De wereld gaat veranderen of we willen of niet.

Ik kan me nog herinneren dat ik voor het eerst geïnteresseerd raakte in de zaken rond het klimaat tijdens de top die gehouden werd in Kopenhagen. Ik herinner me dat ik er op Facebook over las. Het blijkt in 2009 te zijn geweest, 12 jaar geleden...... Vaag herinner ik me iets met "lichten uit"..... earthhour

 Op Google lees ik over De Klimaatconferentie van Kopenhagen (officieel: 2009 United Nations Climate Change Conference in Copenhagen) was een klimaatconferentie van het UNFCCC, die plaatsvond van 7 tot 18 december 2009 in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Tijdens deze klimaattop werd door wereldleiders (officieel slechts door milieuministers) beslist over de uiteindelijke inhoud van het nieuwe internationale klimaatverdrag, dat het Kyoto-protocol dient te vervangen. Het nieuwe verdrag treedt in 2012 in werking en bevat concrete doelen voor 2020, die het opwarmen van de aarde moeten tegengaan. wiki/Klimaatconferentie_van_Kopenhagen_2009

 De laatste conferentie was in Parijs en we leken optimistisch te kunnen zijn

Maar Trump kwam en haalde een streep door de rekening, en niet alleen Trump

Hoorden jullie Queen Elisabeth: " Ze praten veel, maar doen niets". Ik wilde dat microfoons wat meer open stonden 😊

twitter/queen-elizabeth-caught-mic-irritated-over-climate-change-

Doelen van deze top: ukcop26/goals

Zal het deze keer wel lukken? 

Is de nood nu hoog genoeg

Zijn we er nu van doordrongen?

Er zijn lichtpuntjes

O.a. onze rechters, godzijdank heeft het Forum voor Democratie niet zoveel aanhangers dat ze onze rechters hebben kunnen vervangen door rechters die denken zoals zij, zoals de Polen deden. Urgenda was de held, of liever gezegd heldin Marjan Minnesma. De rechter gaf hen gelijk en de bouw werd stilgelegd. Hier hun ideeën mbt de problemen:  Urgenda.nl/themas/klimaat-en-energie/40-puntenplan/

Het is blijkbaar heel moeilijk om te beseffen dat er veel moet veranderen. 

Wanneer we nu zien hoe snel alles weer "normaal" is en dat terwijl er een pandemie heerst met een variant die als gevaarlijker wordt omschreven als de eerste soort. Moet echt perse alles weer worden zoals vroeger? Hebben we echt al die horeca gelegenheden, al die winkels die dezelfde soort t-shirts verkopen, al die evenementen nodig, al die files, al die goedkope vluchten, al die vakantiegangers? Is het allemaal niet "too much" geworden? 

• Vervelend dat er een tekort aan werkkrachten is op alle fronten
• Vervelend dat er niet voldoende gasvoorraden zijn aangelegd
• Vervelend dat er nog steeds niet gebouwd gaat worden
• Vervelend dat de boeren niet met rust gelaten worden
• Vervelend dat er nu weer een klimaattop komt

Weten jullie wat ik vervelend vind?

 Dat er niet iemand met visie aan het roer komt

Iemand met visie die uitlegt, iemand die overtuigingskracht heeft

Geen sterke man, dat bedoel ik helemaal niet 

Nee, een  Jacinda_Ardern

Iemand die de leiding neemt, knopen doorhakt

Er gaan natuurlijk wel zaken veranderen

 We zullen wel moeten

• Een van de zaken die veranderen zal zijn de ideeën mbt onderwijs. Jaren hoorden we dat we een kennis economie zijn. Jarenlang probeerden we te voorkomen dat ons kinderen op een vmbo en vakopleidingen terecht kwamen. Resultaat, managers met steeds onbegrijpelijker functie benamingen hebben we te over, aan vaklieden een enorm gebrek. En dat terwijl we hard technici nodig hebben om de innovatie mbt climate change uit te voeren.  Ik kan me zo voorstellen dat dit snel zal veranderen. Want zo niet, dan zijn we toch wel heel erg stom? Geen loodgieters, geen verpleegkundigen, geen elektrotechnici, geen vrachtwagenchauffeurs (zoals in Engeland), geen leraren, geen politieagenten, maar wel plenty Chief Innovation & Portfolio Officers, Chief Executive Officers, Chief Commercial Officers, etc?
• Bouwen. Ik hoop toch echt dat er niet nog meer eengezinswoningen bij gebouwd gaan worden. Laten ze eerst eens "swingende complexen" voor ouderen gaan bouwen. Ik gaf me op voor Knarrenhof 

Een andere manier van..... kijken.

 Vinden jullie het ook zo leuk wanneer iemand je op een andere manier laat "kijken"

Gisteren maakten Salem en ik een herfstwandeling

Ik zei steeds, kijk toch eens omhoog, wat een kleuren 

Hij kijkt steeds naar beneden en raakt in verrukking

Kijk toch eens, al die blaadjes, net een tapijt, een Perzisch tapijt....

Verkouden, laten testen, of niet? Hoe zit dat eigenlijk?

Ik ben heel voorzichtig met "leuk vinden" op Facebook, omdat ik begrijp dat de algoritmes dan denken he, interesse, je krijgt meer. De reclames die ik via Facebook krijg zijn bijna allemaal gerelateerd aan vormgeving etc, dat is te doen. Maar nu ben ik er in getrapt. Ik klikte op "iets" met als kop, verschil tussen verkoudheid en de griep. Een vriendin van mij  is verkouden en iedereen om haar heen is het ook. Ik vroeg haar of ze niet getest moet worden op Corona. Want hoe weet je nu als leek wat je eigenlijk hebt? Om een lang verhaal kort te maken, zij vind niet dat ze getest hoeft te worden. Ik vraag me af hoe anderen er in de praktijk mee omgaan. Mijn vriendin laat zich niet testen, haar schoonmaakster is verkouden en heeft verkouden kindertjes. Volgens mijn vriendin heerst er griep bij de thuiszorgorganisatie. 

Gisteren werd ik nieuwsgierig. Stel ik word verkouden of wat dan ook. Ik wil me laten testen, waar moet ik dan zijn? Er blijkt 1 teststation te zijn in een wijk waar ik met 2 bussen naar toe moet. Maar stel dat ik corona heb, twee bussen? Een taxi? iemand met een auto vragen me erheen te rijden? Dat is toch gek? Mondkapje op, ja dat zeker, maar dan nog. Kan ik de andere mensen dan niet aansteken? Waarom zijn er in een stad eigenlijk niet meerdere locaties? 

Het artikel op Facebook. Best interessant, maar corona wordt maar 1 keer en passant genoemd. Toch een beetje vreemd? Maar o jee, de commentaren eronder. Ik wist niet hoe snel ik weer in mijn eigen bubbel moest gaan ;-) Hopelijk krijg ik nu niet meer van die onzin via facebook. Eigen schuld, dikke bult, een mens moet ZOOOOO alert zijn.

• Op dit draadje (komt van het Engelse thread) op Twitter geeft het RIVM de verschillen aan, vind ik handig. Rivm/
• Dit staat op de site van Het RIVM. Heb je milde klachten, zoals neusverkoudheid, loopneus, niezen, keelpijn, lichte hoest of verhoging tot 38 graden Celsius? En/of heb je plotseling verlies van reuk of smaak? Laat je meteen bij de GGD testen en blijf thuis tot de uitslag bekend is. Doe geen boodschappen en ontvang geen bezoek. Laat anderen boodschappen doen of laat ze bezorgen, zorg dat een ander de hond uitlaat. 
• Ik las ergens, kan het nu niet meer vinden, dat wanneer je klachten hebt alsof je verkouden bent, maar ook druk op je borst voelt en je reuk, smaak uitvalt, dat je je dan zeker moet laten testen. Dat is dus ook wat het RIVM zegt.

Blijkbaar is keelpijn, verkoudheidsklachten momenteel niet meer de leidraad om je te laten testen? Je moet nu een klacht erbij hebben? Druk op je borst, smaak en/of reukverlies? Begrijp ik dat nu goed? 

Nu ik weet dat die test locatie zo ver weg is denk ik dat ikzelf, mocht ik klachten krijgen thuis blijf. Geen boodschappen doen, geen mensen op bezoek. Verder ben ik al heel voorzichtig. Mocht ik dan ergere klachten krijgen dan toch maar vragen of iemand me met de auto wil brengen. Zou jij het prettig vinden wanneer je zo'n vraag zou krijgen? Hoe doen andere mensen dit toch?

Vroeg donker

Toen de zomer afliep, vond ik het maar niets dat het ineens vroeger donker werd

Het was toen 20.00

Ondertussen is het om 18.00 donker

Heel snel komt de wintertijd en is het om 17.00 donker

Besef het mensen, laat je niet verrassen

Ondertussen vind ik het vroeger donker worden eigenlijk wel gezellig

De kaarsen weer aan

Ik spaarde bij de Jumbo punten voor een lampje

Mooi qua vormgeving, maar thuiskomend, erg fel

Salem vond een oplossing, een kapje erop

Zoals je het nu ziet is tijdelijk (volgens hem)

Ik vind het beetje roestende staal mooi, stoer en industrieel

De term komt uit VT wonen, weer verliefd op je huis

vtwonen/alles-over-woonstijlen

Een van mijn vriendinnen kwam gisteren langs

Zij is een paar dagen ervoor jarig geweest

Omdat ik weet dat ze gek is op haar kat

Bestelde ik 1 van mijn katoenen tassen voor haar

Het was een schot in de roos

 Ik zag haar nog nooit zo blij, en dat deed mij weer erg goed

 

Ik zag het resultaat nu zelf ook voor het eerst

Het is mooier dan op deze foto, ik had het niet eerder laten drukken

Het witte vlak is veel meer crème

Aan de linkerkant gaat de aquarel over in de de kleur van de tas

Dat geeft een mooi ruimtelijk idee

Het hartje is lichter van kleur

Vind ik een ietsepietsie jammer

Maar is zeker niet lelijk

Reclame, is het zoiets als ........ de kleren van de keizer.......?

 

Ik zet tussen mijn verhaal een paar foto's die ik onlangs nam, herfst breekt door

Reclame, ik denk er de laatste tijd vaker over na. Ik begrijp natuurlijk het hele verhaal van naamsbekendheid, het idee dat herhaling doet onthouden. Ik nam het altijd voetstoots aan voor waarheid. Maar ik begin steeds meer te denken dat het volksverlakkerij is.

Google: Reclame is een vorm van communicatie met het doel potentiële klanten over te halen tot aanschaf van producten en diensten. Veel reclame is dan ook bedoeld om consumptie te bevorderen door het creëren en versterken van een merkimago en getrouwheid aan een merk.

Hoe ga ik met reclame om?

Op dit moment probeer ik reclame zoveel mogelijk te vermijden. TV programma's neem ik op, zodat ik de reclame kan overslaan. Op You Tube kijk ik alleen naar het blokje rechts onderin en klik zo snel mogelijk op skip adds. 

Wanneer ik iets wil kopen is reclame het laatste waar ik op let. Want wat zegt reclame nu werkelijk over een product? Soms, heel soms moeten Salem en ik toch het heel blokje reclame op de t.v. uitkijken. We maken er dan een spelletje van om te ontdekken wat voor soort bedrijf erachter zit, meestal zitten we er naast. Maar wanneer ik iets wil kopen zoek ik naar informatie. Natuurlijk ik ken de merken, maar merkgetrouwheid, daar heb ik bij mezelf nog nooit iets van gemerkt. 

Facebook en reclame

De klokkenluidster die Facebook aanklaagde en vertelde dat het bedrijf fake news, sensatie news eerder stimuleert dan tegenhoudt, omdat een hype interessant is voor adverteerders want er kijken veel mensen. Ik moest echt even goed denken, reclame op Facebook, is dat er? Die paar blokjes aan de zijkant waar ik nooit naar kijk? Maar ik begin te beseffen wat er bedoeld wordt. Er zit reclame tussen de blokjes die oppoppen tussen datgene wat je wilt zien. Ik kijk er nooit naar en daardoor begreep ik eerst niet wat er bedoeld wordt. Je scrolt er zo gemakkelijk langs. Ik kijk echt nooit. 

Ineens herinner ik me ook weer dat er steeds iets oppopte toen ik op Facebook een eigen pagina over mijn schilderijen maakte. Wat zag ik steeds oppoppen? Advertentieruimte. Wanneer ik een klein bedrag zou betalen, 10 euro, dan zouden 300 mensen die voor mij uitgeselecteerd worden mijn schilderijen onder ogen krijgen. Ik ben er nooit op ingegaan. Maar wanneer veel kleine ondernemers dit wel doen kan er voor Facebook een mooie winst ontstaan. 

Kleren van de Keizer

Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat ik de enige ben die reclame ontwijkt. Wanneer dit zo is waarom wordt het dan zo belangrijk gevonden en vooral waarom gaat er zoveel geld in om? Ik kan maar een ding bedenken, aftrekbaar van de belastingen. Je bent ondernemer, is het dan niet heel aantrekkelijk om niet alles van je zuur verdiende geld in deze liberale, marktgerichte maatschappij af te moeten staan aan de overheid? Een overheid die je het liefst zo klein mogelijk ziet? 

Je betaalt minder belastingen en levert het ook nog naamsbekendheid op, mooi meegenomen. Is het hele reclame gedoe zoiets als het sprookje van de kleren van de keizer? Het jongetje ontdekt de keizer heeft niets aan? Is het allemaal fake, een illusie die veel mensen rijk maakt, reclamemakers aan een baan helpt? Waarbij de consument in feite het aller-onbelangrijkst is?

Hoe doen jullie dat eigenlijk?

 Kijken jullie naar reclame?

Beslissen jullie op basis van reclame?

Voor mijn boekenprojekt 2021 las ik "Shakespeare and Company", van Krista Halverson.

 Motto George Whitman: Be not inhospitable to strangers lest they be angels in disguise

Shakespeare and Company

 The Rag and Bone Shop of the Heart 

37 Rue de la Bûcherie, 75005 Paris, France

Het boek brengt me in een soort tijdmachine. Ik weet het ineens weer, ja zo was het, de jaren 60, zo voelde het. Toendertijd heb ik nooit kunnen bedenken dat ik in 2021 met weemoed terug zou kijken naar de ideeën en de sfeer van de zestiger jaren. Toen had ik niet geloofd dat die ideeën zouden kunnen verdwijnen. Ideeën die George Whitman echter tot hoge leeftijd zou blijven uitdragen tot in 2011, het jaar van zijn overlijden en zijn dochter nu uitdraagt. 

George Whitman

Als jong Amerikaan komt hij in de jaren 50 in Parijs terecht. Hij heeft een grote passie, boeken, hij woont in een goedkoop hotelletje, waar de boeken zich tot het plafond opstapelen. Hij ontmoet in 1951 een Algerijn die zijn broodwinkel aan hem verkoopt voor 500 dollar. En hiermee begint het verhaal van de boekwinkel, Boekwinkel Mistral, die later, met goedvinden van Sylvia Beach, Shakespeare and Company zou gaan heten. Sylvia Beach is de beroemde Amerikaanse boekhandelares die eerder een Engelstalige boekwinkel in Parijs opende. Haar boekwinkel wordt een magische plek waar expats, beginnend kunstenaars en schrijvers elkaar ontmoeten (Hemingway, Gertrude Stein, James Joyce). Zij moest haar boekhandel sluiten onder dwang van de Duitse bezetter.

George Whitman verplaatst zijn boeken van het hotel naar de ruimte, die hij gekocht heeft. Vanaf nu zal het een boekwinkel worden. Eerst is het alleen een ruimte met 1000 boeken op de begane grond. Net na de oorlog is er nog geen elektriciteit, er staan kaarsen. In de loop der tijd koopt George er verdiepingen bij en groeit het uit tot de winkel zoals het er nu uitziet en gerund wordt door Sylvia Whitman, de dochter van George. Wat  een fantastische winkel. Precies zoals ik me een boekwinkel voorstel, mensen, ik wil er naar toe......... Er is nu ook een café. Er zijn katten en een hond. Er staat een piano. 

De 60-er jaren, Ban de Bom, anti Vietnam. Bijzonder aan hem is dat hij altijd  de denkbeelden van de jaren 50-60 bleef omarmen, ook toen alles veranderde. George noemde zich een socialistische entrepreneur en zijn boekwinkel stond open voor iedereen. De inspiratie hiervoor kwam voort uit de reizen die hij in Zuid-Amerikaanse landen maakte als "hobo", zonder een cent op zak. Overal ontmoette hij vriendelijkheid en gastvrijheid. Hij wilde iets terugdoen. Zijn motto: "geef zoveel mogelijk en neem wat je nodig hebt". 

Boeken betekende voor hem kennis, begrip, bruggenbouwen, schoonheid en het moest voor iedereen haalbaar zijn ze te lezen. Dus, had je geld dan kocht je een boek, had je geen geld dan las je het boek ter plekke, desnoods de hele dag, had je geen onderdak dan bleef je slapen. Overal waren banken en bedden. Tumbleweeds noemde hij zijn gasten. Tumbleweed is een plantje in de USA dat zich aan elkaar hecht. Moet je maar eens op You Tube zoeken dan zie je daar spectaculaire voorbeelden van. Hij noemde het een Tumbleweed hotel. In de jaren 50 kwamen de Beats, Burroughs, Kerouac, Ginsberg hielden lezingen en bleven slapen. Wanneer je wilde blijven slapen hoefde je niet te betalen, wel moest je een paar uren in de winkel werken, minstens 1 boek uitlezen en een geschreven autobiografie achterlaten. Over de jaren verbleven er zo 40.000 gasten, net als Sylvia Beach eerder leende hij geld, gaf onderdak en een bord Irish stew. Sommige handige Tumbleweeds hielpen de winkel opbouwen. Zij stonden achter de kassa, maakten schoon, hielpen bij de boekhouding. Het was de boekwinkel van George, maar tegelijktijdig van iedereen. 

In de jaren 60 veranderde de situatie. Niet in de boekwinkel, maar in de buitenwereld. De koude oorlog heerste. De CIA infiltreerde in Europa, gaf geld aan kunstenaars en kunstinstellingen, dit om het linkse denken dat in Europa voorop stond te ondermijnen. Rond de boekwinkel gonsde het van de geruchten, is George betaald door de CIA? Wat er echt gebeurde was dat George last kreeg van wat hij spionnen noemde. Ineens kreeg hij allerlei bobo's op bezoek die op hem inpraatten. Hij schreef hierover brieven aan machthebbers. Later bleek dat 1 van de oprichters van een blad dat vanuit Shakespeare and Company ontstond betaald werd door de CIA. Hij kreeg te maken met een overheid die moeilijk werd. Ineens moest hij bewijzen dat hij de papieren bezat die vereist zijn. Dit terwijl de boekwinkel dan reeds 15 jaar bestaat. Hij moet zijn winkel sluiten, dit duurde 2 jaar. De overheid ergert zich aan de beatniks, het langharig werkschuw tuig. Ook kwamen er steeds meer jonge Amerikanen die niet mee wilden doen aan de oorlog in Vietnam.

Hij noemt daarop zijn winkel Free University of Paris, er vinden manifestaties plaats. Voor de Tumbleweeds die bij hem overnachten moet hij nu dagelijks de gegevens naar de politie brengen. Hij stapte op zijn mobylette en bracht aandoenlijke briefjes met beschrijvingen naar de politie. Op 1 van zijn notities staat dat het een jong meisje betreft die van de regen houdt en van de nacht en graag hedendaagse poetry leest. Kijk hier ook maar eens: 

malbork/tumbleweed-hotel-shakespeare-and-company

theguardian/shakespeare-and-company-paris-in-pictures

1968, het revolutie jaar. Een groep Parijse studenten kwamen bij elkaar en werden door de politie in elkaar geslagen. Daarop kwamen meer studenten bij elkaar en uiteindelijk werd het een miljoenenopstand. Geprotesteerd werd tegen het gebrek aan inspraak en democratie en tegen de oorlog in Vietnam. De demonstranten werden hard uit elkaar geslagen. George zette zijn deur open en haalde studenten binnen die gewond waren geraakt en slaat de deur weer gauw. 

SYLVIA WHITMAN

In 1981 wordt zijn enig kind geboren, Sylvia Whitman. Na de scheiding van haar ouders gaat ze met haar moeder naar Londen. Hier volgt ze een universitaire studie. Ze ziet haar vader niet meer. Toen ze 21 werd realiseert ze zich ineens dat hij 91 is en dat ze als ze niet zou opschieten, ze hem niet zou leren kennen. 

George maakt zich zorgen wie de winkel zal overnemen. Hij benadert verschillende mensen. Maar dan komt Sylvia op bezoek, eerst voor korte periodes, dan voor langer. Zij en haar echtgenoot nemen de winkel over. Ze brengt in het begin kleine veranderingen aan. George brengt het weer terug in de oorspronkelijke staat. Maar ze zet door, er komt telefoon en de computer doet zijn intrede, er komt ook een webwinkel. De winkel bestaat nog steeds en is enorm populair:  

Wat vertelt de schrijfster Krista Halverson over het proces van het schrijven van dit boek:  For two years, from 2012 to 2014, I could be found tucked into George Whitman's former bedroom, his cat, Kitty, on my lap, reading and sorting Shakespeare and Company’s archives. It was the first and the most daunting task in creating a history book about the shop. George’s apartment, two floors above the bookstore, housed a century’s worth of correspondence, photographs, documents, author memorabilia and ephemera, both mundane and precious—all of it mostly unsorted, stashed into various old wine crates and big plastic tubs, stuffed under the bed and bureau and sink, and even piled atop the water tank in the bathroom. My friend Elaine Katzenberger at City Lights introduced me to Sylvia, who’d been managing Shakespeare and Company since 2005, when her father handed her the reins. It happened that Sylvia was looking to create a book about the shop’s history. artbook/blog-shakespeare-and-co-krista-halverson

Het boek is prachtig vormgegeven. Verschillende kleuren papier, boordevol foto's en facsimile's van briefjes. Er zitten twee strips over de boekhandel in. De sfeer van de diverse tijdperken spreekt erin door. Het verhaal van de schrijfster in een groot lettertype, de briefjes van Tumbleweeds klein.

Wat maakt George Whitman zo bijzonder?

Wat George Whitman zo'n bijzondere ondernemer maakt is zijn vertrouwen in andere mensen. Tumbleweeds beschrijven bijvoorbeeld dat zij in Parijs rondlopen en de boekhandel ontdekken, naar binnen stappen. Daar aangesproken worden door een man, die zegt: Neem je even de boel waar, daar staat de kassa, daar kunnen mensen betalen, ik ben even een paar uur weg. Deze man is George Whitman. Hij heeft in de beschreven periode een paar wereldreizen gemaakt. In die periode nemen Tumbleweeds de boekhandel waar. Het gaat in bijna alle gevallen goed. Hij wordt ook wel eens bestolen. Maar dit weerhoudt hem niet om door te gaan. 

Wat zouden wij in onze tijd deze ideeën goed kunnen gebruiken 

Vertrouwen is nu zo ver te zoeken. Denk bijvoorbeeld eens aan het grote probleem van de slachtoffers van de kindertoeslag affaire. Nog maar 10% van hen heeft de financiële compensatie waar zij recht op hebben. Waarom duurt het zo lang? Omdat iedereen gescreend moet worden. Ho, wacht eens, het waren niet de slachtoffers die fout zaten, maar de overheid...... wat nu screening? Ik zou zeggen, geef hen het geld, niks meer uitpluizen, niks meer weggelakte stukken aan advocaten geven. Misschien zitten er een paar mensen tussen die er geen recht op hebben? Laat het zo zijn.

Whitman called his venture "a socialist utopia masquerading as a bookstore"

 Henry Miller called it "a wonderland of books"

Mijn boekenproject 2021

• Een Kamer voor Jezelf - Virginia Woolf 
• Het Verre Geluk: het Huis Koeragin /het erfgoed van de Astrows - Constance Heaven
• De Hindi Bindi Club - Monica Pradhan
• De Olijvenoogst - Carol Drinkwater
• Gertrude Stein - Walter Sorell
• De autobiografie van Alice B Toklas - Gertrude Stein
• de Kleine Bakkerij op het Strand - Jenny Colgan
• Journal of a Book - John Steinbeck
• De Smaak van Champagne - Sarah Kate Lynch
• Liefdesdomein - Rosita Steenbeek
• Bridget Jones - Helen Fielding
• De 7 levens van Wubbo Ockels - Gean Ockels
• Terug naar de Provence - Frédérique Hébrard
• Dagboek uit Wuhu - Emily Prager
• Op zoek naar de vijand die een vriend wilde zijn - Bette Dam
• Shakespeare and Company - Krista Halverson
  

Langzaam kleurt de wereld.......

Veel bomen zijn nog groen

Maar hier en daar al in het goud

En hier en daar al bijna kaal

Zonneschijn voor een huis

En oranje.....

Wat heb ik zoal gedaan?

 Wakker worden en naar buiten kijken.. mist

En ze zijn er weer, blaadjes, nog niet heel veel

Wel neergedwarreld in de tuin

Mijn broer is jarig en de afgelopen dagen heb ik keihard gewerkt om een boekje af te krijgen

Waarom zo gehaast?

Ik kon maar niet besluiten wat ik wilde

En ineens kreeg ik de geest

Ik was bezig met herfstkaarten, zat er mee in mijn handen

Ik vouwde er een paar in elkaar tot een boekje en het stond leuk

Daarna verzinnen wat ik er verder in wil tekenen en schilderen

Het is oktober! Interessante gebeurtenissen in deze maand.

 De drie kaarten die jullie hier in het midden zien verkocht ik

Ik dacht, laat ik het eens proberen

Ik plaatste een oproepje op Facebook

Ik verwachte er niets van

Maar tot mijn verbazing, supersnel, verkocht

De foto's zijn van andere jaren

Herfsthunting, natuur " dingen" mee naar huis nemen en er een foto van maken

Dit jaar ga ik het ook weer doen

En besjes, mijn favorieten, zoveel prachtige kleur die ook in de winter nog te zien is

Ik heb eens wat leuke, interessante dingen verzameld mbt de maand October

• Oktober is in de interieur branche al jaren een speciale maand, het is namelijk oktober woonmaand. bintihomeblog   -  vtwonen/eze-herfstige-accessoires-vind-je-gewoon-buiten- 
• Oktober is de Maand van de Geschiedenis. Het grootste geschiedenisevenement van Nederland. Samen met honderden musea, bibliotheken, boekhandels en andere culturele organisaties brengen we geschiedenis voor het voetlicht middels talloze uiteenlopende activiteiten, op locatie en online. Het Nederlands Openluchtmuseum organiseert in oktober 2021 voor de tiende maal de Maand van de Geschiedenis, die zijn achttiende editie beleeft. De Nacht van de Geschiedenis wordt georganiseerd door het Rijksmuseum. Het Fonds voor Cultuurparticipatie is investeerder van de Maand van de Geschiedenis. Om het evenement tot een succes te maken werkt het Nederlands Openluchtmuseum samen met verschillende partnerorganisaties. Jaarlijks organiseren honderden deelnemende instellingen, waaronder boekhandels en bibliotheken, activiteiten voor een breed publiek rond een wisselend historisch thema. De Libris Geschiedenis Prijs is onderdeel van de Maand van de Geschiedenis -----Libris-geschiedenis-prijs
• Oktober is een echte overgangsmaand. De zomer ligt al ver achter ons en de winter komt met rasse schreden dichterbij. Begin oktober vieren we Werelddierendag en worden onze favorietjes eens flink verwend. Eind oktober is het de beurt aan geesten, spoken en zwarte katten. Het is tijd voor Halloween! In Duitsland wordt er flink wat bier gedronken tijdens de Oktoberfesten en het laatste weekend van oktober verzetten we de klok.     kunst-en-cultuur/-weetjes-over-de-maand-oktober-van-dieren-naar-halloween

1 oktober, nu zal langzaam de herfst beginnen.

 

Heel voorzichtig beginnen bomen te verkleuren. Net als vorig jaar is de tuin mooier dan in de zomer. Denk niet dat ik dit van te voren zo goed heb uitgedacht, dat ik een briljant aanplantplan had. Het is spontaan zo gekomen. Er bloeien weer een paar rozen. Het kleine plantje sla wat ik kocht begint een heuse krop sla te worden.

Het is ineens een stuk kouder en al veel vroeger donker. Ik heb de eerste kaarsjes aangehad. Seizoen, ik hou ervan. De overgangen van het ene naar het andere seizoen gaat bij mij altijd met weemoedige gevoelens gepaard. Vroeger haatte ik de herfst, ik werd er akelig van. Zo lang moeten wachten voor er weer bloemen zijn. Nu hou ik ervan en dat komt door "omdenken". Op Pinterest vond ik een mooie quote "In de herfst laat de natuur zich nog 1 keer in de mooiste kleuren zien". Dit is zo totaal anders dan de gedachte die daarvoor steeds bij me opkwam Alles gaat dood. Ik ben blij dat ik van die gedachte af ben 😊

En een herinnering, een waarschuwing

Ik keek zonet mijn blogs over de herfst eventjes terug en kwam deze waarschuwing tegen, Goed dat ik me dit nu weer herinner. Ik las dat ik op 25-10-2019 zo geschrokken was dat het op de dag dat de wintertijd inging ineens zo vroeg donker was. Ah, dacht ik, goede waarschuwing. Vandaag was ik er dus op voorbereid. 17.00 uur!!!!! Wow, 17.00 uur en het is donker. Schrikken deed ik niet. Ik stak kaarsjes aan. Deed alsof ik het niet erg vind.