Op de tv leest bij de Nationale Dodenherdenking Manon Slob haar gedicht voor.
Dodenherdenking
Steeds opnieuw
Geloof en hoop liggen
Tot as gesmolten
Bloeden dood in de straten
Van een stad die
Niet meer zingt
Op de stoeprand – een jongen
Zijn ogen te oud voor het kind
Dat hij nog is
Veel te veel gezien
De tijd heeft de stad verlaten
Waar blijft de toekomst
Op een plek waar alles stil staat
Wanneer komt de toekomst
Als je dromen zijn vermoord
Wie laat je soms weer leven
Even leven
In de stilte
Twee minuten, even vrijheid
Steeds opnieuw haal ik je terug
Steeds opnieuw
Geloof en hoop liggen
Tot as gesmolten
Bloeden dood in de straten
Van een stad die
Niet meer zingt
Op de stoeprand – een jongen
Zijn ogen te oud voor het kind
Dat hij nog is
Veel te veel gezien
De tijd heeft de stad verlaten
Waar blijft de toekomst
Op een plek waar alles stil staat
Wanneer komt de toekomst
Als je dromen zijn vermoord
Wie laat je soms weer leven
Even leven
In de stilte
Twee minuten, even vrijheid
Steeds opnieuw haal ik je terug
En boven onze buurt vliegt deze oude Engelse bommenwerper.
Een oude, mij onbekende man staat naast mij met zijn fiets, we kijken ernaar. Hij vertelt dat hij 82 is en in de oorlog ondergedoken heeft gezeten.
Gisteren zijn Salem en ik naar Den Haag gegaan om moederdag en Salems verjaardag te vieren.
We wilden eerst even langs Jan gaan, o.a. om zijn tuin te bekijken.
We liepen oa langs de Nieuwe kerk en bezochten het graf van Spinoza.
De tuin van Jan
Wij wandelden een eindje.
en zagen een drama met eendjes.
Een moeder met haar jongen werd aangevallen door een nijlgans die als een ware torpedoboot op hen afvloog.
Mijn broer liep er snel heen, gooide steentjes naar de gans en geschrokken kon moeder eend met haar kroost er weer vandoor.
Cadeautjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten