Een ruimhartig asielbeleid.

 

Ik hoor een wethouder van Amsterdam zeggen dat ze een x aantal bedden hebben klaarstaan voor asielzoekers  uit de Oekraïne. Hem wordt gevraagd "Wanneer het langer gaat duren". Hij antwoord, ja, we moeten ervoor zorgen dat ze een opleiding kunnen volgen en kunnen gaan werken. Hij valt me op dat hij niet zegt dat ze eerst Nederlands moeten gaan leren. Wat ben ik blij. Is het beleid, dat het asielzoekers zo moeilijk maakt aan onze maatschappij deel te nemen, voorbij?

Indertijd werkte ik samen met de Gemeente en het ROC aan de Wet Inschakeling Nieuwkomers. Eerst allemaal de taal leren. Diploma's op hun waarde vergelijken met de Nederlandse standaard. Ik herinner me een Irakese longarts die voordat hij hier mocht gaan werken eerst 2 jaar stage moest lopen.  Asielzoekers moesten de procedure in, sommigen wachtten jaren voor ze een uitslag kregen. In de periode dat ze wachten mochten ze niets. Maar nu, gaat het echt veranderen? 

Screening vooraf

Worden de Oekraïense vluchtelingen niet vooraf gescreend? Is dat niet een beetje link? Bij de Syriërs waren we als de dood voor meereizende Jihadi's. De Oekraïners, die zo op ons lijken, vertrouwen we hen op hun mooie blauwe ogen?

Sinds ik me inlees op de Oekraïne ben ik een aantal dingen tegen gekomen die mij verontrusten. Ik lees over extreem rechts dat daar een deel van de mensen beheerst. Ik kom termen tegen als De Zwarte Zon.

 news/extreemrechts in Oost-Europa en een 'cherry-picked reading of history

vice/hoe-oekraine-een-speeltuin-voor-extreemrechtse-groeperingen-werd

In de EU hebben we Polen en Hongarije sancties opgelegd. Waarom? Omdat zij een soort Forum van Democratie achtig gedachtegoed hebben. Het Forum zegt duidelijk dat wat haar betreft alle Nederlandse rechters vervangen moeten worden door rechters die FvD gedachte goed aanhangen. Nu, in Polen en Hongarije vervingen zij alle rechters. Is het eigenlijk niet logischer dat de Oekraïners meer op de Polen en de Hongaren lijken? Uiteindelijk liggen die landen tussen hen en ons in.

Ik hoop van harte dat de Oekraïners die wij hier krijgen allemaal lieve mensen zijn. Nu we zo'n ruimhartig beleid gaan voeren ga ik ervan uit dat dit ook voor Syriërs, Afghanen, Irakees, en wie er maar op een plek in Nederland wachten. Want met twee maten meten dat doen we toch niet?  

Geel en roze, kleuren van de lente.

Wat is het een heerlijk weer

Zon, weinig tot geen wind

Heel langzaam kan ik beginnende knoppen aan struiken  ontdekken

En sommige bomen beginnen voorzichtig te bloeien

Ook binnen is het lente

De blauwe druifjes zijn uitgebloeid

Nu is het GEEL

Ik ben begonnen met een serie lentekaarten

Lekker in het zonnetje

Deze is nog nat

Overpeinzing.

Salem zegt vol verbazing tegen mij: Wist jij dat Poetin geen communist is? Nee, dat weet ik niet. We zijn ons aan het inlezen. Want allebei zijn we geschokt door wat er in Europa gebeurd. Wat weten we eigenlijk van de Oekraïne? Van zijn President? Nul, komma, nul. Indertijd met het Oekraïne referendum stemde ik tegen. Toen las ik me ook in. Wat ik me nog herinner is dat er in Nederlandse kranten gezegd werd dat er fascistische tendensen zijn in die maatschappij. Nu zegt Poetin het. Wat moet ik daar nu mee..........???????

Allereerst zoek ik op hoe de Oekraïne eigenlijk ligt. En welke landen zitten er eigenlijk in de Navo? Dat Hongarije en Polen in de Eu zitten weet ik, want wat geven ze een troubles. Maar dat het complete Warschaupact in de Navo zit is me op de een of andere manier ontgaan. Alleen Finland en de Oekraïne niet. Die zijn een bufferstaat. Dat wil een deel van de Oekrainers niet meer, ze willen bij de Navo. En Poetin heeft al jaren gezegd dat dat een brug te ver is voor hem. Wat nu? De Navo zegt niet duidelijk dat dit niet gaat gebeuren, eigenlijk zeggen ze niets of,,,,,,, flirten ze met het idee, van stel dat we het goed vinden? De Russen vallen binnen en eisen regime change. Wij allemaal geschokt tot op het bot. Maar is dat eigenlijk niet een beetje raar?

Wat de Russen nu doen, een ander land binnen vallen en een "regime change" willen, deden WIJ een paar jaar geleden. De Amerikanen wisten het zeker, Irak, een land dat massa vernietigingswapens aan het ontwikkelen is. Kunnen jullie de beelden nog herinneren van die in-nette Colin Powell, beelden door  satellieten genomen. We zagen vrachtwagens in een woestijn. Hij vertelde dat de Irakezen daarmee gauw alles wat ze aan vernietigingswapens hadden weg smokkelden, zodat het atoomagentschap dat onderzoek deed ze niet zou kunnen vinden. Een atoomagentschap wat keer op keer zei, dat ze geen wapens vonden en de UN die een inval veroordeelde. Ondanks dit alles viel de Coalition of the Willing, de USA, Engeland en ons land (Balkenende) Irak binnen met zware bombardementen. En na intense gevechten wordt Saddam Hoessein opgehangen  en een handlanger van ONS kwam op de troon. En dat was het begin van een totale ontwrichting in het Midden Oosten. Rusland en Amerika bombardeerde om het hardst, hele steden plat gebombardeerd. Khadaffi een ander voorbeeld, regime change. Twee maal in korte tijd.

Wat deed de wereld? Werd Swift plat gelegd in de USA? Mochten Amerikanen niet meer een sport uitoefenen? Vingen we de vluchtelingen op in hotels? Wat is er nu anders? Ik hoor Simone Weimans, de zwarte presentatrice op de radio bij het Oog op Morgen het volgende zeggen:

We horen vandaag zoveel 

......de vluchtelingen uit de Oekraïne lijken zo op ons.......

Maar dat doet pijn bij de vluchtelingen die niet op ons lijken

Waarom is het eigenlijk zo erg dat Oekraïne een bufferstaat blijft? Waarom dat spelen met vuur van onze kant? Poetin wil geen Amerikanen aan zijn grens. Wij willen geen Russen op Cuba. Wat is het verschil?

Een vriendin vraagt me: " Maar de Oekraïners moeten toch zelf kunnen beslissen waar ze zich bij aan kunnen sluiten" Ik eerste instantie sta ik met mijn mond vol tanden, want ik als democrate in hart en nieren ...........

Maar, waarom is het eigenlijk zover gekomen? Waarom is er niet een aparte status voor de Oekraïne gecreëerd? Jullie kennen allemaal de UN Vredesmachten die tussen strijdende partyen op worden gesteld. Waarom krijgt de Oekraïne niet de status van een Vredesland? Afspraken tussen Rusland en de Navo? Een status die toerisme kan opleveren, architectuur, dans, restaurantjes, een mooie marketing opbouwen voor het eerste Vredesland van de wereld? 

Waarom willen wij altijd onze zin krijgen met wapens? De wapenindustrie zal floreren. 

Maar wij?

Ik ga nu de vraag eens stellen die ALTIJD als eerste gesteld wordt wanneer we het over de aanpak van de klimaat crisis hebben: WIE GAAT DAT BETALEN? 

Denken we echt naïef, dat zijn de Russen?

Zo klein, zo voorzichtig, zo teder en vertederend.

 1 MAART

Februari achter ons. Ik zou blij moeten zijn, want gelukkig, die grauwe maand achter ons. Maar zoals ieder jaar, de overgang van het ene seizoen naar het andere geeft weemoed, maar ook verwachting. 

Weemoed, omdat de periode van voor de kerstdagen, alle activiteiten daar rond heen, het vroege donker, de korte winterdagen, met hun gezelligheid van kaarslicht en onder een lamp lezen en werken, de stamppotten en winterkost, de verstilde, in zichzelf gekeerde natuur. De winter van 2022 was vaak grauw, nat, donker. Soms kon zelfs ik, liefhebber van de winter er niet meer tegen.. 

Ik hou van ieder jaargetijde, maar de winter en de lente zijn mijn favorieten. Het staat nu echt te gebeuren. Ik zie het overal in de natuur. Knoppen, gekleurde lente bloemen. Om me heen zie ik:

Deze beginperiode van de lente is zo klein, zo voorzichtig, maar ook zo teder en vertederend. Straks, over niet al te lange tijd, de veelheid, het verbazingwekkende heldere groen, roze en wit dat, zoals het lijkt plotsklaps te voorschijn barst. Prachtig, echt prachtig en ik ga er met volle teugen van genieten.

Maar dit moment is ook zo mooi 

Wat heb ik zoal gedaan?

Een paar dagen terug, wakker worden met een enorme mist

De knoppen van de forsythia komen er zo mooi tegen uit

En dan. wanneer de mist optrekt, alles tintelt in de tuin

Ik zie plotseling knoppen verschijnen aan de blauwe bes

Ik bak een pruimentaart

En later, lees ik heerlijk in het zonnetje, een boek

Wie had dit nu verwacht, na alle grauwheid van de maanden ervoor?

Maar wat heerlijk

Een stralende blauwe lucht en een zonnetje

Zo is februari een feest

We maakten een wandeling

En zagen ineens een boom met een prachtige kleur takken

Oekraïne, het houdt me bezig, zoals het ons allemaal doet

Wat erg, dat onze leiders geen oplossing wisten te vinden

Alweer, na Irak, Syrië, Afghanistan, en andere delen in de wereld, een boel ellende

Een wandelingetje.

Eergisteren maakte ik een wandelingetje

De zon scheen!!!!!! En de lucht was blauw

Dat zagen we niet veel deze winter 

Ik vertelde al eerder dat er een zee van krokussen voor ons huis staan

Maar al wandelend, 

ontdekte ik dat er overal in gemeente plantsoenen heel veel paarsblauwe krokussen staan

Dit zag ik nog niet eerder

Wat leuk

In onze tuin een polletje gele krokussen

Hemingway's Paris, a moveable feast.

"Als je het geluk hebt om als jongeman in Parijs te hebben gewoond, dan blijft het de rest van je leven bij je, want Parijs is een beweeglijk feest", zegt Ernest Hemingway over zijn tijd in de Franse hoofdstad tijdens de jaren 1920. - -------. Hemingway schreef pas aan het eind van de jaren vijftig over zijn leven in Parijs in de jaren twintig.

Voor mijn boekenproject 2022 las ik opnieuw een e-book via de bibliotheek. "Parijs is een feest" van Ernest Hemingway. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben met de mogelijkheid, maar dat ik het niet fijn lezen vind. Ik wil een boek zo graag vasthouden. Ik vind het leuk om over deze periode in de geschiedenis van Parijs te lezen en over de mensen die er toen woonden. Voor en achter in het boek bevindt zich een uitleg. En die is misschien wel net zo leuk als het boek zelf.

 
Hemingway komt als jonge man met zijn vrouw Hadley naar Parijs om daar te gaan schrijven. Hij huurt naast de etage waar ze wonen een werkruimte op 4 hoog. Hij verdient wat geld met correspondentschap voor een Canadese krant. Maar zijn doel is, een boek schrijven. 

Gedurende zijn leven zal hij meerdere malen teugkeren naar Parijs. In 1956 was hij weer in Parijs aan het lunchen in het Ritz Hotel toen de hotelmanager hem benaderde om te vragen of hij wist dat er nog een hutkoffer van hem in de kelder van het hotel lag. Ernest wist het niet meer.  In de koffer bevonden zich stapels notitieboekjes waarvan hij dacht dat ze allang verloren waren, met zijn handgeschreven aantekeningen over de gebeurtenissen, plaatsen en mensen die hij toen in Parijs kende. Hij probeerde er een boek van te maken, maar dat lukte niet. Hij besloot dat niemand het ooit mocht lezen. Nu hij zo op zijn leven terug kijkt krijgt hij bedenkingen bij sommige van zijn handelingen en sommige van zijn beschrijvingen. Na zijn dood besluit de uitgever het boek toch uit te geven. 

Hemingway en Hadley

Het boek is een aaneenschakeling van jeugdig plezier. Hadley en hij hebben het goed samen. Na korte tijd komt er ook een baby, een zoontje, Bumby. Ze zijn harstikke arm en dit alles beschrijft hij met liefde. Ze gaan af en toe naar de paarden rennen. Wanneer ze daar wat verdienen volgt er een gang naar een goed restaurant. Ze maken lange wandelingen door Parijs. Ze gaan ook op ski vakantie. Is nog voor de tijd van de kabelbanen, ze moeten met hun skies op hun rug naar boven klauteren. 

Gertrude Stein en Bumby

Hij beschrijft de mensen die hij ontmoet. Gertrude Stein. Ik heb altijd begrepen dat zij als een mentor voor hem fungeerde. Dit komt niet zo in het boek naar voren. Gertrude verkondigt een paar vreemde ideeën. Goeie ideeën die ze heeft gaan bij hem het ene oor in een het andere uit. 

Scott en Zelda Fitzgerald

Scott Fitzgerald en zijn vrouw Zelda. Scott is dronken en Zelda ook en zij is bovendien jaloers op zijn werk. Scott doet domme dingen en Hemingway de verstandige. Het lukt Hemingway niet erg gemakkelijk om een boek te schrijven. Wanneer hij ontdekt dat Fitzgerald het boek The Great Gatsby heeft geschreven, krijgt hij respect voor Scott. 

Sylvia Beach en Hemingway

 "In die tijd was er geen geld om boeken te kopen. Ik leende boeken uit de huurbibliotheek van Shakespeare & Company, dat was de bibliotheek en boekhandel van Sylvia Beach op 12 rue de l'Odeon. In een koude winderige straat was dit een warme, vrolijke plek met een grote kachel in de winter, tafels en planken met boeken, nieuwe boeken in de etalage, en foto's aan de muur van beroemde schrijvers, zowel dode als levende." 

Ik zocht op het internet naar informatie over Hemingway en las dat hij viermaal getrouwd is geweest. In het boek schrijft hij over de periode met zijn eerste vrouw Hadley. In het boek komt ook een hoofdstuk voor wat ik niet begrepen zou hebben wanneer ik niet eerder deze informatie had gezocht. Een verhaal over een vrouw, die een beste vriendin wordt van de vrouw binnen een echtpaar, maar er uiteindelijk met de man vandoor gat. Het blijkt werkelijk gebeurd. Seductress-stole-genius-love-life

Het is een charmant boek over een tijd waar ik heel graag eventjes in rond zou lopen. In het boek staat nog wel een kritische noot. De beschrijving van de armoede van Hemingway en Hadley is niet geheel en al correct. Zij had namelijk een klein trustfonds waar ze op terug konden vallen. 

MIJN BOEKENPROJECT 2022

De Bibliotheek van Parijs - Janet Skeslien Charles

Parijs is een feest - Ernest Hemingway

Tijdens storm Eunice ben ik erg onrustig en besluit een DVD te bekijken die wij onlangs kochten. Het is zo'n leuke film. Ik heb het nu al meerdere keren bekeken. Een jong Amerikaans schrijver komt met zijn verloofde en haar ouders naar Parijs. Hij hoopt op inspiratie. De verloofde is echt een kind van deze tijd, wil uitgaan en dansen. Hij daarentegen wil door Parijs dwalen en dan, wanneer hij rond 24.00 uur ergens op een stoepje gaat zitten en verdwaald is, gebeurt er iets wonderlijks. Er passeren auto's, maar wanneer de klok 12 slaat komt er een antieke auto aanrijden, het portier gaat open en stemmen nodigen hem uit me te rijden naar een feest. En dan beseft hij dat hij terug gereisd is in de tijd. Op het feest, zijn Zelda en Scott Fitzgerald, Hemingway, Dali, Bunuel, Cole Porter. Hij kijkt zijn ogen uiter ben ik erg onrustig en besluit een DVD te bekijken die wij onlangs kochten. Het is zo'n leuke film. Ik heb het nu al meerdere keren bekeken. Een jong Amerikaans schrijver komt met zijn verloofde en haar ouders naar Parijs. Hij hoopt op inspiratie. De verloofde is echt een kind van deze tijd, wil uitgaan en dansen. Hij daarentegen wil door Parijs dwalen en dan, wanneer hij rond 24.00 uur ergens op een stoepje gaat zitten en verdwaald is, gebeurt er iets wonderlijks. Er passeren auto's, maar wanneer de klok 12 slaat komt er een antieke auto aanrijden, het portier gaat open en stemmen nodigen hem uit me te rijden naar een feest. En dan beseft hij dat hij terug gereisd is in de tijd. Op het feest, zijn Zelda en Scott Fitzgerald, Hemingway, Dali, Bunuel, Cole Porter. Hij kijkt zijn ogen uit.

Volle maan, windstoten en een vondst.

 Ik heb net boodschappen gedaan

De wind gierde nog steeds om het huis, het regende

Ik zei: " Ik haal even de noodzakelijke dingen"

Ik dacht dat wordt wat........

Buitengekomen voelde ik bijna geen wind, gelukkig en vreemd

Ik kon rustig onder een paraplu lopen

Het is nu een paar uur later

De lucht is blauw, storm Franklin is blijkbaar uitgewoed

Hopelijk de laatste storm voor lange tijd

De nieuwe Flow kon ik ook meenemen

Ik ben daar zo'n fan van, nog steeds, na al die jaren

Ik heb bijna alle exemplaren nog

Ik wil weer zo graag iets schilderen, maar wat?

Ik bedacht..... iets met de lente?

Gisteren zocht ik een foto om op Instagram te zetten

Ik vond een fragmentje van een lente schilderij waar ik jaren geleden aan begon

Ik dacht waar is het schilderij ook alweer?

En zocht het vanmorgen op

Ik vond een ander schilderij wat ik totaal vergeten was

Ik weet nu weer dat ik het indertijd vreselijk vond

Te druk, en ik wist ook niet hoe ik er verder mee moest gaan

En nu?

Nu heb ik er weer zin in

Ik kan het in ieder geval proberen

Storm en genen die ik niet heb.

Wat ben ik blij dat die storm voorbij is. Ik heb er een bloedhekel aan. Het gegier en gebeuk om het huis, ik word er helemaal naar van. Ik had het al als kind. Ik haatte het gehuil rond het huis. We woonden toen in Den Haag. Mijn ouders komen oorspronkelijk uit Rotterdam. Wat waren ze jong toen ze trouwden en een jaar later werd ik geboren. 

Mijn vader en ik op de Boulevard

Zij waren verhuisd naar een vissershuisje in Scheveningen. Net uit de oorlog die hen allebei niet in de koude kleren was gaan zitten. Mijn vader kreeg een baan in Den Haag en het leek slim dichterbij te wonen. Ik ben jaren later samen met Salem eens op zoek gegaan naar dat huisje. Het is nu een lieflijk straatje, de Ankerstraat, vol leuke bloembakken. Maar hoe zal het er toen uit gezien hebben? Alles was nog op de bon. Het was armoede denk ik. Mijn moeder vertelde me later dat ze zo onder de indruk was van de stoere schippersvrouwen om haar heen. Ik heb dan zo'n medelijden, kan het me zo voorstellen. Ze vertelden allebei vol trots, hoe leuk het was, wanneer het stormde om maar de Boulevard te gaan en de hoge opzwiepende golven te bekijken. Nu deze genen heb ik niet van hen. Ik haat storm.

De persconferentie......

Ik kijk net naar de persconferentie van Jeroen Dijsselbloem. Wat mij het meest triest maakt is de misère die plaats heeft gevonden in de verpleeghuizen. De mensen die er woonden, de verzorgers, de naasten. Ik herinner me nog zo goed mijn ouders. Ze woonden niet in een verpleeghuis, maar een verzorgingshuis. De toewijding waarmee zij geholpen werden, de liefde die de verzorgenden gaven. Was het ideaal? Natuurlijk waren er moeilijkheden. Vanuit een woning verhuizen naar een kleine kamer.  Moet jij daar aan denken dat het jou overkomt? Maar ze werden wel geholpen wanneer hun lijf hen in de steek liet. En met wat een toewijding. Dikke pluim voor de mensen in de zorg. De verzorgingshuizen zijn nu afgebroken. Ik mag later oud worden in mijn eigen huis. De schrik slaat me soms om mijn hart wanneer ik terug denk aan mijn ouders en wat zij meemaakten. Heerlijk wonen in je eigen huis, maar wanneer dat niet meer gaat? 

Ik hoor dat we als land overvallen zijn door de pandemie. Eigenlijk best een beetje raar. Want in het Verre Oosten kenden ze al uitbraken van Sars. En tijdens WO-I, 100 jaar geleden, brak een pandemie uit, de Spaanse griep. Het werd de Spaanse griep genoemd omdat alleen in Spanje de kranten er eerlijk over spraken. De machthebbers wisten er van af, maar hielden hun mond. Amerikaanse soldaten brachten het virus naar Europa, toen zij deel gingen nemen aan de oorlog. Lees je het goed, het waren Amerikanen. Nu waren het Chinezen. Conclusie, dit kan overal ter wereld ontstaan. De Partij v.d. Dieren waarschuwt al langer. Ik hoop echt dat de overheden nu wel paraat staat. Want is dit de laatste pandemie?

En dan de verpleeghuizen. Ik kan er nog zo vreselijk boos over worden dat er in de buitenwereld gesproken werd over #dorhout. De vrouw die hiermee begon draagt een grote schande met zich mee. Wat zijn wij daar toch goed in om, lollig, dingen van waarden lelijk te maken. "Achterkamertjespolitiek", het klinkt als stiekem. Voorheen noemden we het diplomatie, mensen met verschillende denkbeelden, met elkaar laten praten, om tot een oplossing  te komen. Denken jullie dat wanneer de PVV of het FvD aan de macht komen de achterkamertjespolitiek uit de wereld is?

 #wij zijn geen dorhout

Conclusie van de commissie is dat er een ramp voltrokken is in de verpleeghuizen. En wij hoorden eigenlijk alleen over de IC afdelingen en de ziekenhuizen.

Ik luisterde gisteren en vandaag naar reacties op de persconferentie. Op Twitter loopt nu de hashtag: #wij zijn geen dorhout. "Kwetsbaren" die aangeven dat zij niet buiten de maatschappij willen komen te staan, allemaal jonge mensen. 

Ik hoorde gisteren een belangenorganisatie voor "kwetsbaren". De vertegenwoordigster vroeg Kunnen deze mensen niet gratis de mondkapjes krijgen die in de ziekenhuizen worden gebruikt? Kijk, dat staat me aan. Waarom niet zoeken naar mogelijkheden dat iedereen deel kan nemen aan de maatschappij?

Ik hoor zonet op het nieuws een antwoord van de regering op het idee om gratis testen uit te reiken. Het antwoord, er zijn al genoeg plekken waar mensen gratis testen kunnen krijgen. Echt? Ik heb geen flauw idee waar. Bedoelen ze de GGD? Wij moeten met 2 bussen mee om bij een test locatie te komen. Een vriendin bood al aan ons er wanneer het nodig mocht zijn, ons met de auto te brengen. Ik stel me dat voor. Ik ben besmet en dan bij iemand in een auto?  

Ik hou mijn hart vast. Ben er nog helemaal niet gerust op. Voorlopig nog maar heel voorzichtig zijn.

Een zee van krokussen en ik verkocht een schilderijtje.

En dan ineens zien we ze, krokussen

De zon schijnt en de kopjes gaan open

Ze staan er al een poosje

Met zielige witte sprieten als bovenkant

Het grauwe weer schrikt hen af

Maar toen de zon scheen

 Een zee van krokussen voor ons huis

En....... tot mijn grote verrassing

Ik verkocht mijn baby kiwi vogel

via Webshop/KLEURRIJKwatercolors aan iemand in Duitsland

Ik had het schilderijtje er nog maar net op gezet

Ik dacht echt, niemand heeft het nog gezien

Vandaag breng ik het op de post