Drie jaar

 

Ik ontdek ineens

dat ik vandaag 3 jaar geleden voor het laatst werkte

Ik dacht de hele tijd dat het 2 jaar geleden is.

Wat raar, al drie jaar?

 

Ik probeer nu uit te pluizen wat ik de afgelopen 3 jaar heb gedaan

De tijd vliegt

dat voel ik dagelijks

Maar mijn gevoel zegt helemaal niet

dat ik al drie jaar ""vrij"" ben

 

Ik heb geleerd

met vallen en opstaan

een nieuwe structuur aan te brengen

Sinds kort heb ik een schema bedacht voor het huishoudelijke werk

Dat bevalt me goed

Ik ben dit gaan doen omdat ik echt niet meer wist

wanneer ik wat gedaan had
 

 

Ik heb ontdekt hoeveel behoefte ik nog steeds heb aan vrijheid

Na zo lang full time werken

Ik vind het heerlijk om wat "" aan te lummelen""

In mijn geval heerlijk bij mijn man

 lezen, schilderen, bloggen, wandelen, fotograferen, huishouden
 

 

 

Mijn gezondheid laat te wensen over

 Ik heb al jarenlang chronische pijnklachten die belemmerend werken

Dat maakt dat ik minder kan reizen dan ik zou willen

Ik heb allerlei plannen

op het gebied van reizen

Maar vaak haken we af, omdat ik het niet opbreng

Dit vind ik echt erg vervelend 

Maar wanneer ik mezelf vergelijk met anderen

voel ik me een enorme bofkont

 

Morgen gaan Salem en ik vieren dat ik 3 jaar vrij ben

Er liggen een stapel cadeaus klaar

Ik dacht, op deze manier ben ik me meer bewust van de tijd

Het vieren, vieren dat de tijd goed was

Ik dacht 2, maar nu blijken het 3 jaar te zijn

Mijn hemel, wat is de tijd snel gegaan

Heerlijk onder de conifeer in de zon in ons tuintje.

Wat is het toch heerlijk in de tuin te zitten

met een stapel Flows

omringd door bloemen

Egyptische patroontjes

 
 

 

De voorspelling is dat het nog warmer wordt

Toch hou ik het uit in de tuin

Hoe komt dat?

Ik zit onder een conifeer

die helemaal uit de kluiten is gegroeid

We hebben een hekel aan ""dat ding""

Mijn man heeft de onderste takken er afgehaald

Maar in de zomer zijn we de conifeer dankbaar

Hij is zo'n heerlijke parasol

Biografieen project 2015 ""Herinneringen"" van Alexis de Toqueville.

Ik las het boek
""Herinneringen" van  Alexis de Tocqueville.
Hiervoor las ik Biografie project 2015: Memoires van een revolutionair over het leven van Peter Kropotkin. Kropotkin sprak in zijn boek vol liefde over de linkse beweging in opkomst. Hij had kritische aantekeningen bij Marx en zelf werd hij anarchist, maar de beweging in zijn geheel had zijn sympathie.

De Tocqueville integendeel heeft  geen goed woord over voor de socialisten, De Tocqueville leefde iets eerder dan Kropotkin.. Hij noemt ze in zijn boek consequent hebberig.

Tocqueville kwam uit een oude Normandische adellijke en katholieke familie  Zijn familie leed onder de Franse Revolutie. Zijn familie-geschiedenis leek Tocqueville voor te bestemmen voor het restauratie-kamp. Het waren echter de Doctrinairen, de liberale royalisten die onder leiding van Pierre Paul Royer-Collard de monarchie wilden verzoenen met de Revolutie, die de jonge Alexis beïnvloedden.

In de tijd van de Tocqueville gold de jonge Amerikaanse staat als lichtend voorbeeld. Hij ging naar de V.S. om het gevangeniswezen te bestuderen. Op 2 april 1831 vertrokken hij met een vriend  uit Le Havre en ze toerden negen maanden rond in Noord-Amerika: ze bezochten bibliotheken en archieven, spraken hoogwaardigheidsbekleders, zwarte slaven en opgejaagde indianen, kwamen in salons en boshutten. Gustave voerde vaak de openhartige gesprekken terwijl Alexis alles in kladschriftjes noteerde. wiki/Alexis_de_Tocqueville

Alexis de Tocqueville (1805-1859) behoort tot de grootste politieke filosofen aller tijden. Hij staat bekend als theoreticus van de democratie en vroege criticus van de moderne massacultuur. Zijn magnum opus Over de democratie in Amerika is gebaseerd op een grote rondreis die Tocqueville maakte in 1831-1832. In de Nieuwe Wereld trof hij een samenleving aan die, meer dan de Europese, gelijkheid en individuele vrijheid met elkaar wist te combineren. Tocqueville heeft een scherp oog voor zowel de sterke punten als de gevaren van de democratie: ‘Ik heb in Amerika een beeld gezocht van de democratie zelf, ik heb haar willen leren kennen, al was het maar om althans te weten wat wij van haar moesten verwachten of vrezen.' bol.com/over-de-democratie-in-Amerika

Dit alles lees ik later op internet. Hij beschrijft zijn herinneringen aan de periode rondom de revolutie van 1848 tot aan de val van het kabinet waarin hij minister van Buitenlandse Zaken was (oktober 1849). De 'Herinneringen' beschrijven  gedetailleerd allerlei politieke verwikkelingen, de bloedige dagen van de revolutie zelf (februari 1848) en de hoofdrolspelers daarin.

De Toqueville schreef zijn boek ""Herinneringen"" niet voor publiek. Hij schreef het om zijn gedachten te ordenen. Het was niet zijn bedoeling het te publiceren. Hij beschrijft de mensen om hem heen op een scherpe manier, ik schoot regelmatig in de lach.

Een voorbeeld: Hij was een van die mannen in wie de demagoog, de dwaas en de ridder zo vermengd zijn dat het onmogelijk te zeggen valt waar de een eindigt en de ander begint.

Schreef hij op deze manier omdat hij dacht dat niemand dit ooit zou lezen of is dit in het algemeen zijn stijl? Ik weet het jammer genoeg niet. Om dit te weten te komen zal ik ook zijn andere boeken moeten lezen. Het boek werd na zijn dood door een nazaat gepubliceerd.

Een belangrijk hoofdstuk gaat over de onlusten van 1848. Wanneer je wilt weten hoe het voelt om onderdeel van een revolutie te zijn,  dan moet je dit maar eens lezen. Tot in detail wordt het beschreven. De Toqueville ziet eerst hier en daar barricaden verschijnen. Mensen die volgens hem nooit in hun leven werkten, gaven alsof zij jarenlange ervaring hadden, vorm aan deze barricaden. Hijzelf kon min of meer zonder problemen de straten afschuimen, anderen waren minder gelukkig. Nadat de opstand hard was neergeslagen werd de Toqueville kort minister van Buitenlandse Zaken onder de 2-e republiek. Hij paste de volgende strategie toe: Hij luisterde geduldig naar tegenstanders of lieden die hem advies wilden geven, stelde hen geïnteresseerd vragen, zodat iedereen tevreden zijn kamer verliet. En vervolgens deed hij naar eigen goeddunken, ook al was dit het tegenovergestelde.

In zijn boek schrijft hij op een aardige manier over zijn vrouw. Ik werd daarom benieuwd naar deze dame.

She was an Englishwoman who had been raised in France by her aunt, Mrs. Belam. Although their relationship appears to have been established at this time, Alexis had to overcome his family's reluctance before being able to consider marriage. It should be pointed out that in addition to being English and Protestant, Marie Mottley was older than him and was far from being well-off. None of these characteristics made her the ideal aristocratic spouse that Alexis's family and friends desired for him. He nevertheless attempted to convince them by assuring them that Marie possessed everything to make him happy and, resolute in his choice, he married her on October 26, 1835 at the Saint-Thomas-d'Aquin church in Paris, after which she converted to Catholicism. 
Alexis de Tocqueville never appeared to have regretted the marriage, and he was the first to acknowledge that differences in culture and station, which might have kept them apart, were never able to affect their relationship.
Even if their life together was not without difficulties, Marie Mottley forever remained Alexis's soul mate and his greatest support.tocqueville/mottley

Alexis de Tocqueville inherited the Château from his father in 1836. He and his wife Mary decided to settle there, so that Alexis could work on the second part of his masterpiece “Democracy in America“. At the same time they decided to renovate the property and the park
chateaudetocqueville/alexis-de-tocquevile-and-the-chateau-de-tocqueville/
groene/kind-van-zijn-klasse
burkestichting/alexis-de-tocqueville
tocqueville
filosofie./de-verzorgingsstaat-holt-zichzelf-uit

Het is een interessant boek en het smaalt ernaar meer te weten te komen over deze man en de tijd waarin hij leefde. 

Kijken naar de radio

De zomer is in volle bloei

Er komt een hittegolf aan.......... wow

 

Het is nu zondagmorgen

Ik kijk naar OVT op radio 1

KIJKEN naar de radio?????

 

Salem heeft het ontdekt

en het is heel erg leuk

Radio volgen via internet en kijken naar de webcam

Het luisteren krijgt er een dimensie bij

radio1.nl/popup/webcam

 

Je ziet de mimiek

je ziet gebaren

bijvoorbeeld "hou het kort"

Mijn boekenproject 2015. Een vlucht regenwulpen.

Ik loop achter met verslag doen van mijn boekenproject.

Ondertussen las ik al 4 boeken, waarvan ik er nu

1 ga bespreken. Ik las in mei "" Een Vlucht Regenwulpen" van Maarten 't Hart. Het boek had me al vaker ""aangekeken"" in de bieb, maar iedere keer dacht ik, nee, saai, zwaar. Nu zou ik met deze gedachte toch eigenlijk al  hebben moeten stoppen. Want sinds ik in 2014 met mijn boekenproject begon, heb ik al zoveel "zware" boeken gelezen, die het tegenover-gestelde van zwaar bleken te zijn. Dus ""zwaar"" daar doe ik niet meer aan. Gelukkig maar, want ook dit boek was fijn om te lezen. Het brengt je in een wereld van riet, water, vogels, waar de hoofdpersoon Maarten met een bootje doorheen vaart. Hij is verliefd op Martha, maar Martha is onbereikbaar en dat is mooi en licht beschreven. 

 

Maarten wordt bioloog en hoogleraar celbiologie. In zijn vak is hij briljant. Hij wordt uitgenodigd voor congressen en draait er zijn hand niet voor om lezingen te geven. Maar wanneer het om direct contact met mensen gaat wordt het moeilijker. Op een gegeven  moment gaat Maarten naar Zwitserland. Hij is uitgenodigd voor een congres. Hij ontmoet hier een vrouw met wie contact maken beter verloopt. Samen met haar en een andere bioloog beklimt hij een berg. Hij valt bijna en daarmee komt bijna de gedachte uit, die hem de afgelopen weken bevangt, dat hij snel zal overlijden. 

Wat mij verbaast is dat de hoofdpersoon de bergen mooier vindt dan de rietvelden. Ik zelf ben nog nooit in een berglandschap geweest. Wel zag ik de Yorkshire Dales en de bergen in Egypte. Maar bergen zoals in Zwitserland zag ik niet. Hoogstwaarschijnlijk zijn ze van grote schoonheid. Maar dat je dit mooier vind dan het landschap waar tussen je je hele leven verblijft en waar je zoveel van houdt, dat begrijp ik niet . 

Wel weet ik hoe heerlijk het is om in een totaal andere omgeving te zijn, in mijn geval Egypte. Met zijn warmte, de kleuren, het licht, de geuren, de mensen, de bloemen, de bergen, de Nijl, het geluid van de Muezzin, ezeltjes. Ik hou er zoveel van en kan me bijna niet voorstellen dat ik weer naar Nederland zal terugkeren. Maar ben ik weer in Nederland dan geniet ik van de zachte kleuren, het blauw, het groen, de mist, de regen en de zon. Zeggen dat het een mooier is dan het ander, nee, dat zou ik niet kunnen. 



Het boek wat ik las is een mooie uitgave. Boven elk nieuw hoofdstuk staat een vormgeving van een regenwulp. Drie ervan heb ik gebruikt voor mijn kaart. Het groen en blauw van het behang geven het rietveld en de natuur aan. Achterin het boek een  gedeelte waarin over de schrijver en het proces van het maken van ""een Vlucht Regenwulpen"" wordt geschreven. Het is interessant zoveel achtergrond informatie te lezen. Ik waardeer Maarten '' Hart en geniet van zijn stijl. Het is een beetje slepend, maar met een toets van zelfspot. Ik hou van mensen met zelfspot. Zelf heb ik zijn boek Een deerne in lokkend postuur - Maarten 't Hart in bezit. Dit boek ga ik gauw weer eens lezen. Want ik heb nu de smaak te pakken.

  

 

Het is zomer.

 

Het is zomer

De langste dag is alweer geweest

Buiten is het een beetje aan het regenen

 

 Ik liep langs een kleine poel

waar padden zich lieten horen

en prachtige blauwe bloemen stonden

 

 

En we aten aardbeien met slagroom

 

ZOMER

 

 

Creativiteit nr: 7 Is iets pas kunst wanneer het helemaal origineel is of mag je ook een idee"" pikken""?

Hier mijn nieuwste creaties, Konijn met poes en meisje met hoed. De eerste is helemaal aquarel. De tweede "mislukte", Waarom weet ik niet. Uit wanhoop dacht ik, ik maak er met een fineliner een rand om. Ik ben dan zelf verbaasd wat voor een vaste hand ik heb. En dat het ook nog lukt en het resultaat zo leuk is.

Mijn man en ik schilderen allebei. Wij hebben een totaal verschillend uitgangspunt. Hij wil alles uit zichzelf halen. Ik zoek vooraf fotomateriaal. Je moet mij niet vragen iets uit mijn hoofd te tekenen, tenzij je een grappig schetsje wilt. Maar wanneer ik een foto heb die me bevalt ( en het kost lang en geduldig zoeken, voor ik er 1 heb) dan kan ik prachtig tekenen en schilderen. Ik zal later wel eens vertellen waar een foto dan aan moet voldoen. Mijn man wordt echter gallisch van foto's en wanneer hij het wil natekenen zit alles verkeerd. Hij wil en kan het niet. Wat een verschil tussen 2 mensen. In mijn hart vind ik zijn methode veel beter. Hij maakt originele dingen. ""Ik teken na, ik schilder na"", denk ik dan en ga me akelig voelen. Maar mijn man voelt zich ook akelig, want iets helemaal uit jezelf halen is zoooo moeilijk. Hij staat dan ook een behoorlijke tijd "droog" en ik schilder van alles en nog wat. Hij benijdt mij, ik benijd hem. Hoe zit dit nu eigenlijk? Is iets kunst wanneer het helemaal origineel is of mag je ook ""pikken""?

Natuurlijk................ pikken mag niet. Iedereen weet dat.

Waarom zei Picasso dan "good artists copy but great artists steal"?

answers.yahoo

Ik vind het behoorlijk schokkend dit te lezen. .

Zijn er kunstenaars die helemaal vanuit het niets, vanuit een vacuüm werken? Ik zal de volgende keer eens op zoek gaan naar kunstenaars die dit kunnen. Het vreemde is echter dat ze moeilijk te vinden zijn. Ik lees eigenlijk meer over kunstenaars die elkaar inspireren of moet ik zeggen, van elkaar pikken?

Hier kun je zelfs 25 quotes lezen  

25 QUOTES TO HELP YOU STEAL LIKE AN ARTIST

austinkleon

 

“Immature poets imitate; mature poets steal; bad poets deface what they take, and good poets make it into something better, or at least something different. The good poet welds his theft into a whole of feeling which is unique, utterly different from that from which it was torn; the bad poet throws it into something which has no cohesion.”
— T.S. Eliot

“I wanted to hear music that had not yet happened, by putting together things that suggested a new thing which did not yet exist.”
— Brian Eno
 
Kop boven een artikel: Modeontwerpers pikken graag kunst:

Dries Van Noten schakelde voor zijn nieuwste mannencollectie de Nederlandse kunstenaar Gijs Frieling in (zie foto). De Vlaamse ontwerper drukte niet alleen Frielings decoratieve patronen op overhemden, jasjes en broeken, maar liet hem tijdens de modeshow live een muurschildering maken. Het leverde mooie mannenkleding op (vanaf eind juli in de winkel) én een originele showpresentatie.
Andere modeontwerpers maakten zich er makkelijker van af. Zij speelden leentjebuur bij beroemde kunstenars; in navolging van Yves Saint Laurent die in 1965 al opzien baarde met een collectie geïnspireerd op Mondriaan.

Voor deze zomer bedacht Raf Simons, tot voor kort ontwerper voor Jil Sander, damestruien met ingebreide Picasso’s. Het Italiaanse Sportmax bezaaide kleding met de impressionistische bloemenvelden van Monet. Bloemen, dit jaar een onbetwiste zomertrend, sierden ook de fifties jurken van het Amerikaanse Rodarte die de goudgele zonnebloemen Van Gogh exact hadden overgenomen.

Is het creatief, al dat gecut and paste, niet echt. Maar het klakkeloos kopiëren van beroemde kunstenaars mag, en het is nog gratis ook, zolang de kunstenaar zeventig jaar dood is, want dan is het auteursrecht verjaard.  independentfashiondaily

Immature poets imitate; mature poets steal; bad poets deface what they take, and good poets make it into something better, or at least something different. The good poet welds his theft into a whole of feeling which is unique, utterly different from which it was torn.

Ik lees iets positiefs:
Wat remixen van gedachtegoed zo leuk maakt is dat je een idee wel degelijk uniek kunt maken door de persoon die je bent (je passie en creativiteit) en de uitvoering die je ervoor bedenkt (hard werken en doorzetten). wonderlijkwerken

Misschien moet ik minder schuldgevoel hebben en erkennen dat iedereen van elkaar ""pikt""?
Dat je niet mag kopiëren en daarna mag doen of jijzelf het verzonnen hebt. Maar dat het goed is wanneer je er iets anders van maakt. Iets wat alleen jij kunt, omdat dit je eigen, zelf veroverde stijl is?

                                                            -------------------------------------

Vraag: Hoe komt dit nu tussen mijn fotomateriaal? ;-)
 

 

Biografie project 2015: Memoires van een revolutionair over het leven van Peter Kropotkin.

Voor mijn biografieën boeken project las ik ""Memoires van een Revolutionair"" over het leven van Peter Kropotkin. Kropotkin leefde van 1842- 1921. Hij werd geboren uit een oude adellijke  Russische familie. Hij moest een militaire opleiding volgen, maar kreeg grote liefde voor de geologie, op welk gebied hij een aantal toonaangevende boeken publiceerde. Na een vrijwillig verblijf als officier bij de Kozakken in Siberië (1862-1867) met als oogmerk het gebied van de rivier de Amoer wetenschappelijk te exploreren keert hij begin 1867 terug in St. Petersburg. Het is zo interessant om over zijn periode in Siberië te lezen.

In 1872 keerde hij vanuit Europa terug in St. Petersburg waar hij lid werd van een anarchistische cel, de zogenaamde ‘Tsjaikovsky-groep’, en onder de naam Borodin propaganda maakte voor de socialistische zaak. Eind maart 1874 werd hij opgepakt en opgesloten in de beruchte Petrus- en Paulusvesting. Zijn spectaculaire ontsnapping in augustus 1876 uit deze gevangenis draagt onmiskenbaar bij aan de mythevorming rond Kropotkin. Hij weet via Finland te ontkomen naar Engeland en zal pas tijdens de revolutie van 1917 terugkeren naar Rusland.

Een heel mooi en interessant stuk in het boek is wanneer Kropotkin vertelt over de Russische vrouwen die geen onderwijs aan een universiteit mochten volgen. De jonge vrouw van zijn broer hield Kropotkin op de hoogte van activiteiten die de vrouwen toch uitvoerden. Vrouwen begonnen bureaus voor vertalers, uitgevers, drukkers en boekbinderijen. Met het geld dat zij verdienden hielpen zij arme vrouwen aan banen.  De overheid stelde dat de gymnasia voor vrouwen niet geschikt waren om voor vervolgonderwijs aan de universiteiten in aanmerking te komen. Daarop vroegen vrouwen toestemming om cursussen te volgen die hen klaar zouden stomen. Ze zouden zelf het geld bij elkaar sprokkelen om dit te betalen. Zij kregen geen toestemming. Zij starten toch met privé cursussen. Professoren sympathiseerden met hen en wilden hen les geven. Vrouwen breidden stap voor stap hun rechten uit. Zodra ze hoorden dat in Duitsland vrouwen wel werden toegelaten aan de universiteit gingen ze daarheen. In een biografie van Nietzsche die ik gelezen heb komen veel Russische studentes voor, zoals  Lou_Andreas-Salome  Nu begrijp ik pas hoe het komt dat er zoveel Russische studentes in Duitsland waren.

Anarchist, ik had er altijd een beeld bij van vrijgevochten mensen dei zich niet aan wetten houden. Maar wat ik hier lees geeft een ander beeld. Tijdens zijn eerste Europese reis naar Europa en zijn verblijf Kropotkin bij de horlogemakers van de Jurafederatie in Zwitserland, schrijft hij:

‘…de afwezigheid van een kloof tussen de leiders en het volk in de Jurafederatie was ook de reden dat elk lid van de federatie ernaar streefde tot een onafhankelijke mening te komen. Hier zag ik dat de arbeiders geen grote massa waren die geleid werd en ondergeschikt gemaakt aan politieke doeleinden van een enkeling; hun leiders waren eenvoudigweg hun metgezellen die wat meer actief waren – eerder initiatiefnemers dan leiders.’ 

Een prachtig boek over een begaafde, vriendelijke man met het hart op de juiste plaats. Ik zou het boek graag zelf hebben en wie weet koop ik het ooit.

                                     

    Leuk filmpje met uitleg ""wat is anarchisme""

 

Heel kort filmpje met beelden van Kropotkin

 

 

Bijzondere film over de begrafenis van Kropotkin

De laatste grote anarchistische demonstratie

Wat een beelden!!!!!!!!!!!!!!

Prachtige zang.

 

 

 

 

Huizen in het Spijkerkwartier

 

Op onze zoektocht naar de Verborgen Tuinen"" van het Spijkerkwartier

kwamen we ook langs mooie architectuur

 

De Brusselse huizen

 

De Brusselse huizen, reeks van TWAALF HERENHUIZEN, gebouwd in 1877 door Jan Hendrik van Sluijters ('s-Gravenhage 1832-Vernon Frankrijk 1916) in opdracht van Jhr. W.P.A. Teding van Berkhout en J.H. van Sluijters zelf. De huizen zijn gebouwd in de stijl van het eclecticisme en vertonen invloeden van Franse neorenaissance. De Brusselse huizen zijn gelegen in de noordelijke gevelwand van de Spijkerstraat, gedeeltelijk tegenover de Prins Hendrikstraat. De Spijkerstraat is één van de belangrijkste straten van het Spijkerkwartier, een 19de-eeuwse wijk, waarvan het zuidelijk gedeelte voornamelijk met herenhuizen is bebouwd. J.H. VAN SLUIJTERS werd opgeleid aan de Haagse Academie voor Beeldende Kunsten, werkte vervolgens als leerling-architect in enkele randgemeenten van Brussel en verbleef daarna tot 1866 in Parijs, waar hij verscheidene herenhuizen bouwde. De invloed van de architectuur van herenhuizen in Brussel en Parijs bepaalt mede het karakter van de Brusselse huizen. rijksmonumenten/brusselse-huizen

 

 

 

HBS in de Schoolstraat waar Escher op gezeten heeft

 

In 1912 gaat Mauk op veertien jarige leeftijd, hij heeft door ziekte twee jaar schooltijd verloren, naar de HBS in de Schoolstraat. Grote indruk op Mauk maakt de hal en het trappenhuis met rijk siermetselwerk en glas-in-loodramen van het schoolgebouw. Het trappenhuis en de drie boogjes in de doorsteek op de eerste verdieping naar het handvaardigheid lokaal verwerkt Escher in zijn latere oeuvre. Behalve voor tekenen haalt hij geen goede cijfers en hij blijft in de tweede klas zitten. Zijn tekenleraar F.W. van der Haagen leert hem linoleumsneden maken, waar Mauk later veel baat bij zou hebben. Die tekenlessen en de kennismaking met de linoleumsnede zijn voor Mauk dan ook het enige positieve van zijn middelbare schooltijd. Voor de rest vond hij het vreselijk.

 

 

 

Binnen hebben we niet gezien

Maar het trappenportaal ziet er zo uit

 

 

mijnspijkerkwartier

 

Klimop maakte een patroon op een muur

 

Oud gedeelte

Hier is de ingang van de Achtertuin

 

 

 

 

Zomaar een paar huizen

 

 

 

Leuk blog over mensen die in een het Spijkerkwartier wonen: loeparnhem

Heel leuk filmpje