Nostalgie.

Ik in het computerloze tijdperk

Weten jullie wat ik zo raar vind?

Dat ik een soort dyslectische typer ben

Ik type de letters vaak omgekeerd

Ik dacht, ik ga nu eens niets verbeteren

dan kunnen jullie zien wat ik bedoel

Ik leerde typen bij Schoevers

Ik werd er door mijn werk naar toe gestuurd

Ik kwam in een zaaltje terecht

emt allemaal vrouwen achter typemachines

die als razenden typten

Ik wist niet wat ik zag

Ik wist niet wat ik hoorde

En ik zat daar en zocht naar de letters, tik, tik, tik
Ik schammede me dood

Ik vond het er vreselijk en ben stiekem niet meer gegaan

Tot ik op het matje werd geroepen

Ik vertelde wat er aan de hand was

Mijn leidinggevende was gelukkig heel aardig

en zei, leer eht maar in de praktijk

Pas liep ik weer langs het gebouw
waar ik zolang werkte
Wij gingen eruit in 2008
Het nieuwe gebouw waar we naar toe gingen
was veel mooier en moderner
maar mijn hart ligt nog steeds bij het oude pand
Zoveel herinneringen

De boom is nu weg

De boom was zo prachtig

Hij is natuurlijk in de loop der tijd gegroeid
Kunnen jullie op deze foto het boompje zien?

Zo ziet het er nu uit
Het is gerenoveerd
Er zitten nu eenkamerwoningen in

Morgen ga ik er met een stel vriendinnen heen
Erom heen lopen
Zij hebben de veranderingen nog niet gezien

Ik ken hen al heel lang, al vanaf de jaren 80

We leerden elkaar in dit gebouw kennen

Ook de huizen er rond heen zijn weg

De bestrating is anders geworden

Het wordt een nostalgische tocht

En het dyslectische waar ik in het begin over begon

Valt dus ineens heel erg mee

Raar, ik moet altijd zoveel verbeteren
En nu valt het mee

Vrije tijd, structuur en Ceruleum blauw.

Gelukkig voel ik me vanmorgen weer een stuk lekkerder

Hopelijk blijft het de hele dag zo

Ik voelde me een paar dagen naar

Pijn

Zwaarmoedig

Geen zin

Wat ik nog steeds heel vervelend vind is dat de tijd zo vliegt

Gisteren realiseerde ik me ineens

De tijd vliegt niet/ Mijn innerlijke klok gaat langzamer

Dat geeft wel een beetje een ander gevoel

Het geeft meer rust dit nieuwe idee

Waarom weet ik niet

Gisteren klaagde ik over moeten

Ik had er ineens zo'n hekel aan

Sinds ik met pensioen ben heb ik een heerlijke vrijheid

Daar snakte ik vaak naar toen ik nog werkte

Zeker de laatste jaren

Ik vind het ook heerlijk

Maar absolute vrijheid kent geen structuur

En dat vind ik lastig

Want mijn innerlijke klok maakt met groot gemak

dat we om 15.00 ontbijten en dat ik om 03.00 s 'nachts nog steeds actief ben

En eerlijk gezegd geeft dat ook een vreemd gevoel

Ik vond daarom het idee om 's morgens vroeger op te staan
en direct te gaan schilderen zo leuk

Het lukte goed

Alleen de afgelopen dagen niet

Maar gelukkig vanmorgen weer wel

Ik ben trots op mijn boekenproject wat ik nu voor het derde jaar doe
de leesdiscipline beviel ook goed
Daarom voelt het nu zo gek dat ik van alles door elkaar lees

Dus ik werd even boos op wat voelde als "" moeten""
maar ik weet ook heel goed dat de structuur me een blij gevoel geeft
Dus.... tegenstrijdige gevoelens

Ik heb gelukkig mijn verfkleur Ceruleum blauw weer

Ik had er altijd een voorraadje van

daarom pakte ik vol vertrouwen mijn schilderskist

maar, het was op......

Ik leende de kleur bij mijn man die met acrylverf werkt

Ik dacht, dat kan best

Maar nee, dat is toch heel anders

gelukkig is Pipoos er

Er zijn wel kunstenaarswinkels

Maar die liggen allemaal verder weg

Beetje tegenzin en boeken perikelen.

Het gaat momenteel niet zo lekker

Ik sta nog wel trouw vroeg (er) op

Maar het schilderen gaat moeizaam

En ik voel me fysiek niet goed

Mijn boekenproject loopt ook een beetje spaak

Ik lees door elkaar

Vorige week was ik bij de bieb

Ik had 5 dikke boeken uitgezocht

Ze leken me allemaal leuk

O.a. een biografie over Helene Kroller-Muller

De vrouw die het Kroller Muller museum heeft gegrondvest

Nu had ik een biografie over Joseph Roth gereserveerd

Ik wist niet dat het er al was

toen ik de boeken wilde scannen

zag ik ineens dat dit boek er stond

Dus had ik ineens twee dikke biografieën

Thuis viel bijna alles tegen

Het boek over Joseph Roth is in het Duits geschreven

En ik kan helemaal geen Duits lezen

Alleen het boek over Helene is boeiend

Gisteren bracht ik ze weer terug en haalde nieuwe
Ik geloof dat ik nu wel boeken heb
waarmee ik het jaar kan volmaken
O.a een dunne biografie over Bob Dylan
Na het eerste hoofdstuk weet ik nu al meer over hem dan ik wist (rare zin)
Dit bedoel ik met door elkaar lezen
Ik MOET eigenlijk de biografie over Helene Kroller Muller lezen
maar wat lees ik........

Ik MOET echt nog een aantal kaarten schilderen bij de boeken die ik las

maar het moet staat me tegen

Het lezen vind ik leuk

Maar nu nog het schilderen

Dapper en inspirerend..

Jullie zouden eigenlijk eens op het blog van susanbranch moeten kijken

Zij is een aquarelliste uit de USA

Zij  is beroemd en heeft veel boeken verkocht

Zij vertelt erg leuk

Haar schilderijen zijn prachtig gemaakt

Ze roepen een sterke sfeer op van gezelligheid

wanneer je je rot voelt vrolijkt ze je weer op

Ik volg haar al wat langer

maar waarom ik het nu over haar wil hebben

is omdat ik haar sinds kort MOEDIG vind

Toen Trump won was zij met haar man op reis in Engeland

Zij schreef een vlammend anti Trump stuk op haar blog

Zij benoemde de waarden van Amerika zoals zij die ziet

Gelijkwaardigheid, grijp je kansen, kansen voor iedereen

Zij brak een lans voor diversiteit

Zij deed dit op een manier die heel simpel, vriendelijk, overredend is

Zij sprak rechtstreeks tot de harten van haar volgers

Zij kreeg heel veel reacties, negatieve en positieve

 en beantwoordde ze allemaal

Wow!!!!!!!!!!!!!!!

Ik heb ook gereageerd en ineens merkte ik dat ze me op Twitter volgt

Vind ik heel leuk

Moeten jullie eens lezen

susanbranch./2016/11/election-negativity-and-what-we-have-in

I don’t care which political party we’re from. Right? Isn’t that who we are?

Some of us are Catholic, some of us are Methodist, Jewish, or Muslim, and some of us have no religion at all, but that’s okay, because we respect freedom of religion and belief as our forefathers have fought so hard to preserve. We aren’t afraid of people that are different from us. We know their children will be bullied in school if we adults do not stand up for the rights of their parents.

December is begonnen.

December

Ik hou van deze maand

Niet vanwege de feestdagen

Daar ben ik niet zo dol op

Maar wel vanwege de hele sfeer

Toen k nog werkte vond ik het maar niets

Opstaan in donker en thuiskomen in het donker

Overvolle bussen

Maar nu

Ik heb nu de luxe positie dat ik opsta wanneer het al licht is

En het moment zo rond 17.00 uur

Wanneer het langzaam donker wordt vind ik magisch

Kaarsen aan in huis

En buiten het zachte blauwachtige licht

Lampen die aangaan

Lichtjes van auto's en fietsers

Ik ben nog steeds heel druk met het schilderen van kerstkaarten

Ik vind het zo leuk

Deze kleine ijsbeer is mijn laatste koop bij het tuincentrum

Hier en daar staan al wat kerstspulletjes

En de nieuwe kerstkrans hang aan de buitendeur

Het gaat heel redelijk met mijn Modron manenproject

De morgens bevallen me nu goed

Ik ben nu begonnen met eerder te koken.

Ik wil nu ook meer een avond gevoel krijgen

En ben bezig een soort ritueel te bedenken om dit te versterken

Blauwe bloemetjes en een winter wonderland in het tuincentrum.

Vandaag ging ik naar het tuincentrum

Dit is wat ik zie wanneer ik de deur uit ga

Ik moet er iedere keer om lachen

Aan het begin van de zomer kochten wij twee van deze bakken

We deden er hangplanten met prachtige blauwe bloementjes in

die in no time dood waren

We kochten het nog een keer, hetzelfde

Wanneer we de bakken in de tuin aan de achterkant zetten kwam alles weer tot leven

Mijn man vond het echter jammer

Hij wilde ze graag aan de voorkant hebben

Hij hing ze terug

En kijk nu eens

Het is eind november

En ze bloeien....

Ra, ra hoe kan dat?  

Ik zag een poosje terug een prachtig vogeltje aan de zijkant van het huis

We hebben veel koolmeesjes in de tuin

Maar dit was een ander vogeltje

Ik dacht laat ik wat eten ophangen

Ik hing het aan een boom

Toen ik boven vanuit een raam keek

Zag ik er een kat inklauteren....

Daarom hangt het nu aan de bloembak

Ik heb er nog geen vogeltje op af zien komen.....

HET TUINCENTRUM

Ik wilde een krans kopen voor aan de buitendeur

Ik heb hem, ik maak er nog foto's van

Waar kwam ik terecht........

EEN WINTER WONDERLAND

Met White Christmas en Ave Maria

Met rendieren en bewegende oud Hollandse tafereeltjes

En lichtjes

Ik heb rondgelopen en  alles bekeken

Tot ik een verzadigingspunt bereikte

Buiten was het net tegen donker worden aan

Het twilight moment

Wanneer geluiden dempen

En alles een gouden donkerblauwe gloed krijgt

Het manenproject en de kleur rood.

De afgelopen week kleurde mijn week rood

Ik schilderde echt heel fijn

Ik ben nu 5 weken bezig met het 13 manen werkboek

Ongelofelijk dat er nu al weer 5 weken om zijn

Een paar dingen die ik in het werkboek opschreef

Ingesleten gewoonte veranderen

Elke morgen na het opstaan ben ik direct gaan schilderen

En wat bevalt me dit goed

Ik maak het eerst gezellig

Steek een kaars aan

Zet thee en maak beschuitjes

Het is echt een nieuwe routine geworden

Ik luister ondertussen naar de klassieke radio

Dit is ook nieuw

Normaal luister ik altijd naar radio I de nieuwszender

Maar ik wordt zo naar en boos van het nieuws

En ik heb nu heel mooie muziek gehoord

Door deze veranderingen heb ik de hele dag een tevreden gevoel

Ik ga nu ook vroeger naar bed

En dat bevalt ook erg goed

Hoe ga ik om met mijn fouten?

Op een dag mislukte alles wat ik schilderde

Het is met aquarel zo dat je heel veel geduld moet hebben

En dat je niet al te lang moet doorgaan

want dan is het transparante weg

Wanneer ik door aan het prutsen ben weet ik dat ik verkeerd bezig ben

Maar ik ben dan zo fanatiek

Zo alleen nog maar daar op gericht

Het voelt heel naar

Uiteindelijk heb ik alles kapot geknipt

Ik pakte een Flow

En las: ""Een fout maken is niet erg

Het gaat erom hoe je ermee omgaat""

Toen begreep ik dat ik heel fanatiek kan zijn

Doorzetten is inderdaad mijn hele leven mijn motto geweest

De volgende dag ben ik het anders aan gaan pakken

Ik schilder lekker

Wacht tot het is opgedroogd

Dit is echt wel een toverwoord

""Geduld""

Ik probeer dit nu ook op andere dingen toe te passen

Niet steeds doorgaan

Maar tijd nemen om iets anders te doen

Er gaat nu een nieuwe week met een nieuwe maan beginnen

Kon ik eerst niet verzinnen wat ""Mijn droom"" is

Het begint nu een beetje te dagen

Durf echter niet te geloven dat het ook kan

Want er zitten heel ENGE aspecten aan

Dingen die ik niet goed kan

Nu de volgende week beginnen we

met te benoemen wat voor negatieve gedachten ik heb

Ik wandelde ook even buiten

Omdat ik zo in het rode winter wonderland zit

was ik wat minder buiten geweest

Wel even snel naar het winkelcentrum

Maar nu wandelde ik echt even en keek in het rond

En ik zag weer

waarom ik ook de winter mooi vind

En wat grappig

Ook hier is het rood

Mijn biografie project 2016. Alma Mahler Wervel.

Voor mijn biografieën project las ik een biografie over Alma Mahler. Alma werd in Oostenrijk geboren. Zij was een schoonheid en is vooral bekend geworden omdat zij de echtgenote was van de componist Gustav Mahler, de architect Walter Gropius en de schrijver Franz Werfel.  Daarnaast had zij verhoudingen waarvan die met de schilders Kokoschka, Klimt de bekendste zijn. Alma had een enorme aantrekkingskracht op mannen. Als jong meisje had zij een verhouding met haar pianoleraar. Via hem leerde ze de lichamelijke liefde kennen, zonder zoals het boek zegt "" haar maagdelijkheid te verliezen"".

Zij hoopte dat Mahler haar composities zou waarderen. Maar het tegenovergestelde gebeurde. Hij eiste van haar absolute gehoorzaamheid en absolute aanbidding van haar kant voor hem. Zij mag niet meer componeren. Zij beloofde het. Tijdens hun huwelijk zouden de zaken echter veranderen. Gropius werd verliefd op haar en Alma twijfelde wat zij moest doen. Mahler veranderde toen in zeer afhankelijk van Alma. Hij beloofde haar alles, wanneer zij maar bij hem wilde blijven. Alma bleef tot aan zijn dood bij hem. Maar zij had wel verhoudingen.

Na het lezen van het boek vraag ik me steeds af waarom zoveel mannen zo verliefd op haar werden en zo in haar ban raakten en vooral ook de vraag waarom had Alma dit zo nodig had? 

Wat het laatste betref vraag ik me af dat Alma deze mannen nodig had omdat zijzelf niet de kans kreeg om scheppend werk te doen. Zij speelde blijkbaar prachtig piano en heeft enkele composities op haar naam staan. Maar echt als kunstenaar werken lag niet binnen haar mogelijkheden. Kwam zij te weinig voor haar autonomie op en was zij te afhankelijk van luxe en het gemak van de stand waar zij toe behoorde? In dezelfde tijd waarin Alma leefde, leefde ook Lily Braun. Ik las haar biografie aan het begin van dit jaar. Lily creëerde wel een autonoom leven als schrijfster en activiste voor  om haar roem te verkrijgen via de kunstzinnige mannen die voor haar vielen? Frans Wervel, haar laatste echtgenoot zette ze onder druk. Hij kon haar krijgen wanneer hij nu echt eindelijk dat boek eens schreef waar hij het steeds over had.
En de mannen. Wat was er nu eigenlijk zo aantrekkelijk aan Alma? In haar jonge jaren was zij een schoonheid. Maar er waren meer mooie vrouwen. Wat was er zo bijzonder aan Alma?

Hier kun je lezen wat er zoal over haar wordt gezegd. liberales.be/boeken/mahler

Hier kun je ook lezen wat in de biografie van Francoise Giroud die ik las niet naar voren komt. Een latere biograaf vergeleek de dagboeken van Alma met de autobiografie die Alma schreef  ( die de basis is voor de biografie van Francoise Giroud) en ontdekte dat Alma haar dagboeken en daarmee haar leven had gekuist. Zij blijkt in haar dagboeken uiterst antisemitisch te zijn geweest.

conserve.nl/ Alma en Kokoschka

alma-mahler.at/ Veel foto's

Biografie project 2016

Alma Mahler - Francoise Giroud

Gertrude Bell- H.V.F. Winstone

Robert Capa

De opzienbarende comeback van Hillary Clinton
Brian Jones -Paul Trynka

 In dit gevreesd gemis. Het leven van Willem Kloos - Bart Slijper.

The true adventures of John Steinbeck- Jackson J. Benson

Grace, a memoir - Grace Coddington 

Het rebelse leven van Lily Braun

Een Leven - Simone Veil

Janis Joplin - Ellis Amburn

You might also like:

Kerstkaarten, boekhandel en een alarm dat afgaat.

De boom tegenover ons huis is de enige die nog blaadjes heeft

Binnen ben ik meer in winter- dan in herfstsfeer

Dat komt omdat ik druk bezig ben met kerstkaarten schilderen

Allereerst ben ik begonnen om "Wereldmensen"" te schilderen

Ik heb veel ellende met mijn laptop

De laptop is een paar maanden oud

Maar vreselijk langzaam

Toen de vorige dure laptop ineens de geest gaf

Een laptop die ook nog niet echt heel oud was

Bedacht ik dat ik een goedkopere wilde

Nu, daar moet ik nu voor boeten

Wat een ellende zeg

Het enige wat een mooi beeld geeft is de DVD

Foto's bewerken gaat heel erg langzaam

Bloggen gaat heel erg langzaam

Ik heb me dus erg moeten aanpassen

Het schilderen is geen onverdeeld genoegen

Ik heb 3 kaarten verscheurd

Maar er zijn er gelukkig ook een paar gelukt

Er is ook iets mis met de fotobewerking

Ik krijg het niet zo helder als ik wil

En ik kan foto's niet terug vinden

Allemaal heel vervelend

Maar goed, ik ga gewoon verder

Wat wel heel leuk is

Ik ben met een vriendin naar de boekhandel geweest

Boekhandels zijn tegenwoordig niet alleen boekhandels

In deze kun je wat drinken

De tafels en de stoelen waar we op zitten zijn vintage en te koop

De boekhandel is met behulp van crowdfunding geopend

En dan maakte ik nog iets raars mee met deze tas

Ik kocht hem jaren geleden bij de Hema

Hij is van vilt gemaakt

Ik vind hem leuk

Nu was ik onlangs weer bij de Hema

Tas over mijn schouder

Ik kocht er 2 pennen

Wilde naar buiten lopen

Daar ging het alarm af

Was ik dat?

Ik liep terug

En ja weer het alarm

Een verkoopster bracht me naar de kassa

Ik vertelde van de pennen

Maar de pennen waren betaald kon de caissière zien

Ze vroeg, ik vond het reuze knap dat ze dit wist,

Die tas heeft u ook bij ons gekocht, nietwaar?

Mag ik er even inkijken?

Ze haalt er een klein wit plastic labeltje uit

Zo zegt ze, nu is het goed

Omdat ze mijn vragende blik ziet, legt ze uit

(Ik ben immers met die tas l vele malen in de Hema geweest)

Het kan maanden, zelfs jaren goed gaan

Maar dan ineens is het labeltje weer opgeladen

en gaat het alarm af

Een maan en dromen, kan dat eigenlijk wel?

Ik begrijp niet hoe al die mensen een super, super, supermaan hebben gezien

Dit is wat ik zondag zag

Gisteren regende het en heb ik de hele avond geen maan gezien

Ik ben druk bezig met het schilderen van kerstkaarten

Ik heb er nu 3 af

Die ik niet kan laten zien

Omdat het in opdracht is

En het moet een verrassing blijven

Ik heb nog steeds veel plezier van mijn herfstkaarten

Ik ben nog steeds druk met mijn 13 Manenboek

Ik merk dat ik dromen best moeilijk vind

Ik denk meer in beperkingen dan in mogelijkheden merk ik

Nu is dat niet zo gek

Fysiek ben ik niet in orde

Ik heb 1 van die voor dokters onverklaarbare chronische pijnen

En behalve pijn maakt dit ook moe

Omdat ik het al zo lang heb

ben ik me gaan aanleren niet meer zoveel te willen

En dromen.........

dat is eigenlijk ook een beetje hopen en misschien zelfs willen

En kan dat dan allemaal wel

Mijn hoofd zegt nee

Mijn lijf zegt nee

Maar misschien kan ik toch een beetje licht toelaten

Misschien toch wat kansen creëren

Weer een beetje een toekomst?

Mijn boekenproject 2016. Joseph Roth, Hotel Savoy.

Hotel Savoy

Het ging slecht met hen, met de mensen.

Ze bewerkstelligden hun lot en geloofden dat het van God kwam.

Ze zaten in tradities gevangen,

hun hart hing aan duizend draden

en hun handen sponnen die draden zelf.

Op alle wegen van hun leven

stonden de verbodsborden van hun God,

hun politie, hun koningen, hun stand.'

'Joseph Roth blijft ons, lezers, schrijvers en journalisten, eeuwig onder de huid zitten. Zo moet het dus, dacht ik, toen ik hem voor het eerst leerde kennen.’ – Geert Mak

Voor mijn boekenproject 2016 las ik ""Hotel Savoy" van  Joseph Roth. Hotel Savoy is geschreven in 1924. Ik had nog niet eerder iets van deze schrijver gelezen. Maar dat ga ik nu zeker meer doen. Ik vond het een aangrijpend boek. Het speelt zich af tussen de 1-e en 2-e WO.

Gabriel Dan is 1 van de velen die terugkeren uit de 1-e Wereldoorlog. Hij heeft er 3 jaar krijgsgevangenschap op zitten in Rusland. Hij zwerft door de straten en komt bij een grijze, vieze stad. Hij besluit een kamer te nemen in Hotel Savoy op 1 van de bovenste verdiepingen. Het hotel belooft: ""water, zeep, een moderne wc, een lift, kamermeisjes met witte kapjes, vriendelijk glanzende po’s, als kostelijke verrassingen in kastjes van bruin hout, elektrische lampen die uit roze en groene kappen opbloeien als uit kelken, rinkelende bellen die aan één druk van de duim gehoorzamen; en met dons gevulde dekbedden, bolstaand en graag bereid het lichaam op te nemen.”

Hij gaat langs bij familie om geld te vragen. Maar de oom doet of hij gek is en het niet begrijpt. Zijn schoonzus geeft hem een oud pak van haar man. Later zal zijn oom rondbazuinen dat jij zijn neef in de kleren heeft gestoken.

Gabriel ontdekt steeds meer in het hotel. Hij ontdekt dat de rijken op de onderste verdiepingen wonen. Dat daar dichte tapijten op de grond liggen. Dat het hoe hoger hij komt steeds armoediger wordt. En daar is ook steeds die liftbediende met zijn gelige ogen die hem in de gaten houdt. Liever gaat hij de trappen op om niet steeds die ogen te zien.

Gabriel wandelt door de stad. Een fabrieksstad. Grauw, luchtvervuiling. Mensen die in hun jassen weggedoken rondlopen. Regen.

Gabriel Dan leert het danseresje Stasia kennen, waarvoor hij gevoelens opvat, liefde bijna. Hij ontmoet allerlei mensen die op de verschillende verdiepingen wonen. Een van de mooiste figuren uit het boek vond ik de revolutionair Zwonimir. Deze figuur bezigt het stopwoordje: "Amerika" en met dit woord eindigt het boek ook.

Op een goede dag gaat het gerucht dat de Amerikaanse miljonair Bloomfield het hotel zal bezoeken. Dit is inderdaad het geval. Iedereen overloopt Bloomfield om geld los te krijgen voor eigen gewin. Gabriel ontdekt de werkelijke reden waarom de miljonair  is gekomen. Hij kwam om zijn vaders graf te bezoeken. Gabriel wint het vertrouwen van Bloomfield en wordt zijn secretaris, die alle verzoeken moet beoordelen.

Er komen steeds meer mensen terug. Er is te weinig werk voor iedereen. Er komen stakingen. Er hangt een dreigende sfeer in de stad. Bloomfield gaat er stiekem vandaar, een enveloppe met geld aan Gabriel en een uitnodiging voor werk bij hem in Amerika, achterlatend. Politie rukt uit. Hotel Savoy wordt belegerd door boze burgers. Er breekt brand uit. Het hotel brandt af. Later ontdekt Gabriel dat de liftbediende met de gele ogen de eigenaar van het hotel was.

Nu, na de verkiezing van Donald Trump grijpt het boek me nog meer aan. Met deze verkiezing en de Engelse Brexit staan wij ook aan de vooravond van grote veranderingen. Zal het ten goede of ten kwade zijn? Als een profeet waarde Roth rond, waarschuwend voor het Nazi gevaar. Zich verbazend dat zijn tijdgenoten het niet zagen. Ik hoor op dit moment zoveel verschillende meningen over de huidige tijd. Zoveel (semi) deskundigen en warhoofden. Zit er een Joseph Roth type tussen?

Zelf ging Roth vanaf 1933, toen hij Duitsland moest ontvluchten omwille van zijn politieke ideeën, een nomadenbestaan leiden, zich van hotel naar hotel slepend, met in zijn kielzog een walm van de alcohol waaraan hij inmiddels verslaafd was geworden. Met de steun van enkele bevriende schrijvers kon hij het hoofd boven water houden, maar zoals hoofdpersonage Gabriel Dan als krijgsgevangene de oorlog heeft overleefd, zo blijft ook Roth zwerven door de ruïnes van een Europa dat hij in zijn romans al gestalte had gegeven. cuttingedge 

Dat de nazi's het grote gevaar vormden voor alles wat in Europa humanistisch, menslievend en tolerant was zag Roth eerder en scherper dan de meeste politieke commentatoren. Al in de jaren twintig waarschuwde hij links en rechts tegen de nazi's. nrc.nl (Mooie biografie)

Tussen 1933 en zijn dood was Joseph Roth een vaste verschijning in Nederland, waarover het alleraardigste Joseph Roth in Nederland, in 1979 bij De Engelbewaarder verschenen, uitputtend verslag doet. Ook de fotobiografie van het echtpaar Lunzer documenteert vrij uitvoerig hoe Roth in Amsterdam opereerde: zijn gaan van café naar café, zijn jas steeds als een cape om zich heen geslagen, omdat hij, als iets verder was dan een paar stappen, altijd een taxi nam, constant drinkend, steeds erop uit voorschotten los te krijgen voor nog ongeschreven manuscripten, permanent in geldnood, maar altijd onderhoudend, fascinerend, een relict uit het oude Oostenrijk-Hongarije, hoffelijk, vrouwenhanden kussend, stram. nrc.nl 

decorrespondent./hoe-joseph-roth-verdween-uit-oostende
vpro.nl/lees/columns/wim-brands/joseph-roth

Roths bekendste werk is Radetzkymars, de bitterzoete geschiedenis van het verval van het Habsburgse Rijk

Roth hoorde, zo getuigde ooit zijn vriend en collega Soma Morgenstern, tot het slag schrijvers – John Steinbeck was er ook zo eentje – die hun werk eerst en vooral beschouwden als een ambacht, en hun trots bovenal ontleenden aan hun ambachtelijkheid. Ook in die zin is hij waarschijnlijk meer journalist gebleven dan we vaak wel denken, zelfs toen hij Europese faam verwierf met zijn romans en novellen. Morgenstern bevestigde dat. ‘Roth vond het bovenal heerlijk om journalist te zijn,’ zei hij. ‘Hij was er trots op.’nhistorischnieuwsblad.journalist-joseph-roth

Deze boeken las ik in 2016

Hotel Savoy - Joseph Roth
De kozakkentuin - Jan Brokken

Reis naar het Morgenland - Hermann Hesse

East of Eden - John Steinbeck

Fortuna's dochter - Isabel Allende

Het Proces - Kafka

Portret in Sepia - Isabel Allende

De Japanse minnaar - Isabel Allende

To a God unknown - John Steinbeck

de Wilden - Marion Pauw

Cannary Row - John Steinbeck

Huckleberry Finn - Mark Twain

 Ivan Toergenjev - Vaders en Zonen

John Steinbeck- Reizen met Charley

Geert Mak - Reizen zonder John

Maya Angelou -  Ik weet waarom gekooide vogels zingen

 Emile Zola -Thérèse Raquin

Remco Campert - Een liefde in Parijs

Leo Tolstoi- Oorlog en Vrede