Overdenkingen.

Ik heb mijn eerste vaccinatie. Het gaf wel stress. De meeste stress komt van de plek waar het vaccin gegeven wordt. Het betekent dat we met twee bussen moeten. En nu merk ik dat ik er enorm tegenop zie. Ik zie dat de bussen soms vol zitten. In feite zijn wij erg voorzichtig geweest. We zijn thuis gebleven. Ik doe 1 keer per week boodschappen en sinds een paar maanden wandelen we om ons huis. En nu, ineens, de bus.......

Ik ben sterk in het verzinnen van "leeuwen en beren". Hoe vinden jullie deze leeuw of beer met betrekking tot het openbaar vervoer? Als hij nu vol zit? Weet ik nog wel hoe het gaat met mijn abonnement, hoe moet ik het ook alweer houden, staat er nog wel geld op? Ik weet dat er voldoende geld op staat. Ik weet dat ik me geen zorgen moet maken maar toch piept deze gedachte steeds weer op. Ik weet ook dat gedachten alleen maar gedachten zijn. Ik was al ver in de 50 toen ik dit voor het eerst ontdekte. Gedachten zijn als wolken, ze komen en gaan, ze zijn niet de "waarheid"....... Wat een rust gaf deze kennis. Maar helpt het deze keer? Nee, stress. 

En dan vraagt een vriendin me of zij ons (Salem gaat mee ter ondersteuning en ook om te kijken hoe het gaat) er heen zal brengen met de auto, wat ben ik blij. 

Ik hoor op de radio iemand vertellen dat er coaches zullen komen die gaan begeleiden om mensen weer terug te brengen in de maatschappij. De ondervraagster zegt, echt, denk je dat mensen dit nodig hebben? Ja, krijgt ze als antwoord, jij bent misschien een extravert, op de buitenwereld ingesteld type, maar niet iedereen is zo. Er zijn veel mensen die voorzichtig zijn geweest. He gelukkig, wij zijn niet de enige. 

Nu zullen wij geen coach nodig hebben

 Maar onwennig ga ik het wel vinden

Ik verheug me erop mijn vrienden weer te zien

 Ik ben helemaal niet iemand van de grote groepen

 Dus leuk in een 1 op 1 contact, of een kleine groepje

Om weer gezellig door de stad te kunnen lopen

Zal het er echt weer heel druk worden?  Zal ik dat leuk vinden?

De bibliotheek weer open, weer naar musea

COVID-19 Re-Entry Anxiety/Terugkeerangst

Uit interesse zoek ik eens op Google

 Er blijken echt een woord voor te zijn

Ik schrijf hier eens wat tips op 

• Geef jezelf toestemming om je angstig te voelen. Begrijp dat je gevoelens natuurlijk, normaal en door velen worden gedeeld. Dit is een zeer ongewone tijd, gevuld met onzekerheid. 
• Alleen omdat we ons angstig voelen, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat er iets gevaarlijks zal gebeuren.
• Focussen op de feiten kan helpen weloverwogen beslissingen te nemen, terwijl ik de normale activiteiten hervat. Zorg ervoor dat je informatie en aanbevelingen krijgt van betrouwbare bronnen.
• Als je het huis het afgelopen jaar niet veel hebt verlaten, loop dan nu niet de drukste markt binnen die je kunt vinden. Begin klein.
• Kijk naar het grote geheel. Een goede zaak is om jezelf af te vragen, "wat maakt me echt gelukkig?" Meestal is het antwoord 'familie', 'het buitenleven' en 'weer tot leven komen'. Laat het grote geheel een motivator zijn om de angst te overwinnen die in vergelijking klein zou kunnen lijken.

Dat heb ik al zo vaak gemerkt

 Leeuwen en beren komen niet uit

 Maar vaak gebeurt er wel iets onverwachts

 En altijd vind ik snel een oplossing (leuke mantra)