Dief van je eigen portemonnee.

Ons straatje

Een tijdelijk huurcontract, ik wist niet dat dit bestaat. Ik hoor er nu de hele morgen over praten op de radio. Wonen, wat een gedoe, he? Te weinig huizen voor iedereen. Is het omdat er een stormloop is van asielzoekers, zoals een flink aantal mensen geloven? Nee, totaal niet, er zijn heel andere oorzaken.

Hoe het kan dat de prijs van een koophuis nu zo hoog is, ik weet het niet. Waarom af en toe deze markt instort en mensen de klos zijn omdat hun huis in waarde is gedaald zoals bij de bankencrisis van 2008 begrijp ik vaag. 

Ik wilde nooit een koophuis. In de jaren 80 kregen wij op kantoor, het arbeidsbureau, een nieuwe spaarrekening. Wanneer ik het goed herinner was het 50, kan ook 30 gulden zijn geweest die jezelf moest inleggen en de werkgever verdubbelde het. "Iedereen" deed het, ik niet. Want......... je mocht het gespaarde geld alleen opnemen bij de aankoop van een woonhuis, en ik wist toen al, ik wil geen koophuis. Hoe vaak ik niet hoorde "je bent een dief van je eigen portemonnee". 

Wat moet ik met een koophuis? Ik weet niets van het onderhoud van een huis en heb ook totaal geen lust om offertes te moeten vergelijken. Bovendien, ik heb nooit bezit gewild. 

Een paar jaar terug ben ik er nog eens langs het huis gegaan waar ik een kamer in huurde

Veel kamers gehuurd door jonge mensen, het was er leuk

Toen ik 30-er was, woonde ik in een mooi huis, waar kamers in verhuurd werden. Op de foto hieronder sta ik in de entree (wazig, ik weet het). Er lag een matras op de grond en ik had van een vriendin een prachtige rieten stoel gekregen. Boeken overal op de grond en ik maakte kleine pentekeningetjes. Ik woonde er net toen ik bezoek kreeg van iemand van de kerk. Ze schrok, geen bed? Dezelfde avond werd er gebeld, twee mensen droegen een bed naar binnen. Ze vertelden, er is pas iemand op gestorven en nu moet het weg, dus we dachten aan jou (sec).

Voor die spaarrekening op kantoor aangeboden werd, waren er een paar mensen op kantoor die een huis hadden gekocht, misschien twee. Hun verhalen waren dramatisch. Ik denk dat het de tijd was dat mensen een hypotheek hadden en die echt aflosten. Tegen mij werd gezegd, jij hebt het lekker gemakkelijk, jij kunt kopen wat je wilt, maar wij moeten al ons geld in ons huis steken. Ik voelde me bijna schuldig.

Maar toen kwam Maggie Thatcher en het neoliberalisme werd alom de politieke keuze en Maggie geloofde in eigen huizenbezit en o, het explodeerde. Er kwamen aantrekkelijke belastingsystemen en iedereen wilde een eigen huis en de verhalen werden al vreemder. Want hard moeten werken voor je huis werd hypotheken opnemen met andere mogelijkheden dan echt je huis afbetalen. Tegen mij werd gezegd, jij bent veel duurder uit met je huurhuis dan wij, jouw huur wordt steeds verhoogd. Wat was ze slim die Maggie, wat bracht ze mensen hiermee in haar macht. Herinneren jullie je nog dat de PvdA de hypotheekrenteaftrek wilde aanpakken? parool/pvda-wil-wel-afschaffing-hypotheekrenteaftrek. Begon daarmee de teloorgang van de PVDA? En de opmaat van de VVD? 

 

Toen het arbeidsbureau nog in het pand zat

Eerst was er een aubergine kleur verf op de trapleuningen

Later werd het knaloranje

Wat waren we gek op de boom ervoor, wat een pracht in de lente

Het pand is nu verbouwd

De buitenkant nu appeltjesgroen, de boom verwijderd

Times they are a changing

Het Arbeidsbureau veranderde in CWI, de 1 loketgedachte, wij moesten een deel van het werk van de sociale dienst over nemen, namelijk de intake van de cliënten.  Wat een ommezwaai. Was ik eerder een medewerker die probeerde mensen te motiveren en stimuleren, nu moest ik oplettend zijn of mensen ons niet bedonderden. Ik vond het allemaal even vreselijk. Ik heb dit ongeveer 3 jaar gedaan en ontwikkelde ernstige rugpijn. Nooit eerder gehad en nadat ik, gode zij dank, werk kreeg als competentietester verdween de pijn ook direct. Later kwam ook de WW uitkering erbij en kregen wij cursussen hierop gericht. Ik herinner me dat de cursusleider de vraag stelde, wie van jullie heeft met schulden te maken?  Nu, een van mijn meest door mij geliefde collega's stak haar hand op, ik heb net een huis gekocht en heb nu een zware schuld, een hypotheek. Ha, ha, ik moet er nog om lachen, want wat had ze gelijk en hoe reageerden de anderen als door een wesp gestoken, want een hypotheek is geen schuld, nee, een hypotheek is SLIM.

Maar eigenlijk is het toch zo? Waarom willen mensen zich zo graag in een grote schuld storten? Ik heb het nooit begrepen. Wat ik momenteel vaak hoor is je bouwt er een pensioen mee op. Dit verbaast me ook zo erg. Ik begrijp dat er gedacht wordt aan overwaarde van een huis. Maar hoe kun je zo zeker zijn dat er in de tijd dat jij met pensioen gaat huizen overwaarde hebben? En.......... mijn vriendinnen met koophuizen, gaan die nu hun huis verkopen, want extra pensioen. Geen van hen allen. Waar moeten ze ook heen? Een ander duur huis kopen en je extra pensioen kwijt zijn? Een huurhuis, onderaan komen op de lijst met langdurig wachtenden? 

Wij wonen dus ons hele leven in een huurhuis. Toen kwam de dag dat we een brief kregen waarin een gunstig aanbod stond om het huis te kopen. Was het de VVD-er Stef Blok die dit verzon? We hadden met gemak een hypotheek kunnen krijgen en de waarde van het huis is nu veel hoger. Heb ik spijt dat we het niet deden, totaal niet. Ik moet er echt niet aan denken. Ik wil het nog steeds niet dit soort bezit. En voel me heerlijk vrij. Betaal ik meer, ik vraag het me af, wanneer kopers echt alle kosten die ze aan hun huis maken bij elkaar optellen. Betaal ik ieder jaar steeds een beetje meer. Ja, dat is zo.

Het gevolg van deze VVD politiek is, dat het aanbod van huurhuizen drastisch is terug gelopen.  100-000-sociale-huurwoningen-minder-in-vijf-jaar-de-trend-is-zorgwekkend Het is slechts 1 van de VVD maatregelen, denk aan de verhuurdersheffing  Legt-de-vvd-een-bom-onder-de-volkshuisvesting. Dus, stop met geloven dat het asielzoekers zijn, nee, het zit heel anders in elkaar.

In mijn straatje hebben veel mensen hun huis gekocht. Ik zie het aan de verf die op de deuren en kozijnen wordt gesmeerd. Hebben wij huurders, een mooie aubergine kleur, ik zie in mijn straatje kanariegeel en kobaltblauw, een diep blauw en nog een paar afwijkende kleuren. De helft is ongeveer verkocht. Het eerste koophuis staat nu te koop, al een poosje. Ik zie best veel te koop staande woningen in onze wijk. 

In de loop der tijd heb ik veel spullen, bezit, verzameld, waarvan de waardevolste, foto's, schilderijen, boeken, tijdschriften zijn. Natuurlijk hebben we nu een huis vol spullen, wat jullie hebben, heb ik ook. Teveel spullen, ja. Ik moet eens gaan opruimen. Maar een koophuis, nooit van mijn leven.