Voor mijn boekenproject 2019 las ik van Ilja Leonard Pfeijffer: "Grand Hotel Europa".

Ik heb dit boek met veel plezier gelezen. Ik had er van alles van verwacht nadat ik de schrijver er over hoorde praten op de televisie, maar dat ik zo vaak zo hartelijk zou lachen had ik niet verwacht. Niet dat het een komisch boek is, helemaal niet. Het is een boek wat  de lezer een aantal bittere pillen voor houdt.

De hoofdpersoon Ilja trekt binnen in Hotel Europa in Venetië. Grand Hotel Europa is in handen van een eigenaresse op hoge leeftijd die er ook woont, maar niemand weet welke kamer ze heeft. Het hotel is echter onlangs verkocht aan een Chinees. Zal deze man veranderingen aanbrengen?

Wanneer hij op zijn kamer is aangekomen ontdekken wij waarom Ilja is gekomen. Hij wil  hier proberen om al schrijvend zijn gedachten te ordenen. Zijn liefdesrelatie met Clio is afgelopen en hij heeft het er moeilijk mee. Toen Clio en Ilja elkaar ontmoeten vielen zij direct voor elkaar. Clio  is Italiaanse van zeer goede komaf en heeft kunstgeschiedenis gestudeerd. Het is een pittige tante die Ilja vaak een spiegel voorhoudt.

Het hoofdthema van het boek is Venetië. Er lopen meer toeristen rond dan inwoners. Is Venetië eigenlijk nog wel een echte stad? Of is het ondertussen een openlucht museum geworden? Hutje mutje slenteren toeristen door de stad. Steeds meer hotels, steeds minder gewone winkels,  overal toeristisch georiënteerde winkels met o.a. Venetiaanse makers die in China zijn gemaakt.

De manier waarop Ilja deze toeristen beschrijft is magistraal. Ilja draagt altijd een stijlvol pak. Dit is de reden dat hij in het hotel door een geagiteerde toerist wordt aangesproken op een douche die niet goed werkt. De toerist denkt dat hij een personeelslid is.  Kostuums worden alleen nog gedragen door personeelsleden. Ilja is geschokt.

In het hotel ontdekt hij iemand die met hem over deze materie kan praten. Europa is het recreatiegebied voor de rest van de wereld. Europa produceert zelf niets meer. Onze kleren, medicijnen, telefoontjes, laptops, tv's  komen uit Azië.

Wij hebben geschiedenis, op die geschiedenis komen mensen uit alle landen af. De oude binnensteden met hun eeuwenoude cultuur, de kerken, de musea. Maar zien de toeristen het eigenlijk wel? Wanneer hij met Clio in een rij voor een museum staat maakt zij zich kwaad wanneer ze de rij voor haar bekijkt. Toeristen met telefoontjes op selfiesticks, gekleed in bermuda, t- shirt en teenslippers. Clio zelf is gewend zich stijlvol te kleden. Haar standpunt is dat de musea veel meer toelatingseisen moeten stellen. Dat de entreekaartjes veel en veel duurder moeten zijn en dat de bezoekers zich stijlvol aankleden,  zoals ook gebeurt wanneer  je naar een klassiek concert gaat. Nu zegt ze gaat het de toeristen alleen om het maken van een selfie voor een schilderij van een beroemde meester.

Ilja krijgt contact met een groep Hollanders die een film willen maken over het toerisme. Wanneer hij hen hiervoor in het huis van de regisseur bezoekt die in Giethoorn woont, hoort hij hun plannen. Ze vertellen dat ze zelf erg bereisd zijn en het "echte" leven elders willen ervaren. Dat zij zich hierbij opdringerig en onbeschoft gedragen komt niet bij hen op. Wanneer er echter een Chinese toerist door de ruiten van het huis naar binnen gluurt wordt men witheet. De film wordt uiteindelijk een fiasco.

De drukte, de hectiek, de idiotie van het toerisme wordt heel indringend beschreven. De enorme cruiseschepen uit de USA blijven komen. Terwijl Venetië langzaam aan het onderlopen is vanwege de overstromingen die steeds meer voorkomen. De schrijver Ilja houdt ons een spiegel voor. Het is echt een boek wat je moet lezen, er zit vaart in. Ik las het met veel plezier en geschoktheid.

BOEKENPROJECT 2019

De Droom van de Leeuw - Arthur Japin

Tegen terreur / Beatrice de Graaf

In het spoor van de Russische Ziel - Peter d´Hamecourt

Mijn Amerika - Mart Smeets

Rose - Rosita Steenbeek

Grand Hotel Europa - Ilja Leonard Pfeijffer

Ik kom terug - Adriaan van Dis