Verandering......

 Het waait, het regent en het is koud

Ik heb een plannetje

Wanneer we in april onze huwelijksdag herdenken dan is het misschien leuk om vooraf een fotoboek te maken met alles wat we meemaakten. Ik ben daarom begonnen met oude analoge foto's uit te zoeken en te digitaliseren. En wat zag ik....... en ik vind het echt leuk, deze oude foto......

Het zijn dezelfde huizen als op de eerste foto

De architect die onze wijk in de jaren 70 aanlegde bedacht een kleurenplan

Er staan een paar hoge flats en verder eengezinswoningen. Van de flats kreeg 1 diverse kleuren blauw en de ander roze. De laagbouw kreeg per groep ook een kleur. In mijn herinnering waren de huizen tegenover ons roze, maar ik zie nu dat ze mintgroen waren. Wat leuk het ineens weer terug te zien. Toen wij hier een tiental jaren woonden werd het tijd om de huizen opnieuw te schilderen. Blijkbaar was de smaak veranderd want alles werd crèmekleurig.

En de nieuwe FLOW is er, altijd een feestje

Boekhandel in de bergen, Alba Donati. La libreria sulla collina.

Een boekwinkel in een stadje met 180 inwoners is gedoemd te mislukken, echter het werd een boekwinkel voor de wereld. 

Mijn vriendin vertelt enthousiast over een boek wat zij net gelezen heeft. De titel is "Boekhandel in de bergen" van Alba Donati. Omdat ik van boekwinkels hou, en ook graag lees over boekwinkels, vroeg ik haar of ik het mag lenen, dat mocht. Ik lees het en vind het zo'n inspirerend boek dat ik het zelf koop. 

De eerste keer dat ik het lees, begrijp ik dat het een kleine boekhandel is in Lucignana, een Italiaans dorpje hoog in de bergen, het geboortedorp van Alba Donati. Ik lees over boeken, over de inwoners, de familie van Alba, hoe de boekwinkel tot stand kwam, over de bezoekers. Enkele maanden na de opening breekt de Covid pandemie uit en mogen er geen bezoekers meer komen. De eigenaresse bedenkt dat ze een dagboek gaat bijhouden. Over wat ze zo meemaakt, ze beschrijft weersomstandigheden, regen op het dak, sneeuw, de tuin vol prachtige bloemen in de zomer, het inkopen van boeken en verwante goederen, haar contacten via internet. Wat ik vooral heel leuk vind is dat zij aan het eind van elk hoofdstuk opnoemt wat er die dag besteld werd. Zo leer ik heel wat schrijvers en nieuwe boeken kennen. 

Ik wil er een blog over schrijven, maar ontdek dat ik vragen heb. Hoe zat het ook al weer? Ik dacht, ik lees het nog een keer. Komt ook mooi met mijn voornemen voor dit jaar overeen om mijn boeken nog eens te lezen. Ik ontdek dat ik het nu op een andere manier lees, ik ben nu vooral geïnteresseerd in de ontstaansgeschiedenis van de boekwinkel.

Lucignana ligt 500 meter boven de zeespiegel. Alles is van steen. De inwoners zijn onafhankelijk. In de oorlog waren zij antifascistisch. Ze stammen af van de Apuanen, niks Romeins of Etruskisch. Alba heeft 25 jaar in Florence in het boekenvak gewerkt, las in opdracht, zorgde voor schrijvers.

Dan start Alba in december 2019 mbv crowdfunding een boekhandel, Sopra La Penna. libreriasopralapenna. Een klein stukje grond van 2 1/2 meter dat afglijdt naar een helling met glooiingen vol scheefgroeiende olijfbomen. Samen met een vriendin maakt ze het ontwerp en bepaalt ze de kleuren. Saliegroen hek, perzikboom, pruimenboom, blauwe regen, pioenrozen, gietijzeren tafeltje, hemelsblauwe stoelen. 

Het noodlot slaat toe. Op 30 januari 2020 brandt een deel van de boekhandel af, kortsluiting. Daar zit ze dan, droom weg.

Maar dan komt Tessa langs. Zij hoort over de boekhandel terwijl ze met haar auto onderweg is om kratten vol boeken van haar onlangs overleden moeder weg te brengen. Ze keert om en rijdt Lucignana binnen. Ze ziet de verslagenheid van Alba en vraagt hoeveel geld Alba nodig heeft om opnieuw te beginnen. 10. 000 euro is het antwoord. "Vanavond heb je het", antwoord Tessa. Een nieuwe crowdfunding actie wordt opgestart en loopt al snel over het gevraagde bedrag. Alba benadert uitgeverijen en vraagt of ze boeken kunnen missen en ja, bijna alle uitgeverijen doen mee en staan boeken af. Vrijwilligers komen en helpen haar de rommel op te ruimen en dan kan ze opnieuw starten. Maar nog niet genoeg pech, Covid 19 breekt uit. Mensen moeten thuisblijven, er komt een lockdown. Dan besluit Alba een dagboek bij te gaan houden. En daar komt dit boek uit voort.

Ze gaat de meubels in de tuin schilderen. Een smid uit het stadje geeft haar 2 groene, gietijzeren hekken. Iemand repareert de zijmuur en boekenplanken. In april is alles weer in goede staat, maar........een lockdown. Ze besluit het huis tegenover de boekwinkel te kopen. Droom: een boekhandel koffiebar, een appartementje voor haarzelf en een plek waar schrijvers, vertalers en vrienden kunnen logeren.

s' Nachts zoekt Alba naar boeken, nieuwe en vergeten boeken, boeken die terzijde worden geschoven als gevolg van de eindeloze stroom nieuwe uitgaven, 2 weken zichtbaar en dan weg ermee. Kennelijk heeft zij een publiek dat dezelfde dingen zoekt als zij. En mensen gaan via de website bestellen. Na de lockdown komen er mensen langs uit Florence en andere Italiaanse steden, maar ook uit andere landen.

Naast boeken ontdekt zij op verschillende plekken in de wereld mensen die "iets doen" met schrijvers en boeken. Zij benadert hen. Thee is een essentieel onderdeel van een bezoek aan de boekhandel. Zo vind ze iemand die Charlotte Bronte thee heeft en Mary Shelley thee. Samen met Anna, een celliste, ontwikkelt ze literaire jams. Virginia Woolf jam, bittersinaasappel en whisky, Jane Austen jam met appels, limoen en kaneel, Colette jam pruimen en steranijs. Ze verkoopt boekjes van Elinor Marianne. Een Engelse dame die in Lucignana is komen wonen brengt spontaan cupcakes en belooft 32 verschillende soorten Engelse theekopjes te brengen.

Na het lezen van dit boek kan ik zeggen dat ik er een "feel good" boek bij heb. Een boek om te lezen en te herlezen. Maar ook om als gids te gebruiken. Het staat boordevol verhalen over schrijvers. Sommige ken ik, anderen niet. Ik leer titels die ik niet kende en graag wil gaan lezen. Maar bovenal om te genieten van het taalgebruik en haar verhaal. Ik lees ergens, "het is een magisch boek". Voor mij bestaat de magie eruit dat ik me na het lezen zo blij voel en ook het gevoel heb deel uit te maken van een mooie wereld. 

Mooie foto's: googlera+la+Penna

• Ik leer weer iets. Ik weet al langer dat ik elke pagina in wat voor taal ook kan vertalen door op een icoontje bovenaan te klikken. Ik zocht op Italiaanstalige pagina's naar meer informatie en vond onderstaande. Ik vroeg me af of ik het stukje in de Nederlandse vertaling kan knippen en plakken. En ja, dat lukt.

De tweede editie van het Little Lucy-festival heeft een kalender van 8 evenementen, verdeeld over juni en september, die in een suggestieve setting worden gehouden: de karakteristieke ruimtes van de charmante bibliotheek in het kleine sprookjesdorp Lucignana, omringd door bergen bedekt met steeneikenbos en met een spectaculair uitzicht op de toppen van de Apennijnen en de Apuaanse Alpen. Hier, in december 2019, besloot Alba Donati haar leven te veranderen en een droom te realiseren: een boekhandel openen en boekhandelaar worden. Dat doet het dankzij crowdfunding en mond-tot-mondreclame op sociale media. Het "literaire huisje" omgeven door groen, werd onmiddellijk een bedevaartsoord, van gemeenschappelijke woorden, van speciale ontmoetingen. Hij vertelt het in zijn "La libreria sulla collina" (Einaudi). Een magisch boek, dat een magische plek vertelt, die echt bestaat.

Little Lucy, zegt Alba Donati, is geïnspireerd door het Little Italy over de hele wereld, de gemeenschappen van Italiaanse emigranten - waaronder velen uit Lucignana - die worden gevormd in grote steden, zoals New York of Melbourne. De Libreria sopra la Penna is ook een gemeenschap van vluchtelingen, lezers op zoek naar authenticiteit en nieuwe banden, die een thuis hebben gevonden in Lucignana. scuolafenysia

luccaindiretta

BLOGS DIE IK EERDER MAAKTE OVER BOEKWINKELS

K L E U R R I J K: Voor mijn boekenprojekt 2021 las ik "Shakespeare and Company", van Krista Halverson. (gerikleurrijk.blogspot.com)

K L E U R R I J K: Mijn biografie project 2018. Sylvia Beach, eigenaresse van de boekhandel Shakespeare and Company in Parijs. (gerikleurrijk.blogspot.com

K L E U R R I J K: Voor mijn boekenproject 2021 las ik "Mijn geliefde Boekhandel" van Petra Hartlieb. (gerikleurrijk.blogspot.com)

K L E U R R I J K: Boekenproject 2017. 84 Charing Cross Road van Helene Hanff. (gerikleurrijk.blogspot.com)

Een wandeling en overdenking mbt medelijden, gevoelens overnemen en zo nog wat.

WE MAAKTEN EEN WANDELING

EEN KALE, ROMEINSE TUIN

Viooltjes bloeien nog

En een streng spruitjes

BINNEN NOG KERST OF IS HET NU WINTERSFEER?

Gevoelens van anderen overnemen

Inderdaad, dat is een andere orde dan medelijden, Judy

Mijn ervaring is dat medelijden kan voortvloeien uit gevoelens van anderen overnemen

Het is vermoeiend en ook totaal niet leuk

En alweer, niemand help ik ermee

Toen het boek van Elaine Aron over HSP uitkwam dacht ik direct "Dat ben ik". Het was voor het eerst een positieve beschrijving van hoe ik me voelde. Ik ben nog steeds blij dat dit boek uitkwam. Wanneer ik nu op internet kijk zie ik massa's boeken over HSP. Blijkbaar een soort industrie geworden. Ik hou me maar bij Elaine. psychologiemagazine/artikel/elaine-aron-vergelijk-jezelf-niet-met-anderen/ Ik volg een aantal blogs van jonge vrouwen. Waarschijnlijk is binnen hun generatie het begrip HSP verdwenen, want zij noemen zichzelf consequent introvert. vakervrolijk/introvert-zijn Wat voor woord er ook aan gegeven wordt, het gevoelige kan een groot voordeel zijn. Ik denk dat mijn creativiteit hier oa uit voortvloeit. Maar er zitten ook negatieve kanten aan. 

Omdat ik zo moe ben geworden van de afgelopen jaren van wat er in de wereld gebeurt en ik besef dat al mijn "meeleven en betrokken zijn" me down maakt en er niemand in de wereld mee geholpen wordt, ben ik aan het zoeken naar nieuwe methodes om met het nieuws om te gaan. 

• Ik denk aan verdieping. Niet meer alles klakkeloos over me heen laten komen. Zoeken naar duiding. 
• Ik hou van politiek, ik hou van geschiedenis, ik hou van maatschappelijke ontwikkelingen. Ik wil me er absoluut niet van afsluiten. 
• Ik ben ook nog eens stiknieuwsgierig. HOE gaat de wereld zich ontwikkelen?
• Ik ga het eens proberen. Duiding zoeken ipv de hype van de dag.
• Zo volg ik momenteel het marathon interview met Sylvana Simons marathoninterview/sylvana-simons. Heel wat interessanter dan alle meningen die iedereen over haar spuit. Ik beluister het in stukken. Handig is dat toch, die podcasts. 

Nostalgie en een voornemen.

Ik heb behoefte aan opruimen, ordenen, begrijpen hoe het afgelopen jaar was, begrijpen hoe de afgelopen jaren gegaan zijn, wanneer was wat ook al weer, wat deden we etc. etc. 

HERINNERING AAN DE SEIZOENEN

Ik ben begonnen met collages maken van de foto's van het afgelopen jaar. Het is leuk om te doen en het brengt herinneringen terug. 

WAT DEDEN WE OOK WEER in 2022

Ik heb nog steeds last van nostalgische gevoelens. Herinneringen vind ik leuk. De pijn die herinneringen mee kunnen brengen minder. Ook komen die gevoelens voort uit de tijdgeest. Het is dan niet zozeer nostalgie, meer een heel vervelend knagend gevoel. Eerst twee corona jaren, daarna opnieuw een oorlog, fake news, nu weer het rare gedoe bij de Republikeinen in de USA. Salem en ik grappen regelmatig: "Moet de Verenigde Naties geen troepen gaan sturen naar de USA om te kijken of de democratie niet in gevaar komt?" 

Jullie zien de puzzel gaat nog niet erg hard

Nietzsche zegt: "Er zijn mensen die uit medeleven met en zorg voor een ander zwaarmoedig worden; het soort medelijden dat daarbij ontstaat is niets anders dan een ziekte." Door je het lijden van een ander voor te stellen en als het ware na te voltrekken, komt er meer lijden in de wereld.

De opmerking van Nietzsche hielp me wat anders naar "medelijden" te kijken. Ik begrijp je vraag Judy. Toen ik voor het eerst las dat Nietzsche een hekel had aan mensen die medelijden kennen vond ik het uiterst vreemd. Maar met deze zin begrijp ik het anders. Wanneer je medelijden zo groot is dat je er zelf ziek van wordt dan vergroot je het lijden in de wereld. Ik denk dat empathie een groot goed is. Een ander proberen te begrijpen, was het er maar meer. Maar de vorm van medelijden die iemand voelt die er ziek van wordt ............. , dat is iets anders. Ik heb er af en toe last van, het voelt niet goed en degene waar het medelijden voor gevoeld wordt is er niet mee geholpen. 

HERHALING.....

Ik ga proberen eens anders te lezen. Een experiment, kijken of het dan lukt om meer te gaan lezen. Ik had het er met Salem over. Ik mopperde dat ik veel lees, maar alles ook weer vergeet en dat dat raar aanvoelt. Eigenlijk zou ik al mijn boeken opnieuw moeten gaan lezen. Hij antwoordde, ach, een sportman moet elke dag trainen, elke dag hetzelfde doen om het lijf in conditie te houden. Misschien is het juist goed ze nog eens te lezen. "Herhalen is de moeder van de studiën zeiden de Oude Grieken al". 

Dat ga ik  u doen. Proberen 30 bladzijden per dag te lezen. Ik ben nu de brieven van Nietzsche aan het lezen. Dat dit allemaal bewaard is gebleven ontroert me. De brieven zijn mooi. Maar al lezend realiseer ik me dat ik totaal niets meer weet, of althans sommige dingen nog uiterst vaag, terwijl ik deze dikke biografie al eerder las. Dus nu ga ik de Oude Grieken volgen, ik ben er opnieuw in begonnen, herhaling, en tot nu toe geeft het plezier. 

Hoe is het toch met mijn boekenproject 2022 gegaan?

NIEUWE BOEKEN

Ik vertelde vorig jaar dat ik zo'n leuk boek las over een bibliotheek in Italië

Ik mocht het lenen van de dochter van een vriendin

En nu heb ik het zelf gekocht

Het is nog veel leuker dan ik dacht

Ik maak er nog een verslag van

Ik kocht het boek bij Hijman Ongerijmd,  zo'n leuke kleine boekhandel

En toen zag ik ineens het boek met de brieven van Nietzsche

Ik moest het meenemen, ik heb het doorgebladerd, zo interessant

Wanneer ik een dergelijk boek lees zoek ik ook van alles op op internet

Waar woonde hij? Foto's van woningen en vrienden etc.

En toen kwam ik dit tegen:

Nietzsche zegt: "Er zijn mensen die uit medeleven met en zorg voor een ander zwaarmoedig worden; het soort medelijden dat daarbij ontstaat is niets anders dan een ziekte." Door je het lijden van een ander voor te stellen en als het ware na te voltrekken, komt er meer lijden in de wereld.

HOE IS HET TOCH MET MIJN BOEKENPROJECT 2022 GEGAAN?

Ronduit slecht. Heb ik jarenlang met veel plezier 36 boeken per jaar gelezen, nu wordt het elk jaar minder. Mijn concentratievermogen is nul komma nul. En ik vind dit jammer. 

Nu ik dit mooie boek van Nietzsche heb bedacht ik "Hoeveel bladzijden zou ik eigenlijk per dag moeten lezen om 2 boeken per maand uit te krijgen?" Het blijken er 30 te zijn. Zo weinig? Dat moet toch kunnen lukken? Ik ga het proberen:

• Elke dag 30 bladzijden lezen
• Voor 2023, 2 boeken per maand lezen

 MIJN BOEKENPROJECT 2022

De Bibliotheek van Paris - Janet Skeslien Charles

Parijs is een feest - Ernest Hemingway

Op doorreis - Lisa St. Aubin dTeran ·

Een Huis in Italië - Lisa St. Aubin de Teran

Thuis in Rome - Rosita Steenbeek

Het huis achter de heuvel - Jenny Glenfield

New York - Capitool

Emma - Jane Austen

Droom groot - Eva Jinek

Een koffer vol citroenen - Hassnae Bouazza

De duivel draagt Prada - Lauren Weisberger

De gedroomde stad - Eric Mouthaan

Boekhandel in de bergen - Alba Donati

BIOGRAFIEPROJECT 2022

Existentialisten - Sarah Bakewell

Omzien in verwondering- Annie Romein Verschoor

Brieven aan haar dochter - Calamity Jane

Basta - van Basten

Anna Freud - Elisabeth Young- Bruehl

Carol and John Steinbeck  - Shillinglaw

Life - Keith Richards

Het begin van het nieuwe jaar, 2023.

Ik ben zo blij dat 2022 voorbij is

Ik vond het een rot jaar

• Langzaam uit de corona bubble kruipen was leuk
• Langzaam weer ergens naar toe gaan was leuk
• Schilderen was leuk
• Wandelen was leuk
• Koken, bakken was leuk
• Internetten was leuk

• met de kerstdagen beginnen met een puzzel is leuk

• Met een vriendin een heleboel appelflappen en oliebollen bakken is leuk. Het kon weer na Corona, dichtbij elkaar staan in een kleine keuken

MAAR, NA DE SPANNING VAN DE CORONATIJD BRACHT 2022 NIEUWE SPANNINGEN

• Oekraïne, stikstofproblematiek, gastekorten, boerenprotesten, oorlog, vluchtelingen problematiek, inflatie, armoede onder mensen, klimaatcrisis, tekort aan werkenden
• Van elkaar op anderhalve meter begroeten stonden we nu ineens hutje mutje op overvolle vliegvelden, voetbalvelden, op allerlei plaatsen. Raar idee dat een jaar geleden er een totale lockdown was....... Ik heb van alles kunnen bedenken maar niet zoals het afgelopen jaar was. 

Bij mij uitte zich het vooral de laatste dagen

Ik ging me intens verdrietig voelen

Nu is dit ook wel de tijd ervoor, he?

Donkere dagen, lichtjes

Weemoed, verlangen naar vroeger, mijn ouders, Den Haag, mensen die er niet meer zijn, verdriet om de "wereld"

Gisteren, nieuwjaarsdag was het gelukkig deels over

We maakten een nieuwjaar wandeling

Het was windstil en sereen buiten 

En nu glijden we het nieuwe jaar binnen

Ik heb niet echt voornemens

Alleen viel me op, bij het terug lezen van mijn dagboek dat ik regelmatig schrijf

Ineens is alles groen (lente)

Waarom duurde de herfst zo kort

Daarom heb ik 1 voornemen en die moet ik gemakkelijk kunnen houden

Ik wil nog meer dan anders letten op de seizoen overgangen

Maar...... moeten jullie dit eens zien, dit zagen we gisteren..........

Kan het ook zijn dat de natuur een beetje in de war is?

Dat de seizoen overgangen nu veel sneller en heftiger zijn?

Langzaam het jaar uit.

Het kerkje van Elden

De kerstdagen zijn voorbij. Het waren lieve, rustige, mooie dagen. Versimpelen is het toverwoord. Ik begon er twee jaar terug mee, of waren het 3 jaar? In deze periode kun je zo opgejaagd worden door de media en het beeld dat daar geschapen wordt. Ik voelde de stress al bij "Wat zullen we eten". Ik liep rond in de supermarkt en zag everzwijn, kalkoen en dergelijke en knolselderij voor de vegans onder ons. Ik dacht steeds dat ze knolraap bedoelen toen ik de recepten las, maar nee, knolselderij. Toen bedacht ik, ik vraag Salem of hij Egyptisch wil koken, dat vinden we allebei lekker. En het was heerlijk, niet hoeven koken en de maaltijd zelf.

We pakten cadeaus uit, dronken koffie met slagroom en zelfgebakken kerstbrood. Genoten van de sfeer in huis, ik las tijdschriften. 

250 jaar oud

Ik wandelde eergisteren met een vriendin naar de wijk Elden. Elden was vroeger een dorp, is nu bij Arnhem getrokken. Het heeft nog heel sterk de dorpse sfeer behouden. Twee lagere scholen, zo lief, stel me altijd de tijd van mijn vader voor, een dorpsplein, een molen. Hoogtepunt is altijd de 250 jaar oude plataan. Ik zag mijn vriendin ongeveer 30 jaar niet meer en Elden niet meer sinds Corona uitbrak. Het was alsof ik mijn vriendin gisteren nog zag, zo vertrouwd was het. Elden was hier en daar een beetje veranderd.

En nu komen Oud en Nieuw. Ik ga oliebollen en appelflappen bakken. En dan......... een heel lang, fris, schoon nieuw jaar, ik ben er aan toe. Moe van de afgelopen jaren. Het begon al met de oorlog in Irak, weten jullie nog, we vochten tegen de As van het Kwaad, dat we dat ooit durfden te zeggen, Afghanistan en dit jaar dan weer opnieuw een oorlog. De illusie die ik als tiener had, nl. na Vietnam nooit meer oorlog, ach deze illusie, hoe mooi en warm was hij, ik heb hem bij de vuilnisbak gezet. 

Ik ben moe van Corona, van alle tegenstrijdige gevoelens die het opriep. Ik ben moe van de oorlog. Ik ben niet moe van het gevecht tegen de klimaatverandering. Ik vind dit heel erg interessant. Probeer te volgen wat er allemaal uitgevonden wordt. Ik hoor er veel te weinig over.

En ja, nu langzaam dit jaar uit. Dit jaar dat zo anders werd dan ik dacht. Na Corona, ik verwachtte een massale werkloosheid. Het tegenovergestelde gebeurde, op alle gebieden een groot personeelstekort. De stikstofcrisis, met de oorlog kwam de gascrisis. En zelfs wanneer je zoals ik, je probeert regelmatig af te sluiten van het nieuws, dan hoor je nog genoeg. Genoeg om je rot door te gaan voelen.

Eerlijk gezegd heb ik andere dingen nodig. Ik heb wat meer vreugde en duidelijkheid over oplossingen nodig. Het neoliberalisme ligt op zijn gat, waar we naar toe gaan nog  onduidelijk. Judy bedenkt altijd een woord dat naar haar gevoel bij het nieuwe jaar past. Bij mij komt steeds het woord vreugde op, blij zijn, volheid, toekomstperspectief.

Mooie dagen.....

EN DAN IS HET ZOVER

Vanavond kerstavond

Morgen eerste kerstdag

Ik ben momenteel een kerstbrood aan het bakken

Het rijst goed

Mooie dagen voor iedereen

De vuurdoop heb ik gehad.

 Gisteren ben ik helemaal vergeten foto's te maken 

Daarom een foto van niet zo lang geleden in de tuin

Gisteren was ik voor het eerst sinds ongeveer 3 jaar weer in mijn eentje in de binnenstad. Tijdens de corona periode ben ik eenmaal geweest om mijn bibliotheekboeken af te geven. Daarna niet meer. Dit jaar ben ik er 1 keer met een vriendin geweest. Maar nu dus wandelend door de stad in mijn eentje.

HOE WAS HET?

Het voelde vreemd, een Alice in Wonderland gevoel. Uitstappen uit de bus, rechts CoolBlue, links wat ooit V&D was, nu TMax. Het was leuk de winkels weer te zien. Welke zijn er nog en welke zijn nieuw? Zag ik het nu goed, zijn er aardig wat nieuwe, duurder uitziende damesmodezaken gekomen? Jullie weten wel, mooie warme belichting, moderne sierletters op de etalages en de winkel niet mudvol gestampt. Ik zag zeker 3 of 4 chocoladewinkels, de ene nog leuker dan de andere. Bij 1 winkel stonden klanten tot buiten. Een man die kwam aanlopen vroeg:" Is het hier gratis?". Ik zag ook leuke kleine winkeltjes in de Arnhemse 7 straatjes. Zo'n leuk buurtje 7 straatjes, Arnhem. Je kunt mij niet blijer maken dan een boekhandel. Ik liep naar mijn favoriete boekhandel Hijman- Ongerijmd. Een kleine, intieme boekhandel. Ik vroeg de verkoopster of ze me wilde helpen een boek te vinden en het lukte. 

Eerder was ik ook nog terecht gekomen op het Kerkplein. Ik zag nu voor het eerst hoe het is geworden. Ik had het nieuwe filmhuis al gezien, we hebben er zelfs films in bekeken. Maar de gezinswoningen tussen kerk en filmhuis zijn nu af. Daar sta ik dan en weg is mijn mooie weidse plein. Het plein dat ik nu voor de tweede keer veranderd zie. 

Toen ik begin jarig 70 in Arnhem kwam wonen was het een kleiner plein met autowegen er langs. De woonhuizen van na de oorlog, winkels aan 1 kant, de Profimarkt herinner ik me. Ooit, in 1979 (ik zag de datum terug in de Facebook groep Oud Arnhem) ijzelde het vreselijk. Glibberend ben ik toen, gearmd lopende, met een collega het plein overgestoken. Ik zie het nog voor me. Het plein werd verbouwd, opnieuw bestraat, echt mooi en er kwam een lage fontein. Er werd markt op gehouden en in de zomer speelden blote kindertjes te midden van de stralen van de fontein. Het was goed, het was mooi. 

foto de Gelderlander 

Maar er kwamen nieuwe plannen. Het plein is nu volgebouwd. overigens was dit ook de situatie voor WOII. Toen Arnhemmers voor het eerst over de plannen hoorden konden we niet voorstellen dat dit kon gebeuren, volbouwen? We kregen foto's te zien van voor de oorlog, echt, was het ooit zo geweest? We werden lekker gemaakt met de beek die onder de stad stroomt en nu naar boven werd gehaald. 

En nu sta ik er en kom van een andere kant dan normaal. Normaal zie ik het Filmhuis en de beek en het minipleintje ervoor en ik vind dit ook mooi. Nu loop ik langs de kerk en sta tegenover de luxe huizen. Het is wennen. Hier zie je foto's van de diverse fase's van het plein door de jaren heen. indebuurt-9-x-fotos-van-het-kerkplein-in-arnhem

Goed, de vuurdoop heb ik gehad

 Waarschijnlijk ga ik nu wat vaker 

He, he, ze zijn weg........

He, he, ze zijn weg, de kerstkaarten, gisteren op de bus gedaan

Het maken ervan bracht een boel plezier

Maar aan het eind, zoals altijd een boel stress

Heb ik er genoeg, wie krijgt wat, past dit onderwerp bij die persoon, wat schrijf ik?

Adressen schrijven, alles nam veel meer tijd in beslag dan ik vooruit bedacht

En ik begon me opgejaagd te voelen

Ik maakte ook nog een paar nieuwe kaarten, ze zitten in de collage verwerkt

Opnieuw neem ik me voor het volgend jaar anders te gaan doen

Ik ben er al mee begonnen

Ik trok afbeeldingen, via een lichtbak, over op kaarten

De komende weken ga ik die beschilderen

Dan heb ik al een voorraadje voor volgend jaar

Ik merkte het nu al, ik kwam kaarten te kort

Maar gelukkig, ik had er nog twee van vorig jaar

Ik ga dit ook doen met kaarten die ik in vroegere jaren maakte, ze nog een keer maken

Hier zie je er voorbeelden van 

Ik ga dus deze weken al aan een collectie voor volgend jaar beginnen

Waarom niet later in het jaar? Waarom niet in juni of augustus?

Omdat ik nu al weet dat ik er dan helemaal geen zin in heb

Ik vind het ook leuk om kaarten te verkopen

Dit jaar sloeg de schrik om mijn hart dat iemand iets zou bestellen

Dan had ik nog harder moeten werken

Ik verkocht er nu 3 en dat was te doen

Ik ga echt, nu het winter wordt, lekker verder met mijn kerst-wintervoorstellingen 

En maak een voorraadje

• TIP (aan mezelf en misschien ook voor jullie), ga veel eerder beginnen met adressen opschrijven, bijvoorbeeld in september, zorg ervoor dat je het leuk blijf vinden

Het voelt vandaag echt als een vrije dag

Tijd om weer andere dingen te gaan doen 

Ik kan het niet vinden.......... maar toch lampjes.... en dan....

SOMMIGE KERSTSPULLEN KAN IK NIET VINDEN

 o.a. de lampjes voor buiten 

Daarom gaan we naar de Action, in de hoop hier kleine kerstlichtjes te vinden

We nemen een bak mee, thuis merken we dat het wel heel veel lampjes zijn

-------------------

EN DAN VIND IK DE KERSTSPULLEN INEENS

Nu ja ineens, ik had op diverse plaatsen gekeken

Was naar de zolder gegaan

"Wat zoek je toch" vroeg Salem

"De kerstspullen, liggen die niet in de hal in de ladebak van het bankje"

En ja, onmiddellijk wist ik het weer............

DE LAMPJES VAN DE ACTION ZIJN DUS OVERBODIG

Niet getreurd, ik bedenk dat wij het als een bol kunnen neerleggen in de huiskamer

Op die plek heb ik wanneer het winter is meer licht nodig

Het effect is leuk tot........ze beginnen te knipperen, echt........

En ze gaan uit......... en dan weer aan, en weer normaal en weer knipperen.....

          De KERSTKAARTEN

Ik heb er nu zoveel gemaakt dat ik er warrig van word

Moet ik er nog meer maken of heb ik genoeg?

Al makend raak ik aan hen gehecht

Ik vind het moeilijk er afstand van te doen

Terwijl ik het ook heel leuk vind om op te sturen 

Twee zijn er nu verstuurd, naar ergens ver weg, zodat de postbode tijd genoeg heeft 

Een Bronte Sisters vriendin in Philadelphia 

En een vriendin die in Schotland woont

Ik heb bij de andere kaarten nu de enveloppen geschreven 

En de kerstzegels zijn gekocht