in de ritmiek (afwijkend van de Romantiek van zijn tijd gebruikte hij een onregelmatige ritmiek).historiek/claude-debussy
De laatste jaren leidt hij aan darmkanker. Hij klaagt soms tegen zijn vrienden over de
pijn en last die het hem geeft. In zijn laatste levensjaar is de eerste wereldoorlog uit gebroken. In eerste instantie vlucht hij met Emma en zijn dochter uit Parijs weg. Hij schrijft in een brief hoeveel spijt hij hier van heeft. Ze keren terug naar Parijs en hier, terwijl de Duitsers de stad beschieten, overlijdt hij. Provisorisch wordt hij begraven. Later krijgt hij een nieuw graf en ligt daar samen met zijn vrouw en dochter.
Waarom ze als een boze zwarte vrouw weggezet wordt begrijp ik niet. Ik vind haar intelligent, lief, sterk, zorgzaam, bezorgd, doelmatig, op privacy ingesteld, hard werkend, eerlijk.
Haar ouders cijferden zichzelf weg om haar en haar broer te kunnen laten studeren. Michelle is een goede leerling en geniet van haar middelbare- en studententijd. Op de universiteit bevindt ze zich vooral tussen andere zwarte studenten. Jaren later zal ze ontdekken waarom het witte meisje met wie ze een kamer deelt weg is gegaan. De moeder van het meisje schreef een brief aan het bestuur, waarin ze aangaf niet te willen dat haar dochter een kamer deelde met een zwarte.
Michelle rond haar studie af en vind een goedbetaalde baan. Precies zoals ze het zich voorstelde. Hard werken brengt je kansen. Maar dan wandelt er een man haar leven binnen die alles zal veranderen. Zij is de mentor van Obama en hij leert haar dat hard werken niet voldoende is. Zij leert om gemeenschapszin te ontwikkelen. Obama zit al jarenlang in het community werk en betrekt haar erbij. Ze vallen voor elkaar, trouwen en krijgen twee dochters.
Hij wordt gouverneur en neemt deel aan de presidentverkiezingen. Zij bekijkt het van de zijlijn en weet niet goed wat er van te denken. Zij helpt hem waar ze kan, geeft ook speeches. Hij krijgt allerlei mensen om zich heen die hem helpen, voor haar is er niemand. En zij maakt een fout. Tijdens een speech zegt ze als reactie op een gebeurtenis dat ze voor het eerst trots is om Amerikaanse te zijn. Kritiek van alle kanten, hoe durft ze dat te zeggen? Je wordt toch geacht vanaf je geboorte van Amerika te houden?
Barack bezit zwier, mist soms punctualiteit en durft af te wijken van uitgestippelde paden, Michelle houd van orde, zij opereert krachtig, heeft focus en schroomt kritiek op haar man niet.
Wonen in het Witte Huis ervaart zij als iets heel bijzonder, eervol. Maar het gaat ook ten koste van haar gevoel voor privacy en autonomie. Al die mensen die plots voor hen zorgen. Rare dingen zoals dat ze het balcon niet op mag, dat ze niet zomaar de voordeur uit kan lopen. Dat er altijd een beveiliger mee moet.
Ik lees hoe zij ervan opkijkt dat haar man zodra hij president is, gevolgd wordt door iemand die een koffertje draagt waarmee hij een kernbom kan laten ontploffen. Eerlijk gezegd geloofde ik het niet. Echt, is dit waar? Lees dit maar eens: decorrespondent/dit-gebeurt-er-als-een-amerikaanse-president-een-atoombom-wil-inzetten
Zij organiseert van alles. Vindt het belangrijk dat het Witte Huis van iedereen is. Dat mensen die er normaal niet komen, zoals etnische groeperingen, uitgenodigd worden. Wanneer het gazon vol staat met moeders en kleine kinderen lopen Barack, Michelle, Sasha en Malia ernaar toe. Haar kinderen zeggen: "Echt, pappa, moeten er nu beveiligers mee"? Haar kinderen zijn haar belangrijkste zorg. Zij praat met Jackie Kennedy om te horen hoe die haar kinderen opvoedde onder dergelijke omstandigheid. Zij vraagt haar moeder bij hen in te trekken zodat er altijd een vast aanspreekpunt voor de kinderen is.
Wanneer zij nog een fulltime baan heeft zegt de huisarts op een goed moment dat 1 van haar dochters te dik wordt. Zij realiseert zich hoe vaak zij gemaksmaaltijden serveert. Zij vraagt een kok om voortaan voor hen te koken. Deze kok gaat ook mee naar het Witte Huis. Zij begrijpt hoe belangrijk het is om fruit en verse groente te eten en besluit wanneer zij in het Witte Huis woont er een moestuin te beginnen. Dit wordt een groot succes. obamas-personal-chef-helped-shape-nutrition-agenda-leaves-white-house-6-years
Obama haar 'nalatenschap': de tuin is uitgebreid naar 260 m2, voorzien van stenen looppaden, gemetseldezitjes en dankzij een donatie van $2,5 miljoen is het onderhoud de komende 17 jaar gegarandeerd. Barack Obama had eerder laten weten bang te zijn dat Trump de moestuin zou verwijderen, maar dat is tot nu toe niet gebeurd: Melania waterde planten en gaf een kleine groep kinderen een pakket met verse groenten mee naar huis.
De mooiste speech die Michelle Obama gaf is: "When they go low, we go high"
Wat een power, wat een inspirerend mens
Biografieproject 2019 Michelle Obama - Mijn verhaal Arthur Japin - Zoals dat gaat met wonderen
"So ye are back again, bonny white tender flow’rs, Spite of the raging wind, spite of the show’rs, Spite of the snow, over you cast, Long have we looked for you, Welcome at last!" - T Brigham Bishop.
"May your troubles be less and your blessings be more
and nothing but happiness come through your door."
- Irish blessing.
Merrily, merrily shall I live now
Under the blossom that hangs on the bough."
Ariel, 'The Tempest'
Forsythia
waar jij ook bent
ik zie je staan
Lente juichkreet
In bos en tuinen
Sleedoorn als een reine bruid
Die het voorjaar
In mag luiden
Jubelt lente toonaarden uit
