Cadeautjes, thuis en dromen

Ik kreeg allemaal schattige cadeautjes

Allereerst een plant met lieve blauwe mini viooltjes

Nog voor mijn verjaardag

Mijn vriendin had ook ter ere van mijn verjaardag
 gebakjes voor ons, mmmmmm, lekker

En de kommetjes kreeg ik gisteren van een vriendin die keramiek maakt

Het blijft heerlijk zonnig weer

Het is duidelijk een ander deel van het jaar

In de zomer kon ik s' morgens uren in de tuin in het zonnetje zitten

Nu draait de zon anders

 Waardoor bomen de zon tegen houden

Een beetje jammer

Ik heb ook al heel wat bladeren uit de tuin weggeveegd

Gisteren zag ik ook dat het nu buiten snel gaat met het afvallen van bladeren

Ik denk doordat het zo lang droog is geweest

Ik vertelde eerder dat ik het jaarboek 13 manen voor mijn verjaardag heb gekregen

24 oktober kan ik ermee beginnen

Ik heb al een gedeelte gelezen

Ik weet dat mijn schilderen een deel gaat uitmaken van mijn "dromen".

Hoe, wat en waar weet ik nog niet

Maar ik ga ook een zoektocht van een jaar maken

Wat ik al wel ontdekt heb is dat ik te "winnen"" heb op het gebied van

Gezondheid

Werk

Mensen en passie staan al goed

Wandeling om het huis.

Vandaag maakte ik 1 van mijn favoriete wandelingen door de wijk

Ik wilde een paar "begin van de herfst " foto's maken

Omdat we al lang in deze wijk wonen

Weet ik precies wat ik waar kan vinden

Ik vind de rode bessen zo mooi

Normaal is rood niet mijn favoriete kleur

maar in deze tijd van het jaar vind ik het prachtig

Hier valt mijn oog nu voor het eerst op

"Lianen" in een Hollandse wijk

Dit is echt september, he?

Ik weet nog hoe verrukt ik was

toen ik mijn eerste digitale camera had

En deze bloemen fotografeerde

Er vallen al aardig wat blaadjes

Maar de echt vlammende kleuren zijn er nog niet

 Daar is het nog te vroeg voor

 De bomen zijn diepgroen en door de vele zon en weinig regen droog

En weer thuis

Boekenproject 2016. Fortuna's dochter en Portret in Sepia van Isabel Allende.

He, he, he, he............................ik ben weer bij

Ik heb nu bij alle boeken die ik dit jaar las een kaart gemaakt

Ik las 2 boeken van Isabel Allende

Fortuna's dochter en Portret in Sepia

Het leuke van deze boeken is

dat Portret in Sepia verder vertelt over de levens die je in Fortuna's dochter hebt leren kennen

Beide boeken staan vol prachtige verhalen over mannen en vrouwen
Je kunt ze ook los van elkaar lezen

In Fortuna's dochter leren we Eliza Sommers kennen. Als zeventienjarige wordt zij verliefd op een jongen die haar verlaat om in Californië naar goud te gaan zoeken. Zij beslist hem stiekem achterna te reizen in het ruim van een schip. Allengs blijkt zij zwanger te zijn. Een Chinese arts Tao Chi'en  die als matroos aan boord van het schip werkt ontfermt zicht over haar. Bijna verliest zij haar leven. Wanneer ze in Californië aankomt, gaat ze op zoek naar haar geliefde. Zij knipt haar haar af en kleedt zich als een man zodat ze zich vrij kan bewegen. Ze neemt allerlei soorten werk aan, bij een circus en uiteindelijk leert ze taarten bakken. Haar vriend zal ze niet vinden, maar langzaam dringt tot haar door dat zij heel erg veel van Tao Chi'en is gaan houden. 

Paulina Rodriguez de la Cruz dwingt haar familie haar te laten trouwen met wie zij wil. Zij neemt hierbij grote risico's, maar krijgt haar zin. Zij blijkt een enorm zakelijk talent te bezitten en vergaart allengs een fortuin. 1 van haar briljante ideeën is om met een schip naar de Antarctica te reizen. Hier het schip vol te laden met ijs en hiermee naar Californië te reizen. San Francisco is een stad in opbouw. Het wordt heel mooi beschreven. Het verschijnen van wijken met verschillende klassen en etniciteiten. Eerst de eenvoudige architectuur, allengs verschijnen er steeds grotere huizen.

Omdat men zelf geen koelsystemen heeft brengt Paulina haar ijs ernaar toe, samen met alle heerlijke fruit en groentes uit Chili. Zij laat een prachtig huis bouwen in San Francisco met alle grandeur die ze maar kan verzinnen.

In Portret in Sepia

ontmoeten de 2 vrouwen elkaar

Eliza en Tao Chi'en trouwen en wonen in de Chinese wijk. Hij werkt als arts en zij heeft een eigen banketbakkerij. Zij blijven de rest van hun leven verliefd op elkaar. Zij krijgen een beauty van een dochter, Lynn Sommers. De zoon van Pauline del Valle, die een losbol is, verleidt Lynn en laat haar zwanger achter. Ze sterft en laat haar baby dochter Lai Ming achter. Elize en Tao Chi'en  zorgen voor haar.  

Op een morgen staat Eliza op de stoep bij Paulina en vraagt haar de zorg van hun kleindochter over te nemen. Tao Chi'en is overleden en zij wil hem naar China brengen om te begraven.

Pauline die nu ouder is geworden en heel erg dik, maar nog steeds despotisch is en vol met ideeën zit hoe ze nog rijker kan worden ontfermt zich over haar kleindochter. Ze geeft haar de naam Aurora. Tussen hen tweeën ontstaat een warme band. Aurora lijdt aan nachtmerries die haar erg uit haar evenwicht brengen. 

Na het overlijden van haar man gaat Paulina terug naar Chili. Wat ik heel leuk vind is dat zij haar butler, een Engelsman die alles regelt en in de gaten houdt, wil ontslaan zodat hij kan terugkeren naar Engeland. Maar deze is zo verknocht aan haar dat hij haar een voorstel doet. Trouw met me, vraagt hij. Ik kan dan met je meegaan. Jij wordt niet aangezien voor een weduwe, Een getrouwde vrouw heeft veel meer bewegingsvrijheid. Dat doen ze. Niemand in Chili kent zijn achtergrond. Hij ontwikkelt een aristocratische stijl. Zijn mening telt. Hij is een steun voor zowel Paulina als voor Aurora.

Aurora sluit een liefdeloos huwelijk. Zij ontwikkelt zich tot fotografe en wordt hier goed in. Later in het boek ontmoet zij een man bij wie zij wel geluk vind. Aan het eind wordt duidelijk wat er gebeurd is waardoor Aurora zulke nachtmerries heeft. De roman is hierdoor knap opgebouwd. Isabel Allende's vrouwen zijn sterke vrouwen. Zij gaan niet bij de pakken neerzitten wanneer het leven tegen zit. In de boeken komen nog veel meer interessante mensen voor. Ook krijg je informatie over de geschiedenis van Chili en Californië. Ik ben een fan van haar boeken. Ik vind het altijd jammer wanneer ik 1 van haar boeken uit heb.

Deze boeken las ik in 2016

Fortuna's dochter- Isabel Allende

Het Proces - Kafka

Portret in Sepia _ Isabel Allende

De Japanse minnaar - Isabel Allende

To a God unknown - John Steinbeck

de Wilden - Marion Pauw

Cannary Row - John Steinbeck

Huckleberry Finn - Mark Twain

 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen

John Steinbeck- Reizen met Charley

Geert Mak - Reizen zonder John

Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen

 Emile Zola -Thérèse Raquin

Remco Campert - Een liefde in Parijs

Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede

Landleven

Met een vriendin bezocht ik Landleven

Openlucht Museum Arnhem

Er is van alles te zien

Een heleboel commerciële kramen

maar ook meer op handwerk georiënteerd

De laatste vind ik het leukst

Voor mijn boekenproject 2016 las ik ""het Proces"" van Frans Kafka.

‹Jemand mußte Josef K. verleumdet haben, denn ohne daß er etwas Böses getan hätte, wurde er eines Morgens verhaftet.›

Ik wist niet veel van Frans Kafka. Ik ken de uitdrukking Kafkaësk. Vervreemdend,  als een nachtmerrie. Ik ging er daarom vanuit dat hij een dergelijke situatie in zijn boeken beschrijft. Nu, dit klopt.

Het PROCES

Op een morgen staan er 2 heren in de kamer van K. die hem vertellen dat er een proces tegen hem zal beginnen. K. vraagt naar de reden, want hij heeft niets verkeerds gedaan. De heren geven aan inhoudelijk niets te weten. K. kan gewoon naar zijn werk gaan.

In het begin is K. ervan overtuigd dat hij snel zal horen dat er sprake is van een misverstand. Maar wanneer hij op zoek gaat naar meer informatie komt hij op de vreemdste plaatsen terecht. Zo moet hij in een benauwd straatje een aantal trappen beklimmen om uiteindelijk op de vliering door een onduidelijk deurtje te stappen om allemaal klerken te zien die druk aan het werk zijn.

Een oom van K. komt overstuur aan zijn deur en zegt: " Maar heb je dan nog geen advocaat? Je moet een advocaat hebben. Ik weet een heel goede advocaat" Ook hier gebeuren veel rare, onbegrijpelijke dingen. Maar K. krijgt een advocaat. Later zal K. een koopman ontmoeten die aangeeft dat hij ondertussen 4 advocaten heeft. Want de eerste advocaat vertrouwt hij niet erg. Maar hij kan hem niet ontslaan, omdat hij al zo diep betrokken is bij zijn proces. Een tweede advocaat moet bekijken of de eerste geen fouten maakt en zo verder.

Allengs gaat het proces K's leven ten nadele beïnvloeden. Hij gaat fouten maken op zijn werk. Hij wordt achterdochtig. Denkt hij in het begin nog helder, verder in het boek kan hij niet meer ontsnappen en denkt alleen nog maar aan het proces. Hij ontmoet vreemde mensen, zoals een kunstschilder. Deze woont op een piepklein benauwd kamertje. Wanneer K. de trap oploopt wordt hij lastig gevallen door een paar jonge meisjes die hem plagen en proberen te weten te komen waarom hij naar de schilder komt. Ze loeren door het sleutelgat. Later zal de schilder suggereren dat ze ook bij het proces horen. De schilder maakt portretten van de rechters. De portretten moeten volgens vaste patronen worden geschilderd. Omdat de schilder vaak aanwezig is wanneer de rechters aan het werk zijn kan hij informatie geven over de manier waarop de processen verlopen. Wat hij vertelt is eigenlijk heel absurd, maar lijkt langzaam aan logisch te worden, terwijl je weet dat dit niet kan. K's hoofd tolt. Wat moet hij geloven? Wat moet hij niet geloven? Iedere keer wil ik roepen: "Hou op, stop ermee. Stap eruit. Doe niet mee. Je bent bezig het waar te maken door erin te gaan geloven".

Het is geen boek wat je eens even lekker wegleest. Ik las iedere dag een paar bladzijden. Ik dacht eigenlijk dat het zou aflopen vol vreemde nachtmerrieachtige situaties. Maar dan ineens, en dit had ik helemaal niet verwacht, wordt K. op een dag opgehaald door 2 heren die hem naar een afgelegen plek brengen en hem executeren..............Ik schrok ervan.

Frans Kafka schreef het boek voor de 2-e Wereldoorlog. In het boek bevindt zich een voorwoord waarin wordt uitgelegd dat wij, moderne lezers het boek lezen met in ons hoofd de verschrikkingen van de 2-e Wereldoorlog. Wij beseffen waar de Kafkaiaanse vervreemding toe kan leiden.

Een vriendin van Kafka vertelde na zijn overlijden dat hij wanneer hij voorlas uit zijn werk hij moest lachen om alle absurditeiten die hij verzon.

Toen Frans Kafka wist dat hij zou sterven vroeg hij zijn vriend Max Brod om al zijn papieren  te vernietigen, zijn manuscripten, zijn brieven.

^{Ik heb vragen bij het boek:}

1. ^{Waarom wilde Kafka dat Brod zijn papieren vernietigde?}
2. Wat bedoelde Kafka met het boek. Hij maakte de ellende van de 2-e wereldoorlog niet mee. Zijn 2 zussen kwamen om in Duitse concentratiekampen. Zij maakten het wel mee. Wanneer Kafka dit alles nog niet wist, waarom schreef hij dit boek dan? Hoe kwam hij op het idee een dergelijk boek te schrijven?

During his lifetime, Franz Kafka burned an estimated 90 percent of his work. After his death at age 41, in 1924, a letter was discovered in his desk in Prague, addressed to his friend Max Brod. “Dearest Max,” it began. “My last request: Everything I leave behind me . . . in the way of diaries, manuscripts, letters (my own and others’), sketches and so on, to be burned unread.”

Franz Kafka (right) with, from right, his secretary Julie Kaiser, his sister Ottla, their cousin Irma, and the maid Mařenka, near Zürau, Bohemia, 1917

nybookskafka

Nalatenschap Kafka

Lees hier verdernytimes/kafka

Voor zijn dood droeg Kafka zijn vriend en executeur-testamentair Max Brod schriftelijk op om zijn manuscripten te vernietigen. Maar Brod zag in de schriftelijke aanwijzing van zijn vriend, dat juist hij dit ‘vonnis’ moest voltrekken, een vrijbrief om dit niet te doen: hij, die Kafka’s werk juist als geen ander kende en waardeerde, had zijn vriend meermalen laten weten zijn uiterste best te zullen doen, om zijn werk te behouden voor het nageslacht. Over deze door Brods veronderstelde dubbelzinnigheid van Kafka’s  ‘testament’ (in feite niet meer dan een kort briefje) is naderhand de nodige discussie ontstaan.

Hoe serieus Kafka’s wens was, dat al zijn ongepubliceerde werk moest worden vernietigd, zal wellicht nooit helemaal duidelijk worden. Wel staat vast dat de schrijver diverse manuscripten, waaronder tal van verhalen en minstens één toneelstuk, zelf heeft vernietigd of heeft laten verbranden door zijn vriendin Dora. Voor zover Brod de manuscripten van Kafka voor de oorlog níet in handen wist te krijgen, werd aan Kafka’s laatste wil voldaan door de Gestapo, die begin 1933, na de machtsovername door Hitler, ongeveer 20 dagboeken en 35 brieven in beslag nam in de Berlijnse woning van Dora. Ondanks de actieve bemoeienis van de Tsjechische ambassade in Berlijn, werden deze en andere manuscripten die in handen van de nazi’s vielen nooit meer teruggevonden en gelden zij als verloren. postzegelblog/franz-kafka/

Op dit literatuurforum wordt over deze vragen nagedacht en gediscussieerd.

Het problematische hierbij, en aan het boek op zich, vind ik het feit dat Kafka zelf niet de eindredactie op zich heeft genomen. Sterker nog, hij wilde, onzeker als hij was over zijn schrijven, al zijn werk na zijn dood laten vernietigen. Max Brod was het daar als (literair) executeur niet mee eens, en knutselde onder meer Der Prozess in elkaar aan de hand van complete en incomplete delen van het manuscript. Het overgrote deel zal overeenkomen met hoe Kafka het zelf geschreven en wellicht ook bedoeld heeft -- goed bevriend als ze waren, kenden ze elkaars verhalen en beweegredenen -- maar toch vind ik het alleen al om die reden lastig om van een auteursintentie te spreken. Bovendien schijnt Brod zijn eigen agenda niet geheel buiten het selectieproces te hebben kunnen houden. Je kunt je dus afvragen hoeveel we werkelijk van Kafka te zien krijgen.

Kafka had een vrij antiautoritair gedachtegoed, kwam onder andere samen bij anarchistische bijeenkomsten en toonde interesse in het werk van Kropotkin en Bakunin. De schijnbaar ondoorbreekbare hiërarchieën en structuren die de bureaucratie vormen wantrouwen K. en Kafka zelf. Het individu is ondergesneeuwd in grootse al bestaande instituten en ondermijnen daarmee de individuele vrijheid. Vanuit het existentialistisch gedachtegoed kunnen we dus de stap maken naar het libertarisch socialisme, strevend naar kleine gemeenschappen, waar Kafka sympathie voor vertoonde. Daarmee wil ik niet zeggen dat hij met zijn werk een bepaalde politieke doctrine wilt opdringen.

Om Kafka's angst tegenover de gezagsinstanties te begrijpen, kunnen we terug grijpen naar zijn gezinssituatie en voornamelijk de ongezonde relatie met zijn vader, het klassieke autoriteitsfiguur, waar hij toch een zeker minderwaardigheidscomplex aan over gehouden heeft. De ongelijke machtsverhouding tussen vader en zoon werd door Kafka geschetst in het korte verhaal Das Urteil (Het Vonnis).

Na al mijn zoeken op internet

heb ik nog niet echt een duidelijk antwoord op mijn vragen

Ik denk dat ik maar eens op zoek moet gaan naar een goede biografie

When Brod fled Prague in 1939, he took with him a suitcase of Kafka's papers, many of them unpublished notes, diaries, sketches, and so forth.^[1] Although some of these materials were later edited and published in 6 volumes of collected works, much of them remained unreleased. Upon his death, this trove of materials was passed to Esther Hoffe, who maintained most of them until her own death in 2007 (one original manuscript of The Trial was auctioned in 1988 for $2 million).^[1] Due to certain ambiguities regarding Brod's wishes, the proper disposition of the materials is now being litigated. On one side is the National Library of Israel, which believes that Brod passed the papers to Esther as an executor of his actual intent to have the papers donated to the institution. On the other side are Esther's daughters, who claim that Brod passed the papers to their mother as a pure inheritance which should be theirs. The sisters have announced their intention to sell the materials to the Museum of Modern Literature in Marbach, Germany.^{[1] 
wiki/Max_Brod}
trouw/Franz-Kafka

Deze boeken las ik in 2016

Fortuna's dochter- Isabel Allende

Het Proces - Kafka

Portret in Sepia _ Isabel Allende

De Japanse minnaar - Isabel Allende

To a God unknown - John Steinbeck

de Wilden - Marion Pauw

Cannary Row - John Steinbeck

Huckleberry Finn - Mark Twain

 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen

John Steinbeck- Reizen met Charley

Geert Mak - Reizen zonder John

Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen

 Emile Zola -Thérèse Raquin

Remco Campert - Een liefde in Parijs

Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede

Dat ik nu niet wist dat dit bestaat..............

Afgelopen woensdag waren wij in Den Haag

Ik was er al een poosje niet meer geweest

De treinreis ernaar toe was al leuk

Overstappen in Utrecht

De vernieuwde stationshal

Maakte een prettige indruk, meer open

Ik zag veel nieuwe gebouwen

o.a. een bioscoop naast het station in Gouda

Is dit een nieuwe trend?

Een bioscoop gekoppeld aan een station?

En dan het opgeknapte station van Den Haag

Ik had al gelezen over het nieuwe plafond

Nu zag ik het met mijn eigen ogen

Het maakte een nogal drukke indruk op mij

Niet echt mooi

We wilden naar Museum Meermanno

Ik had het al opgezocht op internet en Google Earth

En had gezien dat om er te komen
het maar een klein eindje lopen is
langs het Malieveld

Op het Malieveld een kermis met stampende muziek

Toen we het Museum binnenstapte een oase van rust

De gevel wordt gerestaureerd

dus daar kon ik geen foto van nemen

Ik ben oorspronkelijk Haagse

Maar ik ben nog NOOIT in Museum Meermanno geweest

Foei, o foei, o foei.........

Vooral toen ik later las dat Meermanno zich ""het boekenmuseum"" noemt

Ik.......die zo van boeken houd weet niet dat er in Den Haag een dergelijk museum is.......

Meermanno/tentoonstelling Fiep Westendorp

We gingen omdat ik de tentoonstelling van Fiep Westendorp wilden bekijken

Niet dat ik nu zo'n Jip en Janneke liefhebber ben

Ik heb zelfs nog nooit een door Fiep geïllustreerd kinderboek ingekeken

Ik ken de figuurtjes eigenlijk alleen van de Hema

met op kopjes en bekertjes (en waar niet op) Jip en Janneke figuurtjes

Maar ik las ergens iets over Fiep Westendorp, weet niet meer waar

En werd benieuwd, ik dacht

Goh, wat leuk dat wil ik zien

En het was leuk en mooi en grappig en heel, heel erg knap

Wat een enorme werklust, wat een plezier, wat een vakmanschap geven de tekeningen weer

We zijn zo blij dat we het gezien hebben

Wat ik ontroerend vond is dat de stoel waar Fiep op zit aanwezig is

Ik vond haar tekeningen zo fantasievol

En het kleurgebruik mooi

Is het niet leuk?

Er is heel veel te bekijken

Ík maakte niet veel foto's

Want ik dacht steeds: "Ik koop het boek wat bij de tentoonstelling hoort"

Bleek achteraf dat er helemaal geen boek is, was wel balen

Maar, vertelde een medewerker, er komt binnenkort een boek over haar leven uit

Er is nog veel meer te zien in het museum

Het museum is een woonhuis geweest

Museum Meermanno | Huis van het boek (vroeger Meermanno-Westreenianum) is het oudste boekenmuseum ter wereld. Het is gevestigd in het voormalige woonhuis van de stichter van het museum Willem Hendrik Jacob baron van Westreenen van Tiellandt (1783-1848) aan de Prinsessegracht in Den Haag en richt zich op het geschreven en gedrukte boek in al zijn vormen, in heden en verleden. De ontwikkeling van de vormgeving van zowel oude als moderne boeken staat daarbij centraal.

Er  zijn nog sporen van het
oorspronkelijke behang te zien

Er is een mooi trappenhuis

Mooie spiegels

Een bibliotheek en beeldenkamer

(Uit Egypte, Griekenland, het Oude Rome)

Een mooie bibliotheek met veel kolossale boeken in het latijn. Middeleeuwse manuscripten, maar ook kleine uitgaven van 19-e eeuwse schrijvers. Op de tweede verdieping van het museum staat de Bibliotheca Thurkowiana Minor, een miniatuurbibliotheek met 1515 miniboekjes van Guus Thurkow (1942-2011) die in 2012 werd verworven door het museum.

Buiten

liepen we de kant van de Frederiksstraat op

Zo'n leuke straat

Deze foto's maakte ik op weg ernaar toe

Grachten in Den Haag

Surinamestraat

We liepen tot aan de Javastraat

en nog iets verder de Surinamestraat in

Hier woonde Louis Couperus op nr. 20

Hier kun je de kamers zien estata/den_haag/surinamestraat

De Surinamestraat is gebruikt voor het opnemen van films, zoals Eline Vere, Prins Alexander (over de zoon van koning Willem III), De aanslag en Zwartboek. De straat wordt gekenmerkt door de uitbundige eclectische stijl van de bebouwing die uit 1881 tot 1905 dateert en nog vrijwel onaangetast is. Nagenoeg alle panden hebben een monumentale status.

Lange Voorhout

We zaten later wat uit te rusten op het Lange Voorhout

Naast ons stonden 2 wagens waaruit al gauw bleek

dat er een cateraar heen en weer liep met zware borden in zijn hand

Hij liep naar de Academie voor Overheidsjuristen

Grappig om te zien was

dat er allerlei heren, strak in het pak

het gebouw uitkwamen

een aftandse fiets losmaakten en erop wegreden

Het was een heerlijke dag

Mjn biografieproject 2016. "HRC De opzienbarende comeback van Hillary Clinton".

Voor mijn biografieproject 2016 las ik "HRC De opzienbarende comeback van Hillary Clinton". Dit is niet zozeer een biografie over Hillary Clinton, meer een biografie over haar periode als Minister van Buitenlandse zaken.

Ik ben al lang geïnteresseerd in Hillary Clinton. Ik las al meerdere biografieën. Maar nu, met de presidentsverkiezingen voor de deur, realiseerde ik me, dat ik eigenlijk weinig weet over haar periode als minister.

Ik bewonderde Hillary Clinton. Ik bewonderde haar toen zij jong was, Ik bewonderde de activiste, de advocate, toen zij als presidentsvrouw aangaf niet alleen te willen spreken over ""koekjes bakken"". Ik bewonderde dat ze achter Bill Clinton bleef staan tijdens de Monica Lewinsky affaire.

Ik herinner me dat ik haar vliegtuig in, vliegtuig uit zag stappen op weg naar een ver land, waar zij handenschuddend regeringsleiders ontmoette.  Ik herinner me dat ik haar er zo slecht uit vond zien. Lelijke pastelkleurige broekpakken, lang haar of een naar achter gekamde coupe met knot. Ik had met haar te doen toen zij ernstig ziek werd en was trots op haar dat ze senator werd.

Zou ik op haar stemmen?

Ik dacht laat ik dit boek eens lezen. Dan kom ik te weten wat zij daadwerkelijk gedaan heeft in de periode als minister.

Hillary's eerste taak was in het buitenland het contact herstellen na het fiasco met George Bush. Zij lanceerde het idee van Smart  Power. Niet met geweld maar met een veelheid aan middelen moest Amerika weer teruggebracht worden naar de plaats waar het hoorde. Er moesten op veel meer plaatsen ambassades komen en de ambassadeurs kregen een  uitgebreidere taak.  Zij moesten duidelijk maken wat een voordelen Amerika kan brengen op het gebied van technologie, wetenschap, sport, kunst etc. En niet te vergeten de Amerikaanse "waarden"". Amerika moet niet langer worden gezien als een land wat overal legerbases heeft, overal militaire middelen inzet. Zij ontwikkelde hiervoor een tot in details door haar uitgewerkt scenario.

Obama wilde een beter contact met China. Hillary reisde er heen. Tot haar verbazing ontmoette zij boze en teleurgestelde regeringsleiders. Wat was het geval.  China organiseerde een wereldtentoonstelling en Amerika had, als zo'n beetje enige land, geen paviljoen gebouwd. Bush was ertegen. Met vliegende vaart kreeg Hillary het voor elkaar dat er alsnog een paviljoen kwam. Zij schakelde haar fundraisers in, want er mocht geen overheidsgeld in gestoken worden.

Duidelijk maakt het boek dat Hillary een kei is in mensen bij elkaar brengen. Maar ook in het zelf onderhouden van contacten. Haar solidariteit en loyaliteit wordt steeds geroemd. Meerdere mensen vertellen dat, soms midden in de nacht, Hillary hen belde ook al zat zij in the middle of nowhere.

Zij werkt kei-en keihard, herstelt contacten. Maar daadwerkelijk heel grote doorbraken zijn er niet. Dan breekt er een opstand in Libye uit. Zij stuurt er Chris Stevens naar toe, een vriend van haar. Hij vindt hier met 3 andere Amerikanen de dood. newyorker/chris-stevenss-family  wiki/Aanval_op_het_Amerikaanse_consulaat_in_Benghazi In het boek wordt beschreven dat zij meerdere malen om versterking gevraagd hebben. Maar dat deze versterking niet kwam. Volgens het boek drongen  de berichten niet tot Hillary Clinton door maar bleven lager in de organisatie steken.

de-clinton-e-mails-libie
nytimes/us/politics/hillary-clinton-libya

Wat ik hoopte is dat dit boek me meer duidelijkheid zou geven over de email affaire waar Hillary Clinton in verzeild is geraakt. Maar het boek heeft het hier niet over. Daarom ben ik op internet gaan zoeken naar informatie. Maar zoals altijd is de hoeveelheid informatie overweldigend, maar ook tegenstrijdig.

Ik verbaas me er voor de zoveelste keer over dat in deze tijd, waarin informatie zo toegankelijk is, het zo moeilijk is om te weten wat waar is en wat niet.

Weet ik nu na het lezen van dit boek of ik op Hillary Clinton zou stemmen? 

In het boek lees ik niets waardoor ik NIET op  Hillary Clinton zou stemmen

Maar waar ik op een andere manier achter ben gekomen

Is dat Hillary Clinton voor de bombardementen op Irak heeft gestemd

Dat vind ik wel heel kwalijk
Dat vind ik erg
Voor mij, wanneer ik Amerikaanse was
zou dit een reden kunnen zijn niet op haar te stemmen

Hier een uitleg waarom ze dit deed slate./news_and_politics/war_stories

Deze biografieën las ik in 2016

De opzienbarende comeback van Hillary Clinton
Brian Jones -Paul Trynka

 In dit gevreesd gemis. Het leven van Willem Kloos - Bart Slijper.

The true adventures of John Steinbeck- Jackson J. Benson

Grace, a memoir - Grace Coddington 

Het rebelse leven van Lily Braun

Een Leven - Simone Veil

Janis Joplin - Ellis Amburn

Ik heb nog zoiets liefs en moois en bijzonders en ........ zoveel meer voor mijn verjaardag gekregen

Ik heb nog zoiets liefs

en moois

en bijzonders

en ........ zoveel meer

voor mijn verjaardag gekregen

van mijn lieve vriendin Henny

Ik las er eerder over op Marion's Kladblog

modron-jaarboek-13-manen

Wat een goede tip gaf zij door hierover te schrijven

Mijn vriendin kocht er ook 1

Zodat we er dus met elkaar over kunnen praten

LEUK

Ik heb het ondertussen al doorgebladerd

Ik kan er vanaf oktober mee beginnen

Eerlijk gezegd kan ik bijna niet wachten

Wat mij heel erg aanspreekt is dat de loop van de natuur een rol speelt
De jaargetijden
De maanstanden

Ik zal er vast het komende jaar op terug komen