Moraalridder?

Was mijn vorige stukje kort door de bocht? Ik liep de hele dag met een beetje raar gevoel rond. Ben ik nu echt een soort moraalridder geworden? Ik denk dat het goed is enige nuance aan te brengen. Ook de reactie van Judy maakte dat ik besefte dat er meer kanten aan een verhaal zitten. 

Vakantie is heerlijk, op vakantie naar een ander land gaan is ook heerlijk. We deden het vele malen. Egypte was natuurlijk vakantieland nummer 1, we gingen om de 3, 4 jaar, maar ook Engeland, Parijs, Italië, Griekenland, we bezochten het allemaal.

Ik wil wat nuance aanbrengen, maar sta nog steeds achter mijn stukje. Ik vind het verbazingwekkend dat wij met zo'n gemak ons de wereld toe-eigenen, maar dat wanneer wij gastvrij moeten zijn, we niet thuis zijn, zelfs vijandig zijn. Wanneer ik weer een politicus hoor zeggen dat vluchtelingen in de omgeving moeten worden opgevangen is het eerste wat ik denk, lekker dat wij dat nooit zullen zijn. Zal er ooit nog een oorlog uitbreken tussen ons en Duitsland, België, Engeland, de kans is klein. Hoewel met de Britten uit de EU, weer een nieuwe visserijoorlog? Nederland+en+Engeland-band+tussen+twee+naties/De+Engels-Nederlandse+oorlogen. Tot mijn verbazing is er ineens een uitzonderingen mbt de Oekraïners, ineens is alles mogelijk. Ligt de Oekraïne in onze omgeving? Ik zou zeggen, pak er eens een kaart bij. Een deel ligt ongeveer op dezelfde afstand als Turkije en Irak. 

Zou ik niet heel graag willen reizen? Ja dolgraag, naar de familie in Egypte, dolgraag zou ik New York eens met eigen ogen zien, er het liefst een poosje willen wonen. Ik zou heel graag de zijderoute eens reizen. Musea bekijken en tuinen en steden. Waarom doe ik het dan niet?

Deels omdat de puf eruit is. Jarenlange pijnklachten maken moe, maar vooral de drukte. Is het nu erger dan vroeger? In mijn beleving wel. Maar dat kan bijna niet. Want wanneer ik films op You tube bekijk over de steden vroeger dan zie ik immense mensenmassa's. Misschien is dat de kern, ik kan niet meer tegen de drukte. En Corona heeft daar niet bij geholpen. Want daarvoor reisde ik met gemak met bus en trein. Wanneer dit alles niet speelde zou ik dan reizen? Jazeker, in Europa zou ik dolgraag met de trein reizen. 

Ik vond vliegreizen heerlijk. Mijn eerste verre reis was met mijn broer met Garuda naar Egypte. We moesten in Jordanië overstappen op het vliegtuig naar Cairo. Garuda was een prachtig ruim vliegtuig, vriendelijke stewardessen, lekker eten. Een groot avontuur en dan aankomen in Amman. Mijn mond viel open bij wat ik zag, de meest prachtige mannen met kleren, wow............. later hoorde ik de termen voor deze kleren, galabia heb ik onthouden, de Egyptische kledij. De kleuren.......... een man totaal in het prachtigste geel met een gele tulband, een man in het stralendste wit, een man helemaal in kobalt blauw, ter plekke werd ik er verliefd op. Wat vond ik alles in Nederland grijs en hard toen ik weer thuiskwam. Daarna waren de reizen minder luxueus want er gingen rechtstreekse charters vol Hollandse vakantiegangers naar Egypte. De luxe bestond er toen uit dat we op het vliegveld in Luxor, waar de familie woont, konden uitstappen. De reis is nu weer een stuk moeilijker omdat de charters verdwenen zijn. Op het moment van de Arabische lente hielden de chartervluchten op. 

Negen jaar geleden vlogen wij voor het laatst. Ik vond het een ramp. De eerste keren vliegen werd ik rustig wanneer ik op Schiphol kwam. Van te voren erg zenuwachtig, maar wanneer ik eenmaal daar was verdween dit. Alles was zo goed georganiseerd, iedereen zo kalm en deskundig. De laatste keer was het druk met allerlei vervelende en verwarrende veiligheidsmaatregelen. Ik herinner me dat mijn flesje met contactlenzenvloeistof niet mee mocht, laat staan flessen water. Vanuit Luxor terug naar Nederland liepen alle Nederlanders met grote waterflessen het vliegtuig binnen. 

Kortom, wanneer alles nog was als vroeger zou ik dolgraag weer reizen. Is het niet erg dat onze kinderen dat niet meer kunnen? Heb ik boomers geluk gehad? Nee, want ik begon pas te vliegen na mijn veertigste en deelde het vliegtuig met mensen die nu 40-50 zijn. Moeten er dingen veranderen? Ik ben ervan overtuigd. Komen er treinreizen voor terug, met treincoupés zoals ik in oude films zie, met luxe? Is dat erg? Nee, wat mij betreft heerlijk, gaan zitten en langzaam de omgeving zien veranderen, beseffen waar je bent, he, we gaan nu een grens over............ Zal het in de toekomst status krijgen wanneer je er lang overdoet ergens te komen? Want de reis ernaar toe is al een feest? Ik gun het iedereen. En niet weer zoveel marktwerking, zoveel mogelijk mensen in een trein stouwen. Niet zoals de NS nu zegt jullie hebben recht op de reis, niet op een zitplaats? Reizen met een menselijke maat?