En toen deed ik het ineens.

Langzaam verkleurt het buiten

Gisteren ben ik met een mondkapje op boodschappen gaan doen. Ik weet het, het hoefde nog niet in de stad waar ik woon. Wel in Den Haag waar mijn broer woont. Hij doet boodschappen in het centrum en volgens hem houdt niemand er afstand. Hij vertelde dat hij nu heel veel mensen met mondkapjes zag, ook het winkelpersoneel. Waarom ik dan al met een kapje liep? Het kwam door wat ik op Twitter las Wanneer je vind dat mondkapjes moeten, waarom dan op de regering wachten, doe het dan. Ik dacht, ja, eigenlijk is het zo. Waarom wacht ik daarop.

Waarom wil ik een mondkapje dragen? 

Ik denk, doe alles wat je kunt om dit virus de wereld uit te krijgen

Ik zag 5 oudere dames en 1 heer met een mondkapje, bij 1 van de dames bungelde het om haar nek. Niemand keek raar op. Behalve een moeder en een dochter die, toen ik een winkel uitkwam, schrokken en terugdeinsden en daarmee ineens afstand hielden. Moest ik om lachen. 

Toen ik thuiskwam zette ik de tv aan om op CNN naar het commentaar te luisteren mbt het debat Trump- Biden, maar viel in op Nederland 1, midden in de discussie van de Tweede Kamer. En ik hoor Rutte zeggen: O.k dan is dit nu de afspraak, overal waar je geen lucht kunt zien, moet je een mondkapje op. He, zo ineens? Wow. Dan gaat dit nu in, ik ga er geen nieuwe persconferentie aan besteden, het gaat nu in. Ik begrijp dat hij het doet omdat de samenleving het vraagt. Niet dat hij erachter staat, net zo min als hij achter het sluiten van de scholen stond. Nee, ook daar, de samenleving vroeg erom. Jesse Klaver probeerde hem nog meer de ernst van de situatie te laten inzien. Ja, dat wilde hij ook zeker niet verdoezelen.  Nu ja, hoe dat ook, de kogel is door de kerk. Weliswaar niet verplicht, maar een advies.

Ik vraag me af wat er nu gaat gebeuren

 Ik schat in dat de meerderheid van de mensen een mondkapje opzet

 Dat het ineens raar gaat worden wanneer je het niet doet