Een wandeling, vervreemding en verbazing.

Ja, ze staan er weer, ineens. Zag ik een paar dagen terug 1 polletje in volle kleur, nu staan ze allemaal weer open voor het huis, in de voortuin en de gemeentetuin ernaast.

Hoe vinden jullie deze dappere?

 

Ik maakte een ommetje. Hier loop ik door een parkje

Ik dacht een klein stukje te gaan wandelen

Hier 1 van mijn favoriete bruggetjes

Maar onderweg kreeg ik ineens zo'n zin om naar Elden te lopen

Ik wandel al heel vaak naar Elden, 1 van de wijken van Arnhem. Het is dat ik weet dat het bij Arnhem hoort, anders zou ik denken een dorpje. Het heeft een dorpsplein, een molen, een kerk met pastorie, een 250 jaar oude Plataan, een heel schattig klein wit kerkje met pastorie en 2 (dorps)schooltjes. Het is er altijd mooi. Ik wandelde ooit eens met een jonge collega erdoor heen, die zei "wat is het hier saai". Ja, dat is het er ook, saai, maar dat is alleen wanneer je het zo wilt zien. De schooltjes doen me denken aan het schooltje waar mijn vader op zat. Ik bekijk hun website en het is een leuke, moderne school qua activiteiten, maar de architectuur, het pleintje, de prachtige grote boom in het midden. Wow, ik gun elk kind zo'n school. In het voorjaar wanneer je door de wijk loopt weet je dat je bij een bloesemroute bent. 

Maar, Elden kreeg een tuin. Een wijk binnen de wijk, de Tuin van Elden. Hier lag eerst een grote Intratuin en twee andere werkcomplexen. 

EEN HORIZON VAN HUIZEN

Ik loop de route die we altijd gaan. Eerst een rijksweg oversteken via een bruggetje, dan in een prachtig park Oosterveld komen. Ooit was het mooier, wilder. Jaren terug zijn er veel bomen gekapt, er moest wind doorstromen werd er gezegd. Dan loop ik door iets wat altijd zo wijds is. Twee boerderijen, paarden, in het voorjaar vol veldbloemen, het Perenlaantje. Ja echt, kleine perenboompjes langs een smal pad, en dan, ik probeer me te herinneren hoe het vroeger was.............. Het lukt me niet. 

Nu een horizon van huizen. Het water ervoor. Vroeger zeiden we tegen elkaar, net Egypte, het hoge riet, het zacht klokkende water, de eendjes, heel Hollands, maar ook zo Egyptisch, de Nijl, die we ooit zagen vanuit een klein roeibootje, zo lieflijk.

Ik liep erdoor heen en zoals eerder krijg ik geen greep op dit deel van de wijk. Wat is dit toch? Ik heb een goed ruimtelijk gevoel. Weet vaak waar wat staat, hoe ik ergens moet komen. Maar hier, ik dwaal rond, geen idee waar ik ben. Wat ik zie is luxe. Huizen in allerlei vormen, een vakwerkhuis, een supermodern huis, een Zaans achtig huis, het kan allemaal. Dure materialen. Mooi, prachtig, groots. Bijna geen mens te zien. Later kijk ik weer op Google Earth, probeer na te gaan waar  ik geweest ben, probeer het te begrijpen. Wanneer deze wijk niet in het lieflijke Elden lag zou ik het dan mooi vinden?

We hebben hier nog zo'n nieuwbouwwijk. Uit het niets opgebouwd, eerst grasland. Daar voelt het natuurlijker. Wanneer ik De Tuin uitloop kom ik weer in het oudere gedeelte. De huisjes lijken nu zo klein. Op internet zie ik dat er bij de nieuwbouw, huizen bij zijn van 800.000 tot 1.000.000 euro! Ik zag ook dat ik een aantal huizen zou kunnen huren voor 1225 euro per maand. In de Randstad normaal, maar hier heel erg hoog. Ik vraag me steeds af, hoe voelen de Eldenaren zich met deze nieuwkomers? Hoe voelen de nieuwkomers zich? Mixt het een beetje? 

De Tuin van Elden: wonen in het groen, naast de stad - Joppe Fotografie

De Tuin van Elden | KondorWessels Projecten (kwp.nl)