Stappen uit de Corona "angst".

En toen was het zover

Ik zag ze weer

Mijn 3 vriendinnen, vriendinnen door dik en dun

We kennen elkaar vanaf de jaren 80

Door Corona zag ik 2 vriendinnen 1 maal in 2 jaar

Ze brachten ons met hun auto naar de GGD

-------

We  hadden verjaardagen in te halen

1 van ons werd 80!

De kroontjes, zo'n leuk idee van 1 van ons

Zulke leuke cadeautjes en een vriendinnendoosje

-------

We gingen naar de Beken in Beekdal

En aten een heerlijke lunch

 Het was een dag met een sterretje

---------

Eerder, op vrijdag, heeft een andere vriendin me bezocht

Ik zag haar ook maandenlang niet

Zij rijdt altijd auto en vindt reizen met openbaar vervoer niet leuk

Maar ze heeft een schouderoperatie ondergaan en mag geen auto rijden

Ze kwam dus toch, met 2 bussen, heel stoer

En ze gaf me een boek wat me aan het denken zette

Ik ben niet zo'n fan van Eva Jinek

Maar mijn respect voor Eva is drastisch toegenomen na dit boek

Het staat boordevol verhalen van vrouwen

Witte vrouwen, zwarte vrouwen

Hun levens, heel veel openheid

Over vallen en weer opstaan

En ik ken nu een aantal vrouwen die ik eerder niet kende

---------

Hoe was het om Corona van me af te schudden?

Een beetje overweldigend

Heel erg fijn

Blij

Na afloop moe

Maar dagen met een STERRETJE

Overdenkingen bij de seizoenen.

De afgelopen tijd leek het wel zomer. Ik hoorde zelfs een weerman op de t.v. spreken over "deze zomer", echt, het is nog maar lente hoor. Maar we gaan wel rap op de zomer af.

Deze foto's die ik afgelopen week maakte op een wandelingetje rond het huis, in het kader van, ik kan alles weer zien, geven ook een zomerse indruk.

Ik hou van de seizoenen

Ik vind het zo wonderlijk hoe het ene seizoen in het andere overgaat

Ik VOEL nog steeds de winter, dat klinkt een beetje gek

Ik hou ook erg van de winter

Wanneer de seizoenen veranderen geeft me dat blijdschap en ook nostalgie

Ik wil altijd kaarten maken bij de seizoenen

Tot nu toe:

WINTER

LENTE

En nu begint het weer te kriebelen

Zomerkaarten, heerlijk zomerkaarten maken

Maar eerst....... ben ik met iets anders bezig

Laat ik later zien

-----------------------------

Is dit niet heerlijk zomers, meisjes in bootjes?

Het fluitenkruid is voor het grootste deel uitgebloeid

Maar gelukkig, hier en daar staat er nog wat bloeiend

Ik vind het zo prachtig

Al die frêle, kleine bloemetjes

Ik lees op dit moment een boek over De existentialisten

Interessant, het is voortgekomen uit de fenomenologie

De leer die vertelt dat het individu heel goed moet kijken, luisteren, ervaren en daarna punctueel beschrijven

Hoe beschrijf ik fluitenkruid?

Zeeën van heel kleine bloemetjes maken bloemtrossen. Ze staan aan waterkanten en onder bomen, ze ruiken zoet, ze lijken wel fijn kant, ze maken me blij, ze horen heel erg bij de maand mei

KLAPROZEN, wat een kleur

Ik hou zoveel van veldbloemen

Ik pluk er altijd een bosje

Gelukkig is het nog lente

Nog 1 hele maand, hoe heerlijk

De kastanjes ook uitgebloeid

Zo jammer, ik zag ze niet goed

Maar ......in de tuin beginnen de rozen te bloeien

En ik kan nu weer allerlei kleine blauwe bloemetjes in de gazons zien.....

De tijd gaat zo snel

Stel het was nu al zomer, dan waren we op weg naar de herfst

Prachtig seizoen, maar laat het nog maar een poosje ver in de toekomst liggen

Eerst nog op weg naar de langste dag van het jaar

Eerst nog de pinksterbloemen

Eerst nog regenbuien, zoals op dit moment

Heerlijk water, eindelijk......

Nog een stukje lente

En nog heel lang zooooommmmmeeeerrrrrr

Ik haat stof.

Wat ben ik blij dat ik weer kan zien, maar aan elk voordeel zit ook een nadeel, aldus Johan Cruyff, of is het andersom? Wat is het geval, ik zie echt alles, dus ook stof. En ik haat stof. Toen ik slecht zag dacht ik dat ik alles goed schoonhield. Ik vind dingen in huis en de tuin doen leuk. Ben altijd bezig. Maar nu zag ik stof. Ik haat stof. Want je haalt het weg en achter je rug komt het weer terug. Huishoudelijk werk stopt nooit. 

Ik zie een prachtige documentaire.

artmuseum.williams/james-van-der-zee

Ik zag een schitterende documentaire op de televisie bij Close Up. Wil je het ook zien, klik hier: The Photograph gemist? Start met kijken op NPO Start.

De documentaire brengt me in een wereld die ik niet ken. Het vertelt over het leven van de zwarte fotograaf James van der Zee. Hij maakte foto's van Harlem, de wijk in New York waar hij woonde en de mensen die er in woonden. 

Ik hou van New York City. Ik bekijk veel films over de stad op You tube. Ik weet van het bestaan van Harlem, maar daar heb ik bijna nog niets van bekeken, En nu ineens, zit ik er tot over mijn oren in. Ik ben verliefd geworden op de wijk en de mensen en ik leer zoveel. Dingen waar ik niets van weet. 

James van der Zee, na het bekijken van de film zoek ik zijn naam op Google: James_Van_Der_Zee.

En ik klik door op Harlem Renaissance, ik hoorde hier al over in de film. Vanuit het Zuiden van de Verenigde Staten, waar de slavernij heerste, heersten de Jim Crow wetten. Echt zo ongelofelijk dat deze wetten in een beschaafd land zijn opgesteld. Om deze wetten te ontvluchtten trokken zwarten naar het Noorden en kwamen o.a in Harlem terecht. Hier creëerden ze een oase van beschaving, muziek, dans, prachtige kleren, ze waren weg uit de angst. De angst gelyncht te kunnen worden door een groep witte mannen. Echter, ook hier gebeurde het. 

Weten jullie dat de Democratische president Lyndon Johnson, die na Kennedy kwam pas een einde aan de Jim Crow wetten maakten, zo kort geleden is het dus. Maar weten jullie ook dat het de Democratische partij is geweest die de Jim Crow wetten maakten?

Harlem_Renaissance: During the mid-to-late 1870s, racist whites organized in the Democratic Party launched a murderous campaign of racist terrorism to regain political power throughout the South. From 1890 to 1908, they proceeded to pass legislation that disenfranchised most African Americans and many poor whites, trapping them without representation. They established white supremacist regimes of Jim Crow segregation in the South and one-party block voting behind southern Democrats. Jim_Crow_laws

Wanneer dit alles nu zou spelen dan zou ik denken: FAKE news. Dit kunnen de democraten nooit gedaan hebben. Want de democraten zijn goed en de Republikeinen zijn slecht. Daarom is het zo goed meer over de geschiedenis te weten. Want het is zo belangrijk om het heden te begrijpen. Maar........ nu ik dit weet, begrijp ik het heden nu beter? Nee, ik ben stomverbaasd dat in de geschiedenis de Democratische partij deze rol heeft gespeeld. De waarheid is gecompliceerder dan wij in eerste instantie weten. 

Gelukkig zijn er documentaires, films zoals ik bekeek. Het heeft me in 1 klap een totaal ander beeld gegeven.  Want wat zie ik eigenlijk mbt zwarten in de USA? Verslaafdheid, armoede, gangsta rock etc. Maar bekijk de mensen in deze documentaire eens, Zo eloquent, zo mooi, zo inspirerend. 

                                      Jean-Michel Basquiat – Photograph by James Van Der Zee

VRAAG: Nu ik weer goed kan zien heb ik de letters kleiner gemaakt. Maar kunnen jullie ze nu goed lezen? Of zijn ze nu te klein?

Kleine witte bloemetjes.

 Ik zie ze weer, de kleine bloemetjes

En ik zie weer wat ik fotografeer

Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven

Wat fijn dat doctoren dit kunnen

Zo lang ernaar toe geleefd

Nu invoel ik me in een soort vacuüm

Steeds komt er een flits terug van het ziekenhuis

En iets voor de "toekomst" heb ik nog niet bedacht

Meer in het NU en me verwonderen, IK ZIE ALLES

--------------------

Deze tak met bloemen bleef maar bewegen in de wind

Zonet maakte ik een klein ommetje

Vlak voor de eerste onweersklap viel

Gelukkig heeft het gisteren en vandaag geregend

Ik gaf regelmatig water

Maar zie nu pas goed hoe droog hij was

---------------------

Er is weer wat bijzonders met Blogger

De letters die ik instel op "normaal" zijn groot

En de letters bovenaan een stuk tekst die ik groot wil hebben, zijn kleiner

Eigenaardig 😕

Ik kan weer zien.

 Ik kan weer haarscherp zien

En alles scherp met mijn leesbril lezen

Het voelt echt als een wonder

Eergisteren waren we bij een optometrist

Hij constateerde inderdaad nastaar

Gisteren konden we al terecht voor de behandeling met laser licht

De busritten verliepen zonder enig probleem

Het was heel leuk om na 2 jaar de binnenstad weer te zien en het station

"Alles staat er nog" grapten we

En de rit naar Velp heel leuk

Ik woonde daar vroeger en maakte die rit indertijd heel vaak

We waren ruimschoots op tijd en konden in alle rust verkennen waar het ziekenhuis precies staat

En hoe het er binnen aan toe gaat

De medewerkers waren zo lief

En dan de behandeling

Eerst oogdruppels die vreselijk prikten

3 kwartier wachten

En toen riep de dokter

Een kleine kamer met een apparaat

Ik kreeg nogmaals druppels en toen begon het

Ik zag rode balletjes snel ronddraaien en dan uit elkaar spatten

Pink Floyd zei ik

Want precies een van hun psychedelische filmpjes

Ja, zei de dokter, een oudere man

Ik ben echt heel zenuwachtig geweest de dagen ervoor

Maar nu ik er zat, ik kan niet anders zeggen

Het was LEUK

En..... ik kon direct weer zien

Echt, het voelt als een wonder

Ik zag zo slecht

Moest lezen met een loep

En de laatste dagen werd dat ook steeds moeilijker

Ik heb er wat fotootjes bij gezet die "zomaar" zijn

Het proefritje is geslaagd

 Het eerste "proefritje" met de bus is gemaakt

En de OV kaart van Salem werkte perfect

We zagen op internet dat er 0 euro saldo op zijn kaart staat

Maar lazen ook dat het bij de eerste rit geactiveerd zou worden

En gelukkig, het was zo..... 

Nu dinsdag de ritten naar het ziekenhuis

Op de terugweg liepen we naar huis

En genoten van het heerlijke weer en de natuur

Ik ben bang dat alle foto's van het fluitenkruid heel onduidelijk zijn, ze lijken zo wazig

In een tuin zagen we deze schoonheid

En kijk wat lief

Verjaardag en voorbereidingen.

 We vierden de verjaardag van Salem

Ik bakte een Swiss Roll

De foto maakte ik op een moment dat het donker werd in de kamer

Het effect is wazig

Of niet, zie ik het alleen zo?

Na de behandeling in het ziekenhuis ga ik al mijn foto's nog eens bekijken 😊

Cadeautjes

In de dozen schilderdoeken

RODE ROZEN

Ik maakte ook een boekje voor hem

Foto's komen later

Vandaag ben ik me gaan voorbereiden op de behandeling in het ziekenhuis van a.s. dinsdag. Ik kreeg een brief per post en 2 e-mails. Mij wordt gevraagd om Mijn.... te bekijken, website van het ziekenhuis en te zien wat daar klaar gezet is. Ik vul wat lijsten in die er volgens mij niet toe doen. Maar goed, toch maar gedaan. Zie dan de vraag of ik in het Landelijk Schakelpunt zit. Geen idee. Zei ik ooit niet eens "ja" toen de apotheek ernaar vroeg. Uiteindelijk blijkt dat ikzelf op internet kan zien of ik er wel of niet in zit. 

Dan bedenk ik me, heb ik wel genoeg geld op mijn OV kaart" Ook hier blijkt dat je dit op internet kunt nakijken. Maar dan de OV kaart van Salem. Voor hem regelde ik indertijd dat zodra het geld op is er automatisch geld op de kaart bijkomt. Nu krijgen we een berichtje dat er 0 op staat. 0????? Een klein blokje ernaast vertelt dat wanneer je een nieuwe kaart hebt gehad het pas geactiveerd word bij de eerste keer instappen. Zijn kaart is inderdaad nog lang geldig. Nieuw gehad? We kunnen het ons niet meer herinneren. 

We beslissen daarom op zondag een proefritje te gaan maken. Ik dacht eigenlijk dat ik dinsdag de stap zou nemen uit de corona-coma periode, maar nu 2 dagen eerder. Op zich heb ik er hartstikke veel zin in. Langzaam aan weer dingen gaan doen. Ik hoop alleen dat de behandeling goed zal verlopen.

Kastanjes bloeien en wat bloeit er in de tuin?

DE KASTANJES STAAN IN BLOEI

DE TUIN

Ik kocht deze blauwe bloemetjes

Ik vind dit zo'n prachtige kleur

Erachter staan sla en andijvie in de moestuinbak

DE TULPEN ZIJN NU BIJNA UITGEBLOEID

Ik maakte er bijtijds foto's van

ER BLOEIEN VERGEET-ME-NIETJES

Ook al zo'n prachtige kleur blauw

Een kleur die je bijna niet kunt schilderen

Ik mix dan blauw met een beetje roze

Maar vrijwel nooit ben ik tevreden

Maar het is heerlijk om de kleur van de bloemen te bekijken

DE AARDBEIENPLANTENTJES BLOEIEN

EN GERANIUM, IK HOU ERVAN

Dit heb ik nooit kunnen bedenken.

 Ondertussen teken en schilder ik

Lezen gaat nog steeds, in verband met

 mijn slechte zicht en moeite met concentreren

 maar mondjesmaat

De wereld is heel anders uit de corona periode gekomen dan ik verwachtte. Was ik toen bang voor werkloosheid voor veel mensen blijkt nu het omgekeerde het geval. In elke sector van de arbeidsmarkt een enorm tekort. Ik probeer te begrijpen hoe dit komt. Ik lees, de babyboom generatie die met pensioen gaat, maar dat was voor Corona ook al bezig. Er zouden veel mensen nog bij de GGD in dienst zijn. Mensen uit de EU zijn terug gegaan naar hun eigen land tijdens Corona. Het zal allemaal best waar zijn. Toch verbaas ik me erover. Ik maakte iets dergelijks begin jaren 90 mee. Ik schreef werkzoekenden in op het arbeidsbureau. In de jaren ervoor massale werkloosheid. Er werden geen vacatures meer bij het arbeidsbureau geplaatst, we hingen vrijwilligers banen op in het informatiecentrum. De jaren 80, het  bracht een verloren generatie.

Maar plots in de jaren 90, ineens massa's vacatures en werkgevers met de handen in hun haar. Ik herinner me dat een zorginstelling sollicitanten beloofde een fiets te geven wanneer ze maar wilden solliciteren. Nu hoorde ik op de radio een bedrijf zeggen dat elke sollicitant 1000 euro krijgt. Waar die schommelingen in de economie vandaan komen, ik heb geen idee. Ik begreep het indertijd niet, ik begrijp het nu ook niet. Ik hoor een acteur op de radio vertwijfeld zeggen: "Zo fijn, dat de theaters weer open zijn, alleen ons theater café kan niet open, er is geen personeel. Waar zijn alle mensen gebleven?"

Dat mensen zo massaal allemaal weer zouden willen vliegen............. We mogen weer, hoor ik dan. Maar daar staan ze dan, hutje mutje in een overvolle vliegveldhal. Wat denken die mensen, vraag ik me af? Vinden ze zichzelf niet een beetje dwaas dat ze dit nu perse wilden? Voelen ze zich ernstig tekort gedaan, hun vrijheid beknot? Een paar maanden geleden liepen ze met mondkapjes en moesten ze afstand houden. Mag ik zeggen, dat ik die mensen totaal niet begrijp? Heel af en toe hoor ik iemand die aangeeft dat de toeristische industrie moet veranderen. Het wordt hoog tijd, denk ik. Maar o, o, wat zal het met een boel gedoe gepaard gaan. Zo weinig creativiteit en visie in het bedenken van systemen gericht op wat de toekomst aan kan.

Het grootste nieuws is natuurlijk dat we van de olie en het gas afgaan. Niet vanwege het klimaat, nee, vanwege Rusland. Het systeem kraakt in al zijn voegen. 

• We zullen allemaal de verwarming een paar graden lager moeten zetten
• Dan mag een land hopen dat het nog gas heeft wat lager gezet kan worden
• We halen het ergens anders vandaan, hoor ik, Venezuela en Saoedi Arabië. Pardon? Venezuela, dat is toch het land van Chavez? Het land wat de USA zo irritant vindt en sancties opgelegd heeft? En Saoedi Arabië, dat is toch van die prins-moordenaar? 
• We krijgen vloeibaar gas van de USA hoor ik. Maar, legt een expert uit, dat kan de USA wel beloven, maar wat daar als vloeibaar gas wordt geproduceerd is al via contracten uitgezet naar allerlei landen. De USA heeft helemaal niet zoveel gas dat ze het ook nog eens aan Europa kunnen geven.

De tijd zal het leren. Hoe zal het gaan wanneer het kouder wordt? We hoeven er maar 4 a 5 maanden op de wachten en dan weten we het. Kunnen we ons huis nog verwarmen? Ik heb vaak gedacht hoe zal het zijn na Corona? Maar deze dingen heb ik nooit kunnen bedenken. 

Freeweelin' Bob Dylan en Suze Rotolo vertelt erover.

Soms kun je van plaatsen op de aarde houden, terwijl je er nooit bent geweest

Het kan zijn dat je erover leest

In dit geval komt het door een foto

 Een foto van Jones Street in New York City 

DE MENSEN OP DE FOTO ZIJN

Bob Dylan, dan 20 jaar oud en Suze Rotole, 17 jaar

Ze zijn zo verschrikkelijk verliefd op elkaar 

Hij is nog maar kort in New York, zij is er geboren. Hij zingt in kleine barretjes in Greenwich Village, een wijk in NYC. Hij speelt harmonica, staat achter bekende zangers en treedt af en toe met hen op. Zij is een "red diaper baby". Zo noemen ze kinderen van communisten, haar vader en moeder zijn communist, haar vader speelt een rol in de vakbond. Zij heeft het gevoel anders te zijn dan de kinderen op school. Haar ouders hebben boeken en muziekplaten. Bij de andere kinderen is zoiets niet te vinden. Het zijn de jaren 50 en de Koude Oorlog is gaande. Communisten worden vervolgd in de USA. Je kunt altijd door een verrader worden aangegeven, vrienden van hen overkomt het.

In de vroege jaren 60 ontmoeten Bobby en Suze elkaar. Zij is maatschappelijk bewust, hij niet. Hij is een grote fan van de folksingers Pete Seeger en Woody Guthrie, hij wil hetzelfde als hen, een folk-singer worden. Later zal hij vertellen  "Vanaf het begin dat ik een glimp opving van Suze, werd ik verliefd. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Ze was het meest erotische dat ik ooit had gezien. Ze had een lichte huid en gouden haren, een volbloed Italiaanse", herinnert hij zich. Behalve dit bracht zij hem ook in contact met kunst, met boeken en dichters. Zij bracht hem in contact met Rimbaud en Bertold Brecht en wakkerde zijn maatschappelijk bewustzijn aan. 

De jaren 60. Na WO-II groeide de economie in de USA enorm, Koelkasten, wasmachines, auto's dat was waar mensen mee bezig waren en er ontstonden sub-urbs. Gegoede Amerikanen trokken weg uit de stad naar buitenwijken. Mannen werkten, vrouwen verdwenen weer achter het fornuis. Tijdens de oorlog hadden zij de mannen vervangen die aan het front vochten maar daar kon na het einde van de oorlog geen sprake meer van zijn.

NYC is nu grotendeels schitterend. Wanneer je door Greenwich Village loopt is het echt prachtig. Ik wil er zo naar toe. Nu wonen de rijken er. Toen was het anders. Huurprijzen waren laag, Greenwich Village was bohemien. Kunstenaars, vrijbuiters, rockers, alternatievelingen kwamen naar de wijk. Op pleinen werd folkmusic gespeeld. En allengs groeide de kloof, de kloof tussen de gesettelden en de jeugd. Er was al rock and Roll geweest, maar nu kwam er meer bij. De oorlog in Vietnam brak uit en de jeugd kwam in opstand. Zoals Suze in haar boek schrijft, op je 18-e  mocht je vechten in een oorlog, maar je mocht niet stemmen. Suze was al vanaf haar jeugd betrokken bij de burgerrecht beweging, een van de marsen werd de beroemde mars waarbij Marten Luther King zijn speech houdt. In de USA bestaat dan nog steeds segregatie. In Zuidelijke staten mogen zwarten niet in gebieden komen van witten. Maar ook in New York heerst racisme. De zangeres Billie Holiday kan er alles over vertellen. 

Bob Dylan werd door dit alles beïnvloedt. Hij had de gave, woorden te kunnen vinden, woorden om wat innerlijk leeft uit te drukken. Hij hield ervan verhalen te vertellen en hij begin zelf teksten te componeren, teksten die wereldberoemd zullen worden.

Freeweelin' Bob Dylan is zijn tweede plaat. Er moest een foto-shoot worden genomen. Ze woonden toen in New York op de 4- the Street, vlakbij Jones Street. De fotograaf maakt binnen bij hen meerdere foto's, allemaal even mooi. Dan zegt hij zullen we even naar buiten gaan? Bob trekt een veel te dun jack aan. Buiten vriest het, er ligt sneeuw. Maar het jack zit lekker. Ze lopen naar Jones Street en daar wordt de iconische foto genomen.

Nog steeds na zoveel jaar bezoeken jonge stelletjes Jones Street om van zichzelf een dergelijke foto te maken. Maar er is een geheim. De fotograaf gebruikte een Hasselbach camera. Deze camera hing op zijn buik. Hij nam de foto dus van een lager standpunt dan wij met onze moderne camera's gewend zijn te doen. Haselbach+camera.

Ik heb het boek gelezen dat Suze Rotolo geschreven heeft over haar jaren met Bob Dylan. Ik was zo verrukt toen ik ontdekte dat dit boek bestaat. De gebeurtenissen gezien door haar ogen. Ze heeft lang gewacht met dit boek te schrijven. Ze vond het allemaal te persoonlijk. Maar in de loop der tijd schreven Jan en Alleman over deze periode en soms herkende ze niet eens wat er beschreven werd en realiseerde ze dat haar herinneringen waardevol zijn. 

Ze vertelt over het begin van hun liefde, over de manier waarop Bob steeds beroemder wordt en er steeds meer mensen komen die rond hem heen wilden zijn. Men verwacht van haar dat zij zichzelf wegcijfert. Maar ze is nog zo jong, ze moet nog helemaal ontdekken wie ze eigenlijk is, laat staan dat ze een persoon kan zijn die altijd voor een ander klaarstaat. Zij heeft ook idealen, ze wil kunstenares worden. Hoe dit alles haar steeds meer gaat benauwen, hoe haar moeder en zus Bob niet mogen en hij hen niet, de ruzies waar zij tussen in zit. De relatie loopt stuk. Het doet pijn. Ze is volkomen van de wijs. Maar in de loop der tijd krabbelt ze weer overeind. Ze gaat werken als kunstenaar in theaters. 

Ze vertelt over de moord op Kennedy, de oorlog in Vietnam, de Cuba crisis en later haar reis naar het Cuba van Fidel Castro. De overheid had een ban uitgesproken over deze reis. Maar de groep mensen waar zij bij hoort vindt dat een vrij burger in een vrij land moet kunnen reizen naar elk land wat hij of wil. Ze wil met eigen ogen gaan kijken of het waar is dat kunstenaars er worden onderdrukt. Cuba ligt op korte afstand van de USA, maar zij moesten een omweg maken via Londen en Warschau (sec). De FBI die bij haar aanklopt. Zij beschrijft hoe anders het New York van  toen was. Soho, wat nu een toeristische trekpleister is toen vol met fabrieken. Hippe kroegen van nu waren toen de plaatsen waar de arbeiders iets dronken. Stomtoevallig vind ik vandaag een blog van iemand die in New York woont en foto's post uit de jaren 90. Ik vind nog wat leuke blogs.

• galessandrini
•  evgrieve
• gothamcenter/bob-dylans-new-york-1961
• popspotsnycgerdes_folk_city/
• rollingstone/bob-dylan-at-home-see-rare-intimate-photos-from-the-sixties-
  

Ik vond het boek van Suze Rotolo omdat ik op zoek was naar een boek wat de geschiedenis en gentrificatie van de stad vertelt. Jammer genoeg heb ik het boek wat ik zo graag zou lezen nog niet gevonden. Nu doe ik het met blogs. Trouwens ook heel erg leuk. 

En..... ik wandel heel veel door New York. Ik laat jullie een niet al te lange wandeling zien die James en Karla met hun hond Hudson maken langs alle plekken in New York die iets voor Bob Dylan betekenden. James en Karla zijn fotografen die het tot hun taak hebben gemaakt om de kleine ondernemers van New York te ondersteunen. 

MIJN BOEKENPROJECT 2022

De Bibliotheek van Parijs - Janet Skeslien Charles

Parijs is een feest - Ernest Hemingway

Op doorreis - Lisa St. Aubin de Teran ·

Een Huis in Italië - Lisa St. Aubin de Teran

Thuis in Rome - Rosita Steenbeek

MIJN BIOGRAFIEPROJECT  2022

A freeweelin' time - Suze Rotolo