Ramses Shaffy vanmorgen overleden. Op de tv veel herinneringen, films, verhalen. Mooi, ontroerend, zijn overlijden voelt als het afsluiten van een tijdperk.
't Is stil in Amsterdam
De mensen zijn gaan slapen
De auto's en de fietsen
Zijn levenloze dingen
De stad behoort nu nog
Aan een paar enkelingen
Zoals ik
Die houden van verlaten straten
Om zomaar hardop
In jezelf te kunnen praten
Om zomaar hardop te kunnen zingen
Want de auto's en de fietsen
Zijn levenloze dingen
Als de mensen zijn gaan slapen
't Is zo stil in Amsterdam
En godzijdank niemand
Die ik tegenkwam
't Is stil in Amsterdam
De mensen zijn gaan slapen
Ik steek een sigaret op
En kijk naar het water
En denk over mezelf
En denk over later
Ik kijk naar de wolken
Die overdrijven
Ik ben dan zo bang
Dat de eenzaamheid zal blijven
Dat ik altijd zo zal lopen
Op onmogelijke uren
Dat ik eraan zal wennen
Dat dit zal blijven duren
Als de mensen zijn gaan slapen
't Is zo stil in Amsterdam
Ik wou
Dat ik nu eindelijk iemand tegenkwam.
Prachtige woorden!!
BeantwoordenVerwijderenHet mooiste lied!!
Hij was geweldig .....
Wat een ontroerend blogje vandaag.
Onze generatie zal hem nooit vergeten,mijn dochters kennen hem niet
(dat is de jeugd van tegenwoordig hihi....)
Groetjes van ons
Kareltje =^.^=
Anya :-)
Jammer he, en inderdaad een afsluiting van een tijdperk, ons tijdperk. Hoog Sammie, kijk omhoog Sammie zong ik altijd als een van mijn kinderen ergens verdrietig over was.
BeantwoordenVerwijderenkus Tineke