Nadat ik een maand gedaan had over een boek van Proust heb ik nu in een paar dagen tijd ""Orlando"" van Virginia Woolf gelezen. Dit boek bezit ik zelf, ik kreeg het op mijn 31-ste verjaardag van vrienden. In die tijd haalde ik ook een boek over the Bloomsbury Circle uit de bibliotheek. Ik was direct weg van alle verhalen over mensen als Duncan Grant, Vita Sackville-West, Dora Carrington, Lytton Straccey. Maar het meest onder de indruk was ik van Virginia Woolf en Vanessa Bell. Twee zussen, Virginia, de schrijfster en Vanessa, de schilderes.
Via hun broer Toby kwamen zij in contact met schrijvers, schilders, wetenschappers die de Bloomsbury ( een wijk in Londen) groep vormden. Binnen deze groep werd druk geëxperimenteerd, met kunst, wetenschap en menselijke relaties/ seksualiteit.
Virginia schreef haar boeken.
In haar werken experimenteerde ze met destream of consciousness-techniek; de onderliggende psychologische en emotionele motieven van haar personages; en de diverse mogelijkheden van een verbrokkelde vertelstructuur en chronologie.
Orlando was daarbij een boek voor tussen door, een boek wat haar plezier gaf. Virginia was min of meer verliefd geworden op Vita Sackville-West. Vita woonde in Knole, een gigantisch huis. Vita was getrouwd maar had ook verhoudingen met vrouwen. Het boek wat Vita schreef Knole_and_the_Sackvilles en alle verhalen rond Vita gaf Virginia Woolf de inspiratie voor het schrijven van Orlando.
Foto hierboven: Vita als jonge vrouw.
Orlando wordt als jongen geboren in de tijd van Koningin Elisabeth I. Met een enorme vaart worden gebeurtenissen uit het leven van Orlando beschreven. Hij wordt verliefd op een Russische prinses, ontmoet beroemde dichters, begint met het schrijven van een boek, geeft grote feesten, wordt diplomaat in Turkije en daar, terwijl er een grote opstand woedt raakt Orlando in een diepe slaap en verandert op miraculeuze wijze in een vrouw. Zij leeft te midden van zigeuners. ( Die medelijden met haar hebben wanneer zij over haar huis met 365 kamers vertelt. Want ben je niet heel sneu wanner je alleen maar 365 kamers hebt, terwijl zij de hele aarde en hemel kan bezitten, zoals zigeuners doen) Zij gaat terug naar Engeland en trekt daar voor het eerst een crinoline aan. Geen grote stappen meer voor Orlando, met kleine dribbelstapjes stapt zij het Victoriaanse tijdperk in. Haar boek wordt gepubliceerd, zij rijdt voor het eerst in een trein, zij wordt verliefd en krijgt een zoon en dan met een klap belandt ze in 1928.
Ik heb ik het boek met veel plezier nogmaals gelezen. Proust vertelde over zichzelf dat hij geen fantasie bezat, nu, Virginia heeft een overvloed aan fantasie. Hoewel, in het boek zit ook een nabeschouwing waarin uitgelegd wordt dat veel van wat zij beschrijft in het boek Knole_and_the_Sackvilles voorkomt.
De afgelopen maand heb ik in het kader van mijn boekenproject Proust' s In de schaduw van de bloeiende meisjes gelezen. Dit is 1 van de 7 boeken die behoren bij de reeks Op zoek naar de verloren tijd. De hoofdpersoon omschrijft hierin zijn verliefdheid op Gilberte, ontmoet hierin Saint Cloud, die een goede vriend gaat worden en vertrekt vanwege zijn gezondheid met zijn grootmoeder naar Balbec, een vakantieplaats in Normandië en ontmoet hier een groep meisjes, onder andere Albertine, waar hij diep van onder de indruk raakt. Hij ontmoet hier de schilder Elstir. Elstir:James Whistler.
Albertine is one of the little band of girls who appear along the seafront at Balbec. Though Marcel is in love with all the girls in the little band, one stands out with her “brilliant, laughing eyes and plump, matt cheeks, a black polo cap … pushing a bicycle.” He learns that she is the ‘Simonet girl’ from a respected local family that spell their name with one ‘n’. proust-miniseries
De zinnen van Proust zijn lang. Zo lang dat ik met bewondering volg of hij ze wel tot een goed einde kan krijgen. Ik lees op marcel-proust:Het proza is langzaam en traag; de zinnen zijn lang, slangachtig gekronkeld, en niet altijd geschreven met het oog op maximale helderheid. Pas na een honderdtal pagina's begon ik te begrijpen dat het niet zozeer een stilistische zwakheid was die ervoor zorgde dat ik vele zinnen opnieuw moest lezen en haast ontleden. Dat herlezen, dat stilstaan, was precies het beoogde doel, een doel dat perfect paste bij de inhoud van dit boek dat juist gaat over stilstaan, herinneren en mediteren over alles wat niet onmiddellijk aan ons verschijnt Toen De kant van Swann met de drie eerste delen van Terug naar de verloren tijd op 14 november 1813 verscheen, bleek dat Proust voor een wending in de literatuur had gezorgd. Het was een wending die bepalend werd voor de moderne literatuur en die tegelijk ook bij een aantal andere schrijvers leefde: net als Proust braken James Joyce en Virginia Woolf met het realisme en lieten de binnenwereld van hun personages aan het woord: hun onderbewuste, hun gedachtestromen, hun bewustzijn en, in het geval van Proust, hun willekeurig opkomende herinneringen.Marcel-Proust.
Balbec is the fictional name ofCabourg, a town near the sea in the Basse-Normandie region of France. Proust spent the summers of 1907 and 1914 in the Grand Hôtel at Cabourg.
Cabourg is een Franse badplaats aan de Normandische Côte Fleurie. Het
vissersdorp Cabourg werd een badplaats gedurende het Tweede Franse Keizerrijk en
kreeg een stratenplan van uitwaaierende straten vanaf de zee, gekruist door
lanen in de vorm van concentrische halve cirkels. Er is een zandstrand en er
liggen villa's uit de Belle Époque, een casino en een Grand Hotel.Het huidige
Grand Hotel van Cabourg vervangt een ouder gebouw en dateert uit 1907. Marcel
Proust verbleef er vaak en gebruikte Cabourg als inspiratie voor de badplaats
"Balbec" in zijn roman "Op zoek naar de verloren tijd". Het vertrouwde Grand
Hôtel de Cabourg is de afgelopen twee jaar praktisch geheel gerenoveerd. De
werkzaamheden zijn nagenoeg geheel voltooid. De architect is er in geslaagdom
de sfeer te behouden en het comfort van vandaag prachtig in te passen in dit
karakteristieke gebouw. Het pand is eigendom van de gemeente Cabourg welke
garant staat dat de gevels heel intact blijven. Zelfs komen de rode markiezen
weer terug.cabourg/ cabourg
Tegelijkertijd las ik het boek Proust verliefd van William C. Carter. het geeft veel achtergrond informatie. Soms vond ik het moeilijk me te concentreren. Het begon toen de verteller afstand van Gilberte nam terwijl ik niet goed begreep waarom. Ik vond het gezeur worden. (sec). Proust, gezeur? Toen de verteller met zijn grootmoeder naar Balbec reisde kwam mijn interesse weer terug. Na het lezen van 2 delen van À la recherche du temps perdu weet ik zeker dat ik de andere delen ook ga lezen. En ik weet ook dat ik alles nogmaals ga lezen, want veel gaat er nog langs me heen. Het is genieten maar ook ergeren wanneer ik de pointe van een zin verlies. Deze boeken zijn het grootste tegengif tegen mijn Twitterbrein ;-) Naast alle korte stukjes die ik op Facebook, google etc, scan, dwingen deze boeken tot concentratie en dat voelt heel prettig aan. Het is leuk om in een andere wereld te stappen, de tijd van het Fin de siècle.
Nadeel is dat ik deze maand maar 1 boek heb gelezen. Ik zou dus nu 3 boeken moeten lezen de komende maand. Zal dit lukken????? Nu een kaart maken n.a.v. dit boek. Ik probeer er in gedachten een vorm voor te vinden, proust-personnages
Met À l'ombre des jeunes filles en fleurs won Proust in 1919 de Goncourt-prijs
.jpg)
Nadat ik een maand gedaan had over een boek van Proust heb ik nu in een paar dagen tijd ""Orlando"" van Virginia Woolf gelezen. Dit boek bezit ik zelf, ik kreeg het op mijn 31-ste verjaardag van vrienden. In die tijd haalde ik ook een boek over the Bloomsbury Circle uit de bibliotheek. Ik was direct weg van alle verhalen over mensen als Duncan Grant, Vita Sackville-West, Dora Carrington, Lytton Straccey. Maar het meest onder de indruk was ik van Virginia Woolf en Vanessa Bell. Twee zussen, Virginia, de schrijfster en Vanessa, de schilderes. 
Virginia schreef haar boeken. 
Wat een vreselijke beelden uit Gaza
.JPG)
.JPG)
De afgelopen maand heb ik in het kader van mijn boekenproject Proust' s In de schaduw van de bloeiende meisjes gelezen. Dit is 1 van de 7 boeken die behoren bij de reeks Op zoek naar de verloren tijd. De hoofdpersoon omschrijft hierin zijn verliefdheid op Gilberte, ontmoet hierin Saint Cloud, die een goede vriend gaat worden en vertrekt vanwege zijn gezondheid met zijn grootmoeder naar Balbec, een vakantieplaats in Normandië en ontmoet hier een groep meisjes, onder andere Albertine, waar hij diep van onder de indruk raakt. Hij ontmoet hier de schilder Elstir. Elstir: James Whistler. 
Albertine is one of the little band of girls who appear along the seafront at Balbec. Though Marcel is in love with all the girls in the little band, one stands out with her “brilliant, laughing eyes and plump, matt cheeks, a black polo cap … pushing a bicycle.” He learns that she is the ‘Simonet girl’ from a respected local family that spell their name with one ‘n’. proust-miniseries
De zinnen van Proust zijn lang. Zo lang dat ik met bewondering volg of hij ze wel tot een goed einde kan krijgen. Ik lees op marcel-proust: Het proza is langzaam en traag; de zinnen zijn lang, slangachtig gekronkeld, en niet altijd geschreven met het oog op maximale helderheid. Pas na een honderdtal pagina's begon ik te begrijpen dat het niet zozeer een stilistische zwakheid was die ervoor zorgde dat ik vele zinnen opnieuw moest lezen en haast ontleden. Dat herlezen, dat stilstaan, was precies het beoogde doel, een doel dat perfect paste bij de inhoud van dit boek dat juist gaat over stilstaan, herinneren en mediteren over alles wat niet onmiddellijk aan ons verschijnt 
1813 verscheen, bleek dat Proust voor een wending in de literatuur had gezorgd. Het was een wending die bepalend werd voor de moderne literatuur en die tegelijk ook bij een aantal andere schrijvers leefde: net als Proust braken James Joyce en Virginia Woolf met het realisme en lieten de binnenwereld van hun personages aan het woord: hun onderbewuste, hun gedachtestromen, hun bewustzijn en, in het geval van Proust, hun willekeurig opkomende herinneringen. Marcel-Proust.
Tegelijkertijd las ik het boek Proust verliefd van William C. Carter. het geeft veel achtergrond informatie.
