Tijdgeest.

Toen wij zo overhaast vertrokken uit Afghanistan konden we niet vermoeden dat er zo plotseling een nieuwe vluchtelingen stroom zou ontstaan. Ongelofelijk dat dit zo snel kan gebeuren. En ongelofelijk hoe anders er nu tegen aan gekeken wordt. Een oorlog ver van ons bed is ineens De oorlog geworden en we praten erover alsof het ons overkomt. De mensen uit de Oekraine zijn ONS. Toen ik begin van het jaar bedacht dat ik het dit jaar over tijdgeest wilde hebben, bedacht ik dit om het verleden te kunnen beschrijven. Ik maakte al zoveel veranderingen in opvattingen me. Ik wilde het een en ander voor mezelf verhelderen. Hoe ontstonden die veranderingen eigenlijk?

En nu zitten we er midden in. Waren vluchtelingen uit Afrika en het Midden Oosten gelukszoekers of enge figuren die we zo snel mogelijk moesten zien kwijt te raken, ze moesten worden opgevangen in de regio, de nieuwe groep vluchtelingen is van harte welkom en heel Europa is plotseling de regio. Restricties die eerder gesteld werden aan vluchtelingen worden voor de Oekraïners opgeheven, ze kunnen zo aan de slag. 

Een tijdgeest die vliegensvlug verandert. Ineens zijn we Europeanen, niks geen geflirt met Nexit meer. Voelen we ons nu ineens trots om Europeaan te zijn? Duitsland heeft 100 miljard meer voor defensie en we gaan nu grote windmolenparken bouwen in de zee? Zal dit echt allemaal gebeuren? Of zijn het flarden van goede voornemens die verwateren zodra deze oorlog voorbij is? 

Hoe moeten we uit deze verschrikkelijke situatie komen? Ik blijf me maar steeds afvragen of deze oorlog niet voorkomen kon worden. Oekraïne wilde bij de Navo en wij lieten in het midden of dit wel of niet zou kunnen. Speelden we met vuur? 

Ik hoop dat er nog voldoende wijze mensen zijn die tot een compromis weten te komen. Ik wil niks weten van onruststokers die met venijnig plezier het woord "nucleair" laten vallen. ik ben op zoek naar de vredestichters. Ik probeer informatie te vinden "achter" het nieuws. Probeer me ver te houden van de wederzijdse propaganda. Die hoorde ik al teveel in de voorafgaande oorlogen. 

Een van de artikelen waar ik van schrok is dit artikel. nos-waar-poetin-aan-denkt-als-hij-spreekt-over-nazi-s-in-oekraine-het-azov-bataljon. Ik schrik van de vergoelijkende toon. Echt, Beatrice de Graaf, extreem rechts in een bredere context zien? Dat gaat er bij mij niet in. Ik wilde dat ons duidelijk werd gemaakt dat deze oorlog meer aspecten heeft. En dat 1 ervan is dat extreem rechts een heldenrol krijgt, ik vind dit doodeng. het sluipt erin. Laten we opmerkzaam zijn en niet een Trojaans paard binnen halen door een bruut te willen verslaan.

En ondertussen bak ik een brood 

en schilder wat

en probeer te lezen en het is bijna...... LENTE