Mijn boeken en biografieproject 2024.

Lezen, zo heerlijk en nog steeds kost het moeite. Op de sociale media zitten, totaal geen probleem. Raar blijft dit toch. Wat las ik de afgelopen tijd?

Het boek van Hillary Clinton heb ik al lang. Om de een of andere reden keek het me aan en zei nu: "Pak me". Ik heb er geen spijt van. Hillary Clinton, ik ben fan van haar. Ik begrijp haar, ze stamt uit dezelfde tijd als ik, de hippiebeweging, het feminisme. Ik heb de haat tegen haar nooit begrepen. Ik lees nu wat sites op internet en lees het allemaal weer, de enorme haat, de uiterst vreemde fake stories die over haar verteld worden. 

Ik leerde ook weer wat door het boek te lezen. Ik dacht dat haar ouders rijk waren. Maar haar vader had een kleine gordijnwinkel en haar moeder was huisvrouw. Als jongere, toen ze nog thuis woonde, was ze aanhanger van Barry Goldwater, een racistische republikein. Haar vader was voor deze man en zij had nog geen eigen politieke identiteit ontwikkelt. Op de Middelbare school ook nog republikeinse. 

Later op de universiteit kreeg zij andere ideeën. Door het lezen van het boek krijg ik een idee hoeveel er  nodig is in een land om sociale rechtvaardigheid voor elkaar te krijgen, ook in een democratie. Hillary probeerde o.a om een gezondheidszorg verzekering voor elke Amerikaan van de grond te krijgen, wat mislukte. Zij reisde Amerika door en sprak met veel gewone burgers, die haar hun problemen vertelden, problemen met verzekeringen en hoge ziektekosten. Ook realiseerde zij zich steeds meer wat een achterstelling vrouwen hadden op de arbeidsmarkt, minder betaald dan mannen, vaak deeltijd banen, geen pensioenen. Zij begreep ook wat echtscheiding voor vrouwen betekent gezien de wetgeving. 

Gisteren zag ik het debat tussen Kamala Harris en Donald Trump. Kamala was veel sterker. Toch kan zij nog verliezen. Ook Hillary won de "popular vote". Ze kreeg 1 miljoen stemmen meer dan Donald Trump. Door het systeem van kiesmannen verloor zij. Dit kan Kamala Harris ook overkomen. 

De foto op de cover van dit boek raakt mijn hart. Ze zijn zo jong, zo mooi, zo onschuldig. New York in de jaren 60, een totaal andere stad dan nu. Huren die nog betaalbaar zijn, wijken vol industrie, industrieën die nu verdwenen zijn, de stad vervallen. Greenwich Village is de wijk waar zij terecht komen. Suze woonde met haar ouders en zus in Queens. Haar Italiaanse ouders zijn communisten en zij groeit op met het idee dat je voor elkaar zorgt, juist wanneer iemand het minder heeft. Haar moeder neemt haar dochters ook mee naar theaters, bibliotheken en musea. Suze is een gevoelig, ontvankelijk kind die zich als kunstenares zal ontwikkelen. 

Bobby Zimmerman komt uit Minnesota. Suze en Bob ontmoeten elkaar in de folksongscene, die toen heel populair is in New York City. Overal waren kleine clubs met life optredens. Bob Dylan, zoals hij zich noemde vertolkte oude folksongs en speelde de harmonica bij andere bands. Ze werden smoorverliefd op elkaar. Ze trekken in een klein appartement in West 4th Street. Hier kun je nog veel meer foto's van deze periode zien. Ze zijn zo leuk. Suze+rotolo+en+Bob+Dylan

Zij beïnvloedt hem, ze neemt hem mee naar theaters, brengt hem oa in contact met het werk van Berthold Brecht. Tijdens hun samenzijn wordt hij beroemd. Dat brengt spanningen mee, beide zijn ze er niet aan gewend. Uiteindelijk gaan ze na enkele jaren uit elkaar. Hoewel het Suze vaak gevraagd werd om over haar jaren met Bob Dylan te praten, heeft ze dit nooit gedaan. Eerst omdat ze het zelf allemaal eerst moest verwerken, en later vanuit privacy overwegingen. Uiteindelijk schrijft ze dit boek. het is een prachtig verhaal. Nogmaals, zo jong, zo mooi, zo onschuldig. 

Dit is andere koek. Hoe kijken schrijvers in de ooit door ons gekoloniseerde landen naar ons? Adriaan van Dis heeft zich erin verdiept. Het boek kan als een naslagwerk gelden want er staan zoveel namen en boektitels in, wil ik ooit er meer over lezen dan pak ik dit boekje erbij.

Adriaan begint met Rudy Kousbroek, "het Oost-Indisch kampsyndroom" wordt genoemd. Ook wordt wordt het Rhemrev Rapport genoemd, een rapport wat over de verschrikkingen van De Nederlanders in Indonesië wat betreft de koelies. Het rapport verdween in een la en werd veel later gepubliceerd. 

Adriaan vertelt over zijn eigen familie. Hij groeide op met drie bruine halfzusjes uit het eerste huwelijk van zijn moeder met een Indonesische man. Zij hadden jarenlang in Indonesië gewoond en de oorlog in kampen doorgebracht. Zijn moeders eerste echtgenote werd in 1944 door de Japanners onthoofd. Later ontmoette zij een voormalige Knil-militair die krijgsgevangene was geweest in een interneringskamp. Samen kwamen ze naar Nederland en kregen ze een kind, Adriaan. Terug in Nederland was er 1 woord, aanpassen............Wanneer je opviel werd je betutteld of bespot. 

Wat de schrijvers opschrijven, waarover Adriaan vertelt, staat haaks op het verhaal wat ons verteld werd. Nu ik ouder wordt en verschillende politieke situaties heb meegemaakt dringt steeds meer tot me door dat er niet alleen in Rusland en China propaganda wordt gemaakt, maar ook en veel in onze Westerse maatschappijen. Voor het eerst werd het me duidelijk toen we ontdekten dat de massavernietigingswapens van Saddam Hoessein niet bestonden, een leugen, waar oorlogen uit voort kwamen. En nu, op dit moment met de Trumps en de Schoofs aan de macht ontdek ik het weer. Echt...... wanneer de migranten verdwenen zijn, dan is de woningmarkt weer helemaal ok? Dan is de zorg stukken meer betaalbaar? Dan is het klimaatprobleem en stikstofprobleem opgelost? De vraag komt steeds bij mij boven, waarom vertellen ze dit? Wat verhullen ze? Dat het neoliberalisme problemen heeft voortgebracht die maatregelen vereisen waardoor zij bang zijn hun macht kwijt raken? Hun macht en hun geld? 

BIOGRAFIEPROJECT 2024

Jagtlust - Annejet van der Zijl

Federico García Lorca - Ian Gibson

Jean Paul Sartre - Annie Cohen Solal

Hortense de Beauharnais - Thera Coppens

Dochter van Napoleon - Constance Wright

A freewheelin' time - Suza Rotolo

Mijn verhaal -Hillary Clinton

MIJN BOEKENPROJECT  2024

Reizen met Charley - John Steinbeck

Reizen zonder John - Geert Mak

De dochter van de Verhalenverteller - Saira Shaw

De Kleur van Thee - Hannah Tunicliffe

De Parfumeur - Frederique Hebrard

De kolonie mept terug - Adriaan van Dis