.heic)
Ik vertelde al eerder dat ik zo graag een biografie van Hannah Arendt wil lezen om te begrijpen hoe zij aan de benaming "De Banaliteit van het Kwaad" is gekomen. Zij gebruikte dit als een ondertitel bij het boek wat zij schreef over de rechtszitting, mbt het nazi kopstuk, Alfred Eichmann. De man verantwoordelijk voor de logistiek rond de vernietiging van 6 miljoen Joden, Sinti en anderen.
Hannah Arendt, een Jodin, leefde voor WO-II in Duitsland, zij studeerde hier filosofie. Zij had door dat het wel eens helemaal fout kan lopen toen de partij van Hitler groeide en macht kreeg. Zij vluchtte via Spanje en Portugal naar de USA. Zij kreeg een visum voor de USA en leefde de rest van haar leven in New York. In de USA werd zij 1 van de meest toonaangevende stemmen mbt de interpretatie over wat er in Europa gebeurd. Zij doceerde aan enkele universiteiten en schreef politiek filosofische artikelen voor o.a. de krant de New Yorker. Zij publiceerde o.a. een boek over totalitaire regimes en het boek over Eichmann.
Eichmann verbleef in Argentinië, waar hij naar toe gevlucht was, toen de Israëlische inlichtingendienst de Mossad hem arresteerde. Eichmann werd berecht in Israël. Hannah Arendt vroeg de New Yorker of zij hier verslag van mocht doen. Zij ging als reporter naar Israël en zij schreef over wat zij hoorde 5 krantenartikelen en een boek.
Terwijl ze in Eichmann een meedogenloos ‘monster’ verwachtte aan te treffen, zag ze niets meer dan een onbeholpen, gebrild mannetje zonder ook maar enig charisma. Hannah Arendt vroeg zich af hoe zo’n 'onbetekenend individu' in staat kon zijn tot zulke gruweldaden en kwam tot de conclusie dat het ‘kwaad’ eigenlijk beangstigend gewoon was. De Holocaust had volgens Arendt namelijk alleen plaats kunnen vinden vanwege een verregaande bureaucratisering door het naziregime, waarin ieder radertje slechts verantwoordelijk was voor ‘een deel van het geheel’. Allemaal ijverige ambtenaren die zelf het idee hadden dat hun beslissingen niet of nauwelijks gewicht in de schaal legden, vormden in werkelijkheid samen een nietsontziende moordmachine. Het ‘kwaad’ (de Holocaust, in dit geval) was kortom niet iets ‘radicaals’, maar iets ‘banaals’.
Met haar zowel geroemde als hevig bekritiseerde ideeën over de ‘banaliteit van het kwaad’ wilde Arendt duidelijk maken op wat voor wijze goed georganiseerde (totalitaire) politieke systemen hun ‘onderdanen’ kunnen beroven van hun moraliteit – waardoor zelfs de meest nietszeggende figuren in staat zijn tot daden die indruisen tegen alle wetten van de ethiek.
Tevens deed Hannah verslag van wat zij hoorde en wist over het optreden van Joodse raden in Europa. Joden hadden weliswaar geen eigen land, geen eigen leger, maar wel allerlei hooggeplaatste vertegenwoordigers in de div. Europese landen. Arendt was van oordeel dat de Joodse Raden schuld op zich hadden geladen door zo lang en zo ver mee te gaan in de eisen van de Duitse bezetters, en stelde dat er in landen waar geen Joodse Raden ingesteld waren veel minder slachtoffers zijn gevallen. Deze visie sloeg in als een bom. dbnl/ digitale bibliotheek
Het was in sommige kringen wel bekend, maar het was niet eerder uitgesproken. Dat Hannah dit nu zo duidelijk stelde maakte veel los. De heftigste kritiek barstte los. Maar haar stellingname maakte ook dat dit deel van de geschiedenis nu bespreekbaar is.
Jagtlust - Annejet van der Zijl
Federico García Lorca - Ian Gibson
Jean Paul Sartre - Annie Cohen Solal
Hortense de Beauharnais - Thera Coppens
Dochter van Napoleon - Constance Wright
A freewheelin' time - Suza Rotolo
Mijn verhaal -Hillary Clinton
Hannah Arendt - Elisabeth Young Bruehl
----------------------------
Ik las de afgelopen weken ook 2 e-books, leuke, gezellige boeken
Van Jenny Golgan steekt er met schouders bovenuit
%20(1).jpg)
MIJN BOEKENPROJECT 2024
Reizen met Charley - John Steinbeck
Reizen zonder John - Geert Mak
De dochter van de Verhalenverteller - Saira Shaw
De Kleur van Thee - Hannah Tunicliffe
De Parfumeur - Frederique Hebrard
De kolonie mept terug - Adriaan van Dis
Het Cupcake Cafe - Jenny Colgan
Zomer in New York - Chantal van Gastel
Mooi verslag! Het verbaast mij altijd dat het zo'n geoliede machine was, het systeem in die tijd. Iedereen had een kleine rol maar samen was het een vreselijk regime. Hoe kon dat zo ontstaan? Is het uitgedacht? Het ging ook iedere keer een klein stapje verder, zodat het lang 'aanvaardbaar' leek.
BeantwoordenVerwijderen