In februari las ik voor mijn boekenproject 2019 " Mijn Amerika`` van Mart Smeets.

In eerste instantie was ik heel enthousiast over het boek. Precies het soort boek wat ik leuk vind. Een schrijver die van reizen houdt, gek is op boekhandels. Iemand die met armen vol boeken de winkels uitloopt. Die goed gedocumenteerd is. Die regelmatig in zijn stapel Amerikaanse tijdschriften duikt om iets op te zoeken, heerlijk.

We lezen sinds jaar en dag de Vara gids. Achterin staat een column van ene Mart Smeets die gigantisch veel van moderne muziek weet. Hij weet van de 60/ers en 70/ er jaren, maar is ook een kenner van de jaren erna en van blues en soms van jazz. Ik dacht altijd wie zou dat nu eigenlijk zijn? Dat kan toch niet de Mart Smeets zijn die ik op de media hoor over sport? Ik zocht het eens uit en jawel, het bleek dezelfde te zijn. Petje af voor hem.

Dezelfde soort van kennis toont hij in dit boek. Hij weet veel en wanneer hij twijfelt zoekt hij het na. Ik zoek de dingen die hij vertelt op op Google Earth, You Tube, en internet. Dat is genieten voor mij. Zo lees ik over Taj Mahal, de bluesband; Marvin Gaye met de mooiste uitvoering van the Star Spangled Banner; de Trail of Tears; President van Buren;  het lied Abraham, Martin and John door zovelen gezongen (nog nooit eerder van gehoord); Dion, ik zoek het op, o ja Dion, o en dat liedje The Wanderer, totaal vergeten, maar wat leuk het terug te zien op You tube.

De weidse wereld van Vermont, is dit wel Amerika? Industrie is er niet, hoge gebouwen staan er niet. Prachtige natuur, heuvels, kleine dorpjes. Beroemd om de productie van maple syrop, ahorn siroop. Is het zo anders omdat in de jaren 60 en 70 ten tijde van de Vietnamrellen zich nogal wat hippies in Vermont vestigden?  Hier komen de ijsmakers van Ben and Jerry vandaan, Mart vertelt over hun achtergrond, leuk te lezen. En dan komt hij in Manchester en gaan mijn ogen extra twinkelen. Want hij heeft het over een boekhandel die in zijn ogen bijzonder is. Ik zoek het direct op.

https://www.facebook.com/NorthshireBookstore/ 

Er is nooit een zware industrie geweest. Daardoor wonen er weinig zwarte Amerikanen. Mart heeft een goed oog voor discrimatie. Het boek begint er al mee. Hij reist met iemand vanuit Canada de USA binnen. Hij hoort dat het hooguit 10 minuten bij de grens zal duren. Maar dan tot beider verbazing moeten zij uren wachten zonder een duidelijk antwoord te krijgen. Na lang wachten komt er iemand die excuses geeft. Een fout, ze zijn in de verkeerde groep terecht gekomen, die van de gekleurde reizigers. Mart is not amused en laat dit merken, hij krijgt een por in zijn zij van de medereiziger.

Waar hij ook komt hij is zich bewust van de verschillen gebaseerd op ras, geloof en armoede/rijkdom Hij verbaast zich erover en praat erover. Men probeert het hem uit te leggen. Een ouder, orspronkelijk Nederlands, echtpaar wat al tientallen jaren in de USA woont zegt hem dat hij leuk rond kan reizen en veel kan lezen, maar dat hij het pas zal begrijpen wanneer hij er zou wonen. Meerdere maken loopt hij een straat in om dan opgepakt te worden door een zwarte agent die hem terug brengt en zegt hier bent u weer in de buurt waar u zijn moet.

Jullie zullen het niet geloven. Ik geef helemaal niets om auto's. Maar ik maak dankzij Mart Smeets een fantastische autotocht bij holladay, Salt lake City.

Begin te kijken op 17.20 en je weet wat hij bedoelt

Ik bezoek het Restaurant van Robert Redford in Park City, Utah. Robert Redford begon in dit stadje het Sundance Film.

Mart bezoekt Florida, de zonoverschenen staat, waar zoveel pensionada's naar toe trekken. Hij bezoekt er baseball wedstrijden en- helden, daar heb ik allemaal niets mee, maar toch leuk om te lezen. Florida met z'n veelal Spaans sprekende bevolking. Hij vertelt er van alles en nog wat over en stopt dan bij de Bookloft, een boekhandel, waar vriendelijke dames hem vertellen over de Gullah taal. Hij leerde hier het woord Buckruk, blanke man. Deze taal wordt nog door ongeveer 300.000 mensen gesproken. Het is een smeltkroes van Engels, Spaans, West-en Midden Afrikaanse talen.  Hij logeert in het Amelia House. Hij hoort over huizen waar spoken verblijven en gaat naar Savannah.
Ik bekijk en luister naar Gram Parsons.

Hij bezoekt Memhis en dan ben ik de eerste keer teleurgesteld in Mart. Hij staat in een boekhandel en wil 7 naslagwerken over Elvis Presley meenemen. Vlak voor de kassa bedenkt hij zich en koopt er 1. Hij rijdt met vrouw en kinderen op een snelweg vlak bij Graceland, het huis van Elvis Presley. De kinderen willen er niet heen. Ze willen naar een baseball wedstrijd. Had Mart het hier bij gelaten dan was het o.k. geweest. Maar nee, hij begint langdurig af te geven op Elvis Presley in zijn late jaren. Het ergert mij. Ineens geen Mart meer die alles uitgezocht heeft? Belicht hij andere onderwerpen minutieus alle voor en tegens, wat het juist zo interessant maakt, nu blijft hij erg eenzijdig. Ik had graag gelezen over de jonge Elvis en wat hij betekende voor zwarte muziek in een blanke wereld.

Het tweede waar ik me aan erger is aan een beschrijving die hij geeft over Cape Cod, Hyannis het vakantie huis van de Kennedy´s. Hij vraagt zijn vrouw wat zij weet van de Kennedy´s en hij vertelt wat hij weet. Het zijn de soort dingen die ik ook weet, aangevuld met roddels. Het meest erger ik me aan het zinnetje, dat Robert Kennedy gemener was dan zijn broer. Ik lees momenteel ook een boek over de Kennedy´s. Robert was het geweten van zijn broer en vaak ook degene met de visie. Voor zijn dood was hij zeer betrokken bij de burgerrechten beweging. Gemeen?? Absoluut niet. Echt een misser wat mij betreft.

Zoals jullie begrijpen staat er nog veel meer in het boek. Het boek bevat een mix aan geschiedenis, sporters, muzikanten, boeken, autowegen, steden en stadjes. De moeite van het lezen waard als je van de USA houdt en van reisboeken.

BOEKENPROJECT 2019

Mijn Amerika - Mart Smeets

Rose - Rosita Steenbeek

Ik kom terug - Adriaan van Dis