Saar is thuis.

Saar maakt het eigenlijk heel goed. Zeker wanneer je het vergelijkt met hoe we haar naar de dierenarts brachten. Ze heeft een kap om. Die mag er wel af, maar dan krijgen we het moeilijk weer om en dat moet wel, omdat ze de katheter uit wil trekken. Die hebben we nu ook gezien.
We gaan morgen eens proberen de kap af te doen, dan kan ze ook gewoon haar eigen voedsel weer proberen. Ik heb blikjes met speciaal eten meegekregen voor als ze niet wil eten. We kunnen dit in haar bekje spuiten en we kregen een soort katapult waarmee we een antibiotica pil naar binnen moeten schieten. En een pijnstiller. PPPFFFFFF. Maar ze maakt de indruk blij te zijn weer thuis te zijn. En wij zijn ook erg blij. De dierenartsen hebben echt heel knap werk geleverd. Het zijn twee heel jonge vrouwen. En iedereen, ook de assistentes waren heel lief voor Sarah. Woensdag moeten we er weer naar toe, dan gaat de katheter eruit en dan kan die kap er ook voorgoed af.

Zoals het er nu naar uit ziet, komt alles goed. Ongelofelijk, wanneer je weet hoe ze er aan toe was. We weten niet wat de oorzaak is geweest, dat blijft gissen.